” अय आशिक बोड्याच्या, बंद कर ते रेडीयु.. ईळुमाळ गानी ऐकीत बस्तय. ” आबा रागात खवळतच आत आले आणि खांद्याला असलेल्या दोन्हीं पिशव्या खाली ठेवल्या.
प्रताप त्यासरशी लगेच उत्तरला, ” आबा अभ्यास केला , रानात बी जाऊन आलुय, लाकडं बी तोडल्यात, इहिरीतून पाणी शेंदलय म्हणून वाईस ऐकत बसलु गानी.”
” आला लय काम करणार… त्या सुवर्णीला घिऊनश्यान रानमाळ उंडरत बसला असशील. ” आबा चिडत म्हणाले. हे ऐकुन प्रतापच्या भुवया एकत्र झाल्या. त्याने रेडिओ बंद केला.
” काहीं कसं बोलता ओ आबा… स्वतः च्या मुलावर विश्वास न्हाय लका तुमचा. ” प्रताप गमजाने कपाळातून आलेला घामाचा ओघळ पुसत बोलला.
” काहीं काय.. आख्खं गाव हीच सांगतंय… पोरगं पोरीला घिऊन फिरत अस्तय फटफटीवर. तुला यासाठी घिउन दिली का फटफटी..? जीवाला लाज जरा.. बापाची मान खाली घातली ताॅ आज ” आबा भिंतीला टेकून कपाळाला हात लाऊन बसले.
” आबा, कॉलेज तालुक्याला हाय … आनं तुम्हाला माहीत हाय की आबा… गावात फक्त दोन टाईमच ईश्टी थांबती. काॅलिजातून येतानी सुवर्णीला इश्टी नव्हती घावली. म्हणुन तिला घेऊन आलतो एक दोनदा. लोकांचं काय ऐकिता… ” प्रतापने आबाच्या कपाळावरचा हात काढत त्यांना तांब्याभर पाणी दिले.
“तुजं तिच्याबरं लफडं हाय असा बोभाटा झालाय गावात…” आबांनी पाणी पिऊन झाल्यावर चिंता व्यक्त केली.
” आबा, एक येळ मला नावं ठीवा.. पण त्या भल्या पोरीवर तरी विश्वास ठिवा. तुम्हीच सांगा ती तसली पॉर हाय का? “
प्रतापचे बोलणे ऐकून आबा खरंच भानावर आले.
कारण सुवर्णा ही खुप साध्या स्वभावाची गुणी मुलगी. संस्कारी तर असणारच, कारण ती सुभानराव आणि सुशाला ची मुलगी होती. ती १६ वर्षाची पोर तालुक्याच्या कॉलेजला १२ वी शिकत होती . प्रताप आणि ती एकाच वर्गात. प्रताप सुध्दा हुशार असल्याने नेहमी पहिला यायचा वर्गात. खुप कौतुक करणारे हेच गाव आज त्याच्याबाबतीत असं बोलत आहेत, हे आबाला सहन नव्हते झाले.
” न्हाय बिट्या… ती गुनाची हाय रं.. म्या बी काय बाय ईचार करून बसलु ह्या लोकांच्या नादात बग..” आबा मंद हसत म्हणाले.
” आबा.. तिचा सोभावच असाय की ती कुनाला बी आवडल….” प्रताप बोलता बोलता तिच्या विचारात मग्न झाला. लांबसडक वेणी, कपाळावर बारीक टिकली, तिच्या एकाच गालावर पडणारी खळी, धनुष्य आकाराचे गुलाबी ओठ, बोलताना तिचा हसरा चेहरा… या विचारांत तो क्षणात तल्लीन झाला.
” म्हंजी तुला बी आवडती व्हय रं …. गैबान्या..” आबाला समजले की पोरगं प्रेमात पडलंय तर खरं, पण आई बापाची मान खाली जाईल असं काही करणार नाही.
” आवं काय आबा…. मला शिकुन मोठ्ठं व्हायचंय… असं करुन कसं होईल मोट्ठ …?” विचारांतून बाहेर आलेला प्रताप थोडा शरमुन बोलला. ते लाजणे पाहून आबा पण हसु लागले.
” आ… ते जाऊद्या.. आई कुठंय ओ? ” प्रतापने विषय बदलला.
” ती … ती गेली बग त्या गोदीकडं… गोदीनी सकाळी धान्य अन् भाजी मागवली होती, म्हणलं आठवडी बाजार हाय तर घिऊन यावं. तिलाच द्यायला गेली बग.” आबा असे बोलताच प्रतापने आबाने आणलेल्या पिशवीतून शेव आणि जिलेबी काढली आणि खात खात रेडिओ चालु केला.
