Chavat Marathi .com

देशमुख आणि दिघे परिवाराचा लग्न सोहळा अतिशय दिमाखात साजरा झाला. शहरातल्या आठवणीत राहणाऱ्या सोहळ्यांपैकी एक. अरिहंत आणि शाल्मली दिमाखात विवाहबंधनात अडकले. वैभवाचे भरपूर प्रदर्शन करत दोन्ही कुटुंबांनी साजेसे लग्न सोहळ्याचे आयोजन केले होते. लग्नामध्ये साऱ्यांच्या नजरा अरिहंतपेक्षा शाल्मलीच्या व्यक्तिमत्त्वाकडे जास्त वळत होत्या. ती नखशिखांत अप्सरा दिसत होती. तिच्या उंच देहयष्टीला चापून बसलेली भरगच्च पैठणी आणि तिला साजेसा शृंगार प्रत्येक पुरुषाला अरिहंतच्या नशिबाचा हेवा करायला लावत होता. तिच्या अस्पर्श्य मखमली शरीराला …

पूर्ण कथा…

गणराजसाहेब स्वतः नरहरी पंडितांची माफी मागायला घरी आले होते. “पंडितजी कसे आहात आपण.” त्यांनी हात जोडत विचारले. “गणराज साहेब मी शांत आणि प्रसन्न आहे, बोला काय सेवा?” नरहरी म्हणाले. “माझ्या मुलाकडून झाल्या प्रकारची मी माफी मागतो. पण तुमचा आशीर्वाद आमच्यावर असावा असेच मला आत्ताही वाटत आहे.” ते प्रांजळपणे म्हणाले. “गणराज साहेब. कुठेतरी खड्डा पडला म्हणजे कुठेतरी ढिगारा हा असतोच. तो निसर्ग नियम आहे आणि त्यामध्ये आपण येऊ नये असे मला …

पूर्ण कथा…

कुबड्या मरून २० दिवस लोटले होते. जगात त्याच्या मारण्याची ना कोणाला फिकीर होती ना तसदी. त्यामुळे त्याचे क्रियाकर्म बेवारस म्हणून केले गेले. रात्रीच्यावेळी कचऱ्यातून कुबड्याला लागणाऱ्या गोष्टी गोळा करून नेताना त्याला एका भरधाव गाडीने उडवले होते. रात्रीची वेळ असल्यामुळे कोणीही पहिले नाही. पण मरणाआधी कूबड्याने गाडी ऊडवल्यावर त्याला बाहेर येऊन पाहणारे आणि तसेच निघून जाणारे गाडीतले ते जोडपे पाहीले होते. शहराच्या बाहेर असलेल्या नाल्याच्या कडेला असलेल्या ओसाड स्मशानात त्याच्या जळणाची …

पूर्ण कथा…

टीप – सदर कथा कुठल्याही प्रकारच्या अंधश्रद्धेला उत्तेजन देण्यासाठी लिहिली गेली नाहीये. शिवाय कथेमध्ये लिहिले गेलेले स्थळ, काळ आणि व्यक्ती वर्णने हि काल्पनिक असून त्याचा वास्तविकतेशी संबंध आल्यास तो केवळ योगायोग समजण्यात यावा आणि तोंडात (स्वतःच्या) बोटे घालून आश्चर्य व्यक्त केले जावे. ****** नरहरी पंडित सडकेवरून भरभर चालले होते. तळपणाऱ्या सूर्यापेक्षाही त्यांच्या केशविरहित डोक्यामध्ये प्रचंड आग भरली होती. त्या आगीसमोर सूर्याचा दाह शीतल वाटावा इतकी ती तप्त होती. आजवर भूक, …

