गडी लय रांगडा हाय बग सगुने… ह्याs ह्याs ह्याs..”
बाजारात पोहचल्यावर कौशी टिल्याची आई सुमन कडे पाहुन तिला चिडवत होती. सुमन तर चलबिचल अवस्थेत तिला फक्त पाहतच होती.
सगुणी अजुन ही कोड्यातच होती. कौशी ने सगुणीला बाजुला नेऊन सगळं सांगितलं. सगुणी आ वासून टिल्याची आईं सुमनकडे पाहु लागली.
सुमन त्यांच्याकडे येत हळु आवाजात म्हणाली, ” अय पोरीहो… यातलं कुनाला काय सांगु नका.. उगा हाकलुन देत्याल गं गावातनं.. अन् संसार बी मोडल गं महा.”
कौशी अन् सगुणी थोडा विचार करत म्हणाल्या, ” नाय ओ.. हे काय सांगत असत्यात व्हय कुनाला.. नगा लय इचार करु… पर आज ना उद्या असलं पाप कुनालाबी कळतंच असतंय..”
“अन् त्या रुक्मिला कळलं तर जीव देईल की बिचारी…!” सगुणा म्हणाली.
सुमनही तो विचार करून थबकलीच. पण पुन्हा सगळे बाजारात व्यस्त झाले.
तिकडे सुशालाला मात्र अन्न पाणी गोड लागले नाही. सतत तिला चिंता खाऊ लागली, ‘ जर गोदीमुळं गावात हे पसरलं तर…! … सुभानरावास्नी कळलं तर…! …. आयो….!’
सुशाला पुरती बिथरली होती. याच विचारांत ती चार रात्री व्यवस्थित झोपु शकली नव्हती. बबनचा सुद्धा काहीच थांगपत्ता नव्हता.
” अय परताप… आरं थांब की…”
“काय गं सुवर्ने..! आज बी ईश्टी हुकली का काय..? “
प्रताप त्याची गाडी थांबवत बोलला. तालुक्याला असणाऱ्या कॉलेज वरुन स्टँड कडे निघालेली सुवर्णा अचानक त्याच्या समोर आली होती.
” आरं ईश्टी नाय हुकली … तु दिसलास म्हनुन हाक मारली रं… आनं ईश्टी हुकल्यावरच घरी सोडनार व्हय फक्त तु ? “
सुवर्णा डोळे बारीक करत, दोन्ही हात कमरेवर ठेवत थोडी रागातच बोलली.
” वाह गं तुहा रुबाब…. नाकाचा शेंडा फुगुन लाल हुईल… हॅहॅहॅ…बस चल.” प्रतापने किक मारली, तशी सुवर्णाही गालात हसत मागे बसली. गाडी गावाचा रस्ता धरून निघाली.
” ह्योक सुवर्ने … तुला रोज आनित जाईल गं… तसा बी एकलाच हाय की फटफटीवर… तुला न्यायला जड झालंय व्हय मला..” प्रताप गाडीचा आरसा तिच्याकडे करत बोलला.
” मग थांबत जा की… आपलं गाव बी एकच हाय… म्हनुन… आनं ईश्टी ची तासभर वाट बघण्यापरीस तुझ्याबरं गेल्यावर लवकर घरी पोचल, म्हनुन तुला हाक मारली..” सुवर्णा त्याला आरशात पाहूनच बोलली.
“पर असं आपल्याला संगच पाहु पाहु गावात कायबाय चर्चा करायल्यात समदी… ” प्रताप चिंता व्यक्त करत म्हणाला.
” चर्चा… अन् कसली रं ? ” सुवर्णा भुवया एकत्र करत म्हणाली.
” आगं समद्यास्नी वाटतंय आपलं लफडं चालु हाय…”
प्रताप आरशातुनच तिच्या डोळ्यांत पाहत बोलला.
सुवर्णा अवाक झाली. ती क्षणभर चिंतातुर झाली. तिच्या डोळ्यांतून अचानक थेंब टपकु लागले. आरशातुन तिला अशी रडताना पाहून प्रतापने फटफटी बाजुला थांबवली.