त्यावर गाणे चालु होते,
‘ माझ्या शेजारी तरुण राहतो, टक मक टक मक् मला तो पाहतो…’
आबांनी प्रतापकडे एक कटाक्ष टाकला व गळ्यात गमजा अडकवून, डोक्याची टोपी सरळ करुन “हं.. बुगडी माझी सांडली गं..” असे गुणगुणतच घराबाहेर पडले.
” गोदा… ए गोदावरीss…भाजी आनलीया गं.. हुश्श.ss”
आत येत धान्याचे लहान पोते व भाजी आणलेली पिशवी खाली टेकवत सुधामती म्हणाली.
” आय आंडी आनाय गेली… पानी देऊ का काकी? ” चाबऱ्या बाहेर येत उत्तरला.
” लय रं गुनाचं पॉर हाय…” असं म्हणत मायेने त्याला ओव्हाळून स्वतःच्या डोक्याभोवती बोटे मोडली. चाबऱ्या पिशवी घेऊन आत गेला. सुधामती पोतं घेऊन आत आली. तिला तिथे ताटात ठेवलेली भाकर दिसली.
” भाजी न्हाय म्हणुन गेली व्हय आंड्याला…!” तिला तिथली परिस्थिती समजली..
” हा.. दुध बी न्हाय .. न्हायतर चुरून खाल्लं आसतं दुधात.” चाबऱ्या फाटकाकडे एकटक पाहत म्हणाला.
सुधामतीला कळाले की त्याला खुप भुक लागलीये. म्हणुन ती स्वतः चुलीकडे गेली आणि चाबऱ्याला म्हणाली, ” जा दोन चार ढिलप्या आन. “
चाबऱ्याने सरपणातुन थोडी लाकडे आणली. सुधामतीने घासलेट टाकुन चुल पेटवली. फुकणीने फुंकर मारताच आग व्यवस्थित पसरली.
इकडे सुशाला आणि बबन यांच्यात सुध्दा आगीने थैमान घातले होते.
” आयययोss…. बबन्या…. स्सssss…. हा… असंच … आss आss … मेले मेले मेले.. स्सsssss….”
बबनच्या दोन्ही हातात सुशालाची कंबर होती. त्या गोऱ्यापान नितंबावर घामाच्या धारा वाहू लागल्या होत्या.
बबनचा जोश आणखी वाढला … त्याच्या तोंडुन “फsss फ्फ sss…” असे सुस्कारे निघु लागले.
तिचे गोलाकृती नितंबदेखिल आपोआप मागे पुढे होऊन प्रतिसाद देऊ लागले. बबन घामाने पुर्ण ओला झाला होता. दोघांच्या घामामुळे ठप ठप, फच फच आवाज येऊ लागले. बांगड्या अन् पैंजणाने ताल धरला होता. त्या बेभान आवाजात त्यांना जगाचा विसर पडला होता. सुशाला पुर्ण बेभान होऊन आनंद घेत असतानाच बबन अचानक थांबला व तिच्यातून बाहेर आला.
हे सगळं जवळुन पाहत असणारी गोदा मात्र स्तब्ध होऊन ते पाहतच राहिली. कारण असा मिलाप तिने पहिल्यांदाच अनुभवला .
तिला नवऱ्याची दाट आठवण येऊ लागली. त्याच्या मिठीत असतानाचे सर्व क्षण तिला आठवू लागले. तिला ते हवेसे वाटू लागले.
तिच्या डोळ्यांत पाणी आले.
कारण ४ वर्षांपासून तिला अस्वस्थ एकांतच जाणवत होता, तो या बेभान मिलापाला पाहिल्यामुळे अधिकच तीव्र झाला . ती मागे सरकुन भिंतीला खेटुन लपली. ती कोणत्या कामासाठी आली होती, हे सुध्दा विसरली. तिला पोटच्या गोळ्याचा विसर पडला नी ती या प्रणय क्रिडेकडे उत्सुकतेने पाहू लागली.
” Sssss… का थांबला रं? …”
सुशालाने मागे वळुन पाहत बबनला विचारले. कपाळावरचे कुंकु घामात भिजुन तिच्या चेहऱ्यावर पसरले होते. ती अजुनही धापा टाकत होती. चेहऱ्यावर परमोच्च आनंद दिसुन येत होता. तिचे ओठ थरथरत होते..