पूर्ण कथा…

उष्ण उसासे आणि पैंजणांची किणकिण या आवाजांनी ती रूम परत एकदा भरून गेली होती. संध्याकाळच्या उन्हाची तिरीप त्या बेडरूमच्या खिडकीच्या फटीतून सरळ येऊन रंगाच्या हलणाऱ्या पार्श्वभागावर पडली होती. रंगाने त्यादिवशीचा तिसरा प्रणय पल्लवीसोबत सुरु केला होता. पल्लवीच्या मांड्यानी रंगाच्या कमरेला विळखा घातला होता. त्याची जीभ तिच्या तोंडामध्ये रसग्रहण करण्यात मग्न होती. तिचे हात त्याच्या कमरेपासून पाठीपर्यंत सगळीकडे फिरत होते. मधेच चुंबनांमध्ये विश्रांती घेत दोघे मोठा श्वास घेत होते. पल्लवी त्याच्या …

पूर्ण कथा…

तिचे डोके गच्च भरले होते. राग, चिंता, किळस, चीड आणि उर्मीबद्दलची कणव. त्या राक्षसाने उर्मीच्या आयुश्याच्या चिंध्याच करायच्या ठरवल्या होत्या. काहीवेळा तर वाटत होते कि उर्मी भेटलीच नसती तर बरे झाले असते. तिचे जे काही होणार होते ते पल्लवीच्या नजरेआड झाले असते. पण आता ती डोळेझाक तर करू शकणार नव्हती. तिचा उर्मीवर खूप जीव होता. तिच्यासमोर उर्मी आणि तिच्या त्या दोन मुली सतत येत होत्या. त्यांचे आयुष्य तिने जवळून पहिले …

पूर्ण कथा…

अगं … काय? पल्लवीने तिला परत एकदा आवाज दिला. तिने ओल्या डोळ्यांनी पल्लवीकडे पहिले. तिच्या डोळ्यांमध्ये अतिशय शरम होती. तिने पल्लवीकडे पाहात तिचा हात हातात घेतला आणि त्यावर डोके ठेऊन रडू लागली. पल्लवी तिच्या बाजूला बसली आणि तिला थोपटू लागली. तिला काहीवेळ दिला शांत होण्यासाठी. डोळे पदरानेच कोरडे करत उर्मीने तिच्याकडं पहिले. “इथे कशी तू?” पल्लवीने विचारले. “मी इथेच राहते. मागच्या वस्तीमध्ये.” उर्मी म्हणाली. पल्लवीला कळले. शाळेच्या मागे एक झोपडपट्टी …

पूर्ण कथा…

“आय एम सो सॉरी… मी खूप चुकलो… असा अविचारीपणा तुझ्याबाबतीत मी केला. मला खरेच माफ कर.” निखिल ईशाला विनवत होता. “इशू.. निखिल आणि आम्हालाही खूप लाजिरवाणे वाटत आहे ग. प्लिज तू आता राग सोड आणि आपल्या पिल्लूला घेऊन घरी चल.” तिच्या सासूबाई मंदाताई सुद्धा तिला विनंती करत म्हणाल्या. “इशा ! आता हट्ट सोड बाळा. आयुष्य समज आणि गैरसमजांनी भरलेले आहे. म्हणून आपण आपल्या माणसांना असं दूर करायचे नसते. निखिलना त्यांची …

पूर्ण कथा…

मुग्धा हलक्या पावलांनी धावत धावत तिच्या खोलीत आली. जे पहिले त्यामुळे तिच्या पायाखालची जमीन सरकली होती. तिच्या आईबद्दल तिच्या मनात असलेल्या प्रस्थापित विचारांना तडा गेला होता. आजवर वडिलांच्या आजारपणामुळे खूपच सोसत असलेल्या तिच्या आईबद्दल तिला खूप कणव वाटत असे. तिला तिची खूप काळजी वाटत होती. पण आज जे काही पहिले ऐकले त्यामुळे मुग्धाच्या लक्षात आले होते कि आपण जसे समजून चाललेले असतो जग तसे नसतेच. प्रत्येकाला आपल्या सुखाची परवा असते. …

पूर्ण कथा…