“अय… येडपाट… रडाय काय झालं? ते काय बी म्हनले तरी खरं थोडीच हाय हे.” प्रताप तिला समजावत होता.
” माजं बी लय मोठं सपान हाय बग… जगाच्या पाटीवर आई वडलांचं नाव मोठं करायचं हाय बग….”
सुवर्णा भावुक झाली होती.
” जगात नाव करायचं म्हनती अन् गाववाल्यांमुळं रडती… मंदाड..”
प्रतापने बोटाने तिचे अश्रु पुसले.
” त्यांना कोन भितंय… पन “
” पन उगं बदनामी तरी का सहन करायची… बरुबर ना? नगं लक्ष देउ तिकडं..” प्रताप पुन्हा फटफटीला किक मारून पुढे निघाला.
” बदनामी…! कसली…? ह्योक हां परताप… गावात तुला समदे लय मानत्यात… मला न्हाय वाटत ते असला वंगाळ ईचार करत अस्त्याल आपला.” ती विचार करतंच म्हणाली.
” वंगाळ… ! तसा त्यो ईशय वंगाळ बी नाय बग सुवर्ने… ह्याs ह्याs ..”
प्रताप आरशातुन तिला पाहत चिडवु लागला.
” अय परताप … गप आ तु…. ” सुवर्णा लाजली.
तिचे लाजणे प्रतापला सांगुन गेले की ती सुद्धा त्याच्या प्रेमात पडली आहे. फटफटी चालवताना हवेची झुळुक चेहऱ्यावर मंद शहारा आणत होती. प्रताप अधुन मधुन आरशातुन तिच्या उडणाऱ्या बटा त्याच्या डोळ्यांमध्ये सामावुन घेत होता. तिची नजरही त्याच्या नजरेला साथ देत होती.
” आर त्या बबन्यानी कुठं माय घातली कायनु…! ४,५ दिस झालं दिसलंच नाय ते…” आवट्या बिडीचा धुर मारत बोलला. तो, डुरक्या आणि खंड्या नेहमी प्रमाणे स्टॅण्ड वर पत्ते खेळत होते.
खंड्या तोबरा भरलेल्या तोंडातुन,गुटखा पचकन थुंकत बोलला,
” ईतक्या दिस गायप हाय म्हंजी पुन्या-ममई ला गेलं आसल ते.”
डुरक्या एका बोटाने कपाळ खाजवत बोलला, ” मला वाटतंय कोन तरी घावली आसल त्याला…”
आवट्या त्याच्याकडे पाहून मिश्किल हसत म्हणाला, ” व्हय लका… मला बी तेच वाटतंय….. सगुनीच घावली आसंल त्याला…हीsहीsहीs…”
हे ऐकताच खंड्या बी हासू लागला. डुरक्याला थोडा राग आला, त्याने पत्ते आवट्याच्या तोंडावर फेकले, ” मायघाल्या… ती फक्त या डूरक्याची हाय… थोबाड फोडू का तुहं? “
ते दोघे माञ मजा घेत होते. तेवढ्यात समोरून एक एस टी येऊन थांबली. त्यात एका खिडकीत एक सुंदर तरुणी बसलेली त्या तिघांनी पाहिली.
” पाह्यलं तर हे जग लय सुन्दर हाय,
आन् ह्या जगातली सुन्दर…
फकस्त तुच… तुच… आन् तुच…”
आवट्या फिल्मी स्टाईल मध्ये तिच्याकडे बोट दाखवुन बोलला व शर्टची कॉलर दोन्ही हातांनी वर उचलुन मागे टाकली.
त्या तरुणीने त्यावर रागीट कटाक्ष दिला. डूरक्या तिला पाहून ओठावरून जीभ फिरवत ईशारा करु लागला.
” ये ss तुमच्या s मायचं sssभाॅक तुमच्या…” तिच्या बाजुला बसलेल्या माणसाने आवट्याच्या दिशेने खिडकीतूनच चप्पल भिरकावली. ती त्याच्या नाकावर जाऊन जोरात आदळली. तो माणुस तावतावात बाहेर येण्यासाठी ऊठला.. पण एस टी सुरु झाली आणि तो पुन्हा खाली बसला. बस जाईपर्यंत तो फक्त तिघांकडे रागानेच पहात होता.