” ह sss….तशीच बस गुडघ्यावर… हलु नको जागची…” धापा टाकतच बबन बोलला आणि मागे सरकला.
गोदाला सुशालाचे नाजुक अंग आता स्पष्ट दिसू लागले. गोल गोल गोरे नितंब व खाली असणारा गुलाबी भाग पाहून गोदाला आश्चर्य वाटले, ” इतकं दुधाळ…!” आणि त्यातुन पाझरणारा रस बाहेरच्या केसांना चिपकला व हळुवार गतीने चुईंगम लांबल्या प्रमाणे तो खाली पडू लागला. ते पाहून गोदाला अंगात थरथरलेच.
तेवढ्यात बबन उलटा फिरला व बाजेवर बसुन सुशालाच्या मांड्यांमध्ये सरकत झोपला.. व जवळुन तो भाग पाहत म्हणाला
” आज नशिब लय फळफळलंय माजं…sss” …
ऐकुन सुशाला लाजली, ” आर् असं नसतं बघायचं..sss उठ…”
बबन उलटा फिरल्यामुळे गोदाच्या नजरेत त्याचा ताठरलेला भाग क्षणात कैद झाला. नकळत तिचे पाय थरथरले. पायाची बोटे दुसऱ्या पायातील बोटांना कुस्कुरू लागली. मांड्यांना मांड्या घासु लागल्या. श्वासाची गती वाढली.
नवऱ्याशिवाय ती कोणाशी एकरूप झाली नव्हती. त्यामुळे तिला हा बबनचा आकार नजरबंद करु लागला. तिला तिच्यात ओलावा जाणवु लागला. डोळ्यांतील पाण्याने आता जागा बदलली होती.
बबन मांड्यांखाली झोपुन हळु हळु वर सरकू लागला. सरकताना त्याचे ओठ सुशालाच्या भिजलेल्या अंगाला स्पर्श करत होते. त्याने तिच्या ओटीपोटावर हळुवार ओठ टेकवले. सुशालाचा कामरस आणखी पाझरू लागला. ओटीपोट आणखी गरम लागल्याने बबनला आनंद झाला. डोक्यामागे लोंबणारी साडी त्याने फेडून बाजुला फेकली. परकर तसाच वर धरून तो वरच्या बाजूला सरकला आणि तिच्या बेंबिवर ओठ ठेवले.
घामाने चिंब झालेले पोट तो जिभेने चाटू लागला.
बेंबीत जीभ जाताच सुशाला “आहsss…स्सsss” करत होती.
टोचणाऱ्या मिशा सुशालाला स्फुरण चढवू लागल्या, ” आयययsss गुदss गुल्या व्हायल्यात रं…” ती हसु लागली.. बबन आता तिच्या हातांच्या मध्ये वर सरकला. आपसुक तिचे झंपर मध्ये कैद असलेले स्तनाग्र त्याच्या तोंडावर आले. त्याने ते तसेच ओठांनी दाबायला सुरुवात केली. आ करुन ओठांमध्ये एक एक करुन दोन्ही स्तन दाबू लागला. सुशालाला त्याच्या अश्या स्पर्शाने स्वतः वर ताबा ठेवणे अवघड झाले. तिने क्षणात झम्पर ची बटणे उघडली. घामाने ओले झालेले तिचे दोन्ही स्तन त्याच्या तोंडाला स्पर्श करताच त्याने ते हातांनी पकडले व तिच्या छातीच्या मधोमध ओठ टेकवुन तिचे दोन्ही स्तन तोंडावर धरून दाबू लागला.
” बाई….ss.. लय भारी… स्स ss…वाटायलं बग … असं बी करत्यात हे नव्हतं ठाव मला sss..” तिचा कामरस मांड्यावरून ओघळु लागला.
तिचे पाय लटलटले. क्षणात ती ढिल्ली होउन त्याच्यावर कोसळली. बबनने तिला घट्ट आवळले व तिच्या ओठांवर ओठ ठेवून घट्ट चुंबन घेऊ लागला. तिचे हात त्याच्या केसांवर फिरू लागले.
सरकत असताना बबनचा ताठरलेला भाग गोदाला उत्तेजीत करु लागला होता. तिची छाती श्र्वासांसोबत वर खाली होऊ लागली होती. हात आपोआपच छातींवर पोहचले व त्यावरून फिरू लागले.
भाग २ पुर्ण.
Part 3
Nice स्टोरी