नवनवीन मराठी चावटपणाचा
रंगाच्या जोर जोरात दणक्याने सुमन सुखावली होती. तिच्या मध्यातुन ओलसर पणाचे ओघळ प्रत्येक प्रहारानिशी फच फच आवाज करू लागले. रंगा ने जोर वाढवायला सुरू करताच सुमन त्याला आणखी घट्ट बिलगली. तिच्या सुस्काऱ्या आता किंकाळ्या बनल्या. “आ ssss आ ssss फिसsss ss स्स ssssss ” असे बेभान पणे ती ओरडू लागली. रंगा तिच्या उन्मत्त चेहऱ्याकडे पाहून आणखी तापला होता. तेव्हढ्यात खालून सुमन ने सुद्धा त्याच्या कमरेभोवती पायाचा विळखा करून जोर जोरात …
” अय आशिक बोड्याच्या, बंद कर ते रेडीयु.. ईळुमाळ गानी ऐकीत बस्तय. ” आबा रागात खवळतच आत आले आणि खांद्याला असलेल्या दोन्हीं पिशव्या खाली ठेवल्या. प्रताप त्यासरशी लगेच उत्तरला, ” आबा अभ्यास केला , रानात बी जाऊन आलुय, लाकडं बी तोडल्यात, इहिरीतून पाणी शेंदलय म्हणून वाईस ऐकत बसलु गानी.” ” आला लय काम करणार… त्या सुवर्णीला घिऊनश्यान रानमाळ उंडरत बसला असशील. ” आबा चिडत म्हणाले. हे ऐकुन प्रतापच्या भुवया एकत्र …
आबासाहेब, संपत अन् रणजित ने आळीपाळीने विजयावर बलात्कार केला. तिची आरडाओरड बाहेर उभी असलेली वत्सला, वाड्यातील ते भावनाशून्य नोकर आणि तो निर्जीव वाडा इतकेच जण ऐकत होते. नशेत चुर झालेले ते तिघे अगदी उन्मत्तपणे विजयाचा भोग घेत होते. जवळ जवळ तासाभराने तिघांची कामतृप्ती झाली. आतले आवाज शांत झाल्याचे जाणवताच वत्सलाने अलगद बाहेरून लावलेली कडी काढत दरवाजा उघडत आत डोकावले. पलंगावरील चादर अस्ताव्यस्त अवस्थेत पडलेली, बेडशीटच्या तर चिंध्या झालेल्या, त्याच बेडवर …
ग्रामपंचायतीच्या त्या केबिनमध्ये दोन प्रौढ देहांचा कामयज्ञ सुरू झाला. आगीत कापूर जळतो तसा विजयाचा देह धनाजीच्या कामाग्नित जळत होता. विजयाने तर धनाजीला पुरते बेभान करून सोडले. धनाजी विजयाला अंगभर चुंबत होता. त्याच्या ओठांच्या स्पर्शाने विजया रोमांचित होत होती. तिचा तो गोरा, दुधाळ देह प्रणयाच्या उष्णतेने तांबूस, गुलाबी दिसत होता. आणि विजया..! रतीचा अवतारच जणू !! धनाजीच्या कसलेल्या देहावर अत्यंत खुबीने विसावत होती. सरपंचाच्या टेबलावरील वस्तू बाजूला सारत पाटलांनी त्यावर विजयाला …
काळ सरत होता, अनिता आणि स्वातीच्या बाह्य संबंधांना रंग चढवत. रंगा सावकाराच्या त्या पक्क्या मर्जीतल्या बनल्या. रंगा आलटून पालटून त्यांना भोगत असे. ह्याची सुतराम कल्पना आपल्याच गुर्मीत असणाऱ्या त्या यशवंताला नव्हती. कशी असणार…! गडी गावच्या चौकशा करण्यात जेव्हा तेव्हा मग्न. अन् इकडे त्याच्या स्वतःच्या घरात काय चालू होतं ह्याची त्याला माहिती नव्हती. स्वातीला रंगासोबत झोपवून अनिताने आपला बदला पूर्ण केला. परंतु तिला एक रांड बनवण्याची इच्छा अजुन पूर्ण झाली नव्हती. …