” आर सुद्रा बिट्याहो… पोरी बायाचा नाद धरला की असलं हाल तर व्हणारच की…” खंड्या त्या दोघांना म्हणाला. आवट्या माञ फुटलेले नाक हाताने झाकुन खाली मान घालुन थांबला होता.
” तुमच्या बरं ऱ्हाउन म्या बी तसला व्हायच्या आदी निघतु बाबा हितनं.. ” खंड्या निघाला.
” कुटं चालला रं ? ” डूरक्या म्हणाला.
” डोंगरावर जातू अन् सरपण आनतो.. तुमी बसा हितंच बाया छेडीत… मायघाल्याहो…” असं म्हणत तो निघुन गेला.
डूरक्या आवट्याची नाकावर आलेली सुज पाहून हसु लागला. पण आवट्या वेगळ्याच विचारात होता.
” काय झालं रं आवट्या? “
” आरं ह्यो खंड्या रोज का सरपान आनाय जात आसंल बरं? एकदाच का आनुन नाय ठिवत.” आवट्या प्रश्नार्थक चेहरा करत बोलला.
दोघे एकमेकांकडे पाहत याबाबत विचार करू लागले.
” पोरी ४ दिस झालं तरी तुज्या तोंडावरचं आजारपन अजुन बी दिसुन येतंय बग ! आगं.. दुखनं आसं अंगावर काडू नाय… चल बरं दवखन्यात.”
सासरे संपतराव गोदाच्या डोक्यावरून मायेने हात फिरवत म्हणाले.
” न्हाय मामा… दवखन्यात नगं…दुखत न्हाय ओ कायच…”
गोदाचा आवाज तिच्या मनावर झालेला आघात सांगत होता.
” मग…? पार दुबळी दिसायली की तु… काय झालंय का पोरी? ह्योक… ताॅ माजी मुलगीच हायस बग… ह्या बापापासनं काय बी लपवू नगंस. “
तिचा बिनसलेला चेहरा संपतरावांनी हेरला होता.
” … मामावsss “
गोदाचा हंबरडा फुटला. ती संपतरावांच्या छातीवर डोकं ठेवून ढसाढसा रडु लागली.
” शांत हु… शांत हु गं माय… आदी शांत हु बरं…” गोदाला हळु हळु थापटत तिला त्यांनी शांत केलं.
” हं… आता सांग बरं काय झालंय? ” तिला खाली अंथरलेल्या गोधडीवर बसवतच संपतराव यांनी विचारले.
तो प्रसंग ती त्यांना सांगु ही शकत नव्हती. त्यामुळे तिला मनावर खुप भार ठेवल्यासारखे झाले होते.
” काय नाय ओ मामा… ह्यांची लय आठवन यायली…” गोदाने अर्धसत्य सांगितले. झालेल्या प्रसंगाने तिला मन मोकळं करायला तिचा साथीदार या जगात नसल्याची चिंता खात होती. तिने घडलेला प्रसंग न सांगता नवऱ्याची आठवन येत असल्याचंच सांगितलं.
संपतराव विचार करू लागले, ‘ तरनी ताठी पॉर… अन् महा गुणा… हीला अर्ध्यावर सोडून गेला..’
मुलाची आठवण आल्याने त्यांचे डोळे पाणावले.
‘ तुमी बी मला सोडुन गेलात.. ह्या पोरीचा तरी ईचार करायचा…’
ते मनातच त्यांच्या बायकोला बोलू लागले.
‘ पोरगी तरनी हाय.. तिला बी मन हाय…शरीर हाय….जोडीदार नसल्यावर खंगनारंच की ती… दिवस कसा बी कामात निगुन जाईल.. पर रात तर खातंच आसंल की तिला…’
संपतराव गोदाबाबत विचार करू लागले होते.
” पोरी… जे झालं तेच आठवत बसलीस तर आनखी खंगत जाशील.” संपतराव असे बोलताच गोदा दचकली, ‘ मामांना खरं कळलं का काय ?’
” गुणा गेला म्हनून इतकी खंगायलीस…. पोरी… त्याला काय इलाज हाय का आता?”
संपतराव असं बोलताच तिच्या जीवात जीव आला.
” मामा… बापावानी मया असल्यावर मला कसलीच कमी जानवंना बगा आता…” गोदा त्यांच्या मायेने सुखावली होती.
” पोरी … तु दुसरं लग्न कर…”
संपतराव असं बोलताच गोदाच्या पायाखालची जमीनच सरकली. उंचावलेल्या भुवयांनी तिने त्यांच्याकडे पाहीले.
” आवं पर… मामा “
” आयेs… होक तुला मी चिचा आनल्यात..”
गोदाचे वाक्य पुर्ण न होते तोच चाबऱ्या आत येत बोलला. सोबत मिरी पण होती. फडक्यात गुंडाळुन त्याने चिंचा आनल्या होत्या.
” त्यातलं चिचुकं मला बी द्या बगा. भाजुन खाल्ल्यावर भारी लागत्यात.” मिरा चिंच खात खात आंबट लागलेल्या चेहऱ्यानिशी बोलली.
” कुटं गेलताव रं चीचा आनाय? मायs….झाडावर येंगला हुता का काय चाबऱ्या !” गोदा तोंडावर हात ठेवत म्हणाली.
” नाय मावशी… खाली पडल्याल्या येचिल्यात…” मिरा म्हणाली.
संपतराव बाहेर निघुन गेले. पण गोदा अजुन ही, ‘ मामा मला दुसरं लग्न कर का म्हनलं अस्त्याल? ‘ याच विचारात होती व चिंचा फोडू लागली.
” सगुने चल की … मला कसं तरी व्हायलंय आता… ” कौशी एकदम हळु आवाजात सगुणाच्या कानात पुटपुटली.
” आगं थांब की… जाऊ हे झालं की..” सगुणा सुद्धा हळु आवाजात बोलली.
दोघी शेतातल्या खोपटीच्या दारात हळुच लपुन बसल्या होत्या व आत चाललेल्या प्रणय क्रीडे मध्ये मग्न झाल्या होत्या. रुक्मिने त्यांना शेतावर खुरपं द्यायला पाठवलं होतं. पण शेतात आल्यावर त्यांना दोन जीव एकमेकांना सुखाने ओरबाडत असताना दिसले.
” बया… ही टिल्याची माय … एवढं बोलून बी सुदरली नाय… निजलीच बग परत…” कौशी सगुणाला हळुच बोलली.
आत मध्ये रुक्मीचा नवरा रंगा उभा होता. सुमनला उलटे करून तिची कंबर पकडुन तो उभा होता. तीच्या दोन्हीं पायांना स्वतः च्या कमरेभोवती ठेवून तो दणादण दणके देत होता. समोर असलेल्या बाजेला तीने हातांनी पकडले होते. बाकी ती पुर्ण हवेत होती. तिचे पाय त्याच्या भोवती अधांतरीच होते.
सुमन फक्त ब्लाऊज वर होती. रंगा पुर्ण नग्न होता.
दोघे बेफिकीर पणे एकमेकांत सामावले होते. तिथे सहसा कोणीही जात नसल्याने त्यांना कोणी येण्याची भीतीच नव्हती. आली तर फक्त रुक्मि येऊन थोडं फार काम करून जाते. सुमनचा नवरा फक्त दुपार पर्यंत थांबुन पुन्हा गुरांना घेऊन जायचा. त्यामुळे त्यांना रान मोकळे होते.
रंगाचे पीळदार शरीर पाहुन दोघीही गरम झाल्या होत्या. त्यात प्रणय करण्याची ही वेगळीच पद्धत पाहून त्या आश्चर्याने स्तब्ध होउन एकदम मग्न झाल्या होत्या.
सुमनच्या सुस्काऱ्यांनी आणि त्याच्या जोरजोरात दणक्यांनी तिथली शांतता भंग पावली. हे चित्र पाहुन बाहेर दोघींचेही श्वास गरम झाले होते. छाती वर खाली होत होती. त्या दोघींच्या मांड्या पुर्ण ओल्या झाल्या. कानशील तापले.