सायंकाळी जेवण – पाणी आवरून, राजाला ” शेवंताकडे जाते ” असे सांगत अनिता सावकाराच्या वाड्याकडे निघाली. रंगा जेवण उरकून दिवाणखान्यात रेडिओ ऐकत बसलेला. त्याचा नोकर पिराजी तिथेच साफ सफाईचे काम करत होता. सिगारेटचे झुरके घेत रंगा रेडिओवरील सुगम संगीताचा कार्यक्रम ऐकत होता. इतक्यात त्याला दरवाज्यातून अनिता आत येताना दिसली. तसा तो नोकराला म्हणाला, ” पिऱ्या, आता तू घरला जा. उद्या लवकर ये.” पिराजी एकवार अनिताला न्याहाळत आपल्या कल्पनाशक्तीला ताण देत …
दिवस उजाडला. लोक आपापल्या शेतात जाऊ लागले. स्वातीने तर आज भल्या पहाटे उठून सर्व काही आवरले. अंघोळ करताना तिने केसांना शाम्पू, अंगाला सुगंधित उटणे लावले. गुप्तांगाजवळचे केस तिने काढून टाकले. धुतलेल्या गाजरागत तिची काया टवटवीत दिसू लागली. दोन्ही मुलांचे आवरून त्यांना तिने शाळेला पाठवले. तिची ती लगबग शालन अक्का पाहतच होती. रंग्याबरोबरचा कार्यक्रम उरकल्यानंतरच्या अवस्थेची कल्पना करून अक्काला हसू फुटले. स्वाती तिच्याकडे फणकाऱ्याने पाहू लागली. दुपारचे बारा वाजले. सकाळी रानात …
शालन अक्कांची सून स्वाती. ऐन वयात आलेली तरणीबांड बाई. जऱ्या गव्हाळ वर्णाची, उंचीने मध्यम असलेली स्वाती दिसायला जरी साधी असली तरी भरल्या अंगाची होती. किंचीत पोट असल्याने पडलेल्या वळ्या तिच्या नितंबाला साजेश्या होत्या. त्यावर भरेलेले गच्च स्तन तिच्या देहाची शोभा वाढवत होते. पक्का घरगुती माल होती स्वाती. चंचल स्वभावाची, अल्लड स्वाती सहज पटल या विचाराने जो तो तिथे हात घालायचं बघत होत. कारणही तसंच होतं म्हणा, ती भावच देत होती …
दुपारच्या वेळी रामाच्या शेडमध्ये रामा, यशवंत, बजरंग आणि अनिता जमा झालीत. चर्चेला रामानेच सुरुवात केली. रामा – ” बरं यशवंत अन् बजरंगा, वैनींची अशी तक्रार हाय की, त्यांच्या वाटला जमीन कमी आलीया. त्यांची अशी ईच्छा हाय की तुमी जरा त्यांना सरकून जागा द्यावी. म्हंजी समद्याना समान जागा मिळतीया.” यशवंत ( तिरकस नजरेने अनिताकडे पाहत ) – ” पण ते नव्हं रामा काका, काकिंबद्दल इतका आपलेपणा दावायला काकी कुठं अमाला धरून …
अनिताच आज दिवसभर कामात लक्षच नव्हतं. दिवसभर तिला सायंकाळी काय होणार ह्याची उत्सुकता लागून होती. जेवताना पण तिचं लक्ष नव्हतं. अनिता जेवत नाही हे पाहून तिच्या जवळ बसलेली शेवंता हळूच तिच्या कानात म्हणाली, ” जिवून घे. व्हाईस अंगात बळ राहील.” पण अनिताच्या नरड्यातून घास काही केल्या उतरेना. राहून राहून तिला तीच काळजी लागून राहिलेली. पण आज दिवसभर शेवंताने अनिताची पाठ काय सोडली नव्हती. अनिताला मालकाच्या अंगाखाली घालून तिला मालकाकडून पैसे …