रंगाने सुमन चे झंपर खोलुन खाली फेकले. तिचे गोल मोठे उरोज त्याला आणखी गरम करू लागले. ती आता पुर्ण नग्न होती. त्याला रहावले नाही व तो तिच्या उरोजांना जोर जोरात पिळू लागला.
सुमन ” स्सस sss आsssss….” असे सित्कारू लागली. तिचा चेहरा त्या प्रणया मुळे पुर्ण बेभान झाला होता.
कौशीला रहावले नाही. तिचा हात तिच्या कोवळ्या स्तनांवर फिरू लागला. सगुणाने ते पाहिले व तिने सुद्धा कौशीचा एक स्तन मस्करित दाबायला सुरूवात केली. कौशी उन्मादाने बहरली.
” स्सssss अगं कर की .. भारि वाटलं गं…”
कौशी पुर्णतः तापली आहे हे सगुणाच्या लक्षात आले. तिला काहीच सुचेना. कौशिने तिचा हात पकडुन स्वतःच्या छातीवर ठेवला.
” हं sss सगुने…. दाबss”
कौशी सगुणाचा हात दोन्ही उरोजांवर बेभानपणे फिरवू लागली.
” अगं म्या मुलगी हाय… काय करायलीस येडे….? “
सगुणा तिला भानावर आणत म्हणाली. कौशी एवढी तापली होती की, ” दाब तुsss स्सsss ” म्हणत तिचा हात घेऊन स्वतःच उरोजांना दाबु लागली.
आत रंगाने सुमनला घट्ट मिठीत आवळले. खाली बाजेवर झोपवत असताना एकमेकांचे ओठ युद्ध करू लागले. रंगाने सुमनचे पाय स्वतः च्या खांद्यावर घेऊन कमरेने एक जोरात दणका दिला.
” आssssss आवं…. मोडता का काय मला…?”
सुमन सुखाच्या वेदनेने घायाळ झाली.
” टील्याचा बा तुम्हाला मोडू नाय शकला , म्या काय चीजंय ओ मालकीण… हीहीs “
रंगाने सुमनच्या तोंडाजवळ तोंड नेले. तिचे पाय त्याच्या खांद्यावरच होते. त्यामुळे तिचे नितंब वर उचलले गेले. त्याने अलगद तिच्या ओठांवर ओठ ठेवले. ती शहारली. अंगात कंपन निर्माण झाले. तो तिच्या ओठांचा रस पिऊ लागला. त्याचा ताठर भाग तिच्यात हालचाल न करता रुतला होता. थोड्याच वेळात तीची कंबर आपोआप खालुन वर होऊ लागली. ती स्वतः च बेभान होऊन खालून त्याला सामावुन घेऊ लागली. रंगा सुखावला. तो तिच्या चेहऱ्याला चाटत चाटत मुके घेऊ लागला. तिने खालून वेग वाढवला.
” आवंss स्स sss आह ssss… कंबर गळलीsss स्सss आता तुमीच हाना… नाss….”
सुमन ने असे बोलताच रंगाने त्याचा भाग वेगाने पुर्ण बाहेर काढला. तिला सुखद अनुभव आला. तेवढ्याच वेगात त्याने पुर्ण आत घातला.
” मायोssssssss……” ती किंचाळली.
रंगाने दणादण दणके द्यायला सुरुवात केली. इकडे कौशीची योनी मांड्यावरून घळाघळा वाहत होती. ती सुद्धा “आहsssआह sss” सुस्कारे देत होती.
‘बया… हिचा आवाज ऐकुन भायेर येत्याल ते…’ असा विचार करत सगुणाने तिला धरून काही अंतरावर नेले.
कौशी पुर्ण गरम झालेली पाहून सगुणाने परिस्थिती लक्षात घेत तिला भानावर आणण्यासाठी, ” टील्याची माय ss…. ओ ss टील्याची माय sss…” अशी हाक मारली.
_________________________________________________
भाग ६ पुर्ण.
