भावकी … भाग 8

सायंकाळी जेवण – पाणी आवरून, राजाला ” शेवंताकडे जाते ” असे सांगत अनिता सावकाराच्या वाड्याकडे निघाली. रंगा जेवण उरकून दिवाणखान्यात रेडिओ ऐकत बसलेला. त्याचा नोकर पिराजी तिथेच साफ सफाईचे काम करत होता. सिगारेटचे झुरके घेत रंगा रेडिओवरील सुगम संगीताचा कार्यक्रम ऐकत होता. इतक्यात त्याला दरवाज्यातून अनिता आत येताना दिसली. तसा तो नोकराला म्हणाला, ” पिऱ्या, आता तू घरला जा. उद्या लवकर ये.” पिराजी एकवार अनिताला न्याहाळत आपल्या कल्पनाशक्तीला ताण देत वाड्याच्या बाहेर पडला. दिवाणखान्याचा दरवाजा अनिताने आतून बंद केला. रेडिओवर मंद आवाजात ‘ रुपेरी वाळूत….’ हे गीत लागलेले. अनिताने आपले केस मोकळे सोडत आपला पदर पाडला. रंग्याचा डोळ्यात खोल पाहत ती त्याच्या दिशेने येऊ लागली. जवळ येऊन ती त्याच्या मजबूत मांडीवर बसली. शेवंताच्या नंतर आता ती तिची हक्काची जागा बनली होती. रंगाकडे विसावत अनिताने आपले मऊ ओठ त्याच्या राकट, खडबडीत ओठांवर टेकवले. अन् एक दीर्घ चुंबन तिथे पार पडले. अनिताच्या छातीचा भाता खालीवर होत होता.

रंगा – ” आज काय निमित्त काढलं इकडं यायला ? “

धापाललेल्या स्वरात ती म्हणाली,

अनिता – ” आल्या आल्या त्वांड ग्वाड केलं तुमचं, म्हटल्यावर काय तरी ग्वाड बातमीच घेऊन आली असणार ना म्या.”

रंगा – “व्वा..! भले शाब्बास….!! तुझ्याकडून कोणत्यातरी ग्वाड बातमीचीच अपेक्षा व्हती.”

अनिता – ” ह्म्म..! वळखा बगु काय हाय बातमी ?”

रंगा – ” हीच, की जी कामगिरी तुला सांगितली व्हती ती तु पूर्ण कील्यास. व्हय ना ???”

अनिता – ” बया बया बया…! तुम्ही तर लईच हुशार हाईसा.”

रंगा ( आपल्या मिशीला पीळ देत ) – ” मग..! रंगा सावकार म्हणत्यात मला.”

अनिता – ” व्हय जी तुमिच हईसा आमच्या दिलाच राजं. सरकार, स्वाती तयार झालीय इकडं यायला, लई मिनतवाऱ्या नाय कराव्या लागल्या. तरी बी उद्या जरा दमान..!! पाखरू जरा नवख हाय. कळ सोसणार नाय.”

Other Stories..  सोहम आणि अनुष्काझवा - झवीची चावट कथा

रंगा (अनिताचा चेहरा गोंजारत ) – ” तु तिची काळजी करू नगस. आज पर्यंत अश्या लई नव्या कळ्या चुर्गळून फुल बनवल्यात म्या. मात्र आता मला ह्यें फुल हुंगु दे.” असं म्हणत त्याने एक वासनेने भरलेली नजर अनिताच्या देहावरून फिरवली. अनिताने काय ओळखायचं आहे ते ओळखले. तिथून पाय काढत म्हणाली, ” नाय सावकार, आता जाऊद्या. घरी काम हईती लई.” असं म्हणत ती दरवाजा उघडून बाहेर पडणार तोच रंगाने तिच्यावर झडप घालून तिला कवळी मारली. आता आपली सुटका नाही हे स्वीकारत अनिता रंग्याच्या स्वाधीन झाली. सावकाराच्या त्या दिवाणखान्यात वासनेचा डोंब उसळला. त्यांच्या प्रणयात रंग भरण्याचे काम रेडिओवरील सुमधुर गीते करत होतीत. त्यात अनिताचे उसासे त्या संगीताला प्रणय गंध चढवू लागली. रंग्या ते प्रौढ आणि परिपक्व लावण्य आधाश्याप्रमाणे चाखत होता. अनिता रंगाला पुरेपूर साथ देत होती. रंग्याला नाराज करणे तिला परवडणारे नव्हते. तिच्या डोळ्यातून आता अश्रू ओघळू लागले. तिचे अश्रू होते समाधानाने, तृप्तीचे. कारण उद्या तिचा प्रतिशोध हा बकासुर तिची सून उजवून करणार होता.

अनिता – ” आssss हsss स्sss…! रंगा, माझ्या राजा….! तु माझ्यावर चढलास की मला पिळवटून टाकतुस रे. असच असच त्या स्वातीच बी उद्या कर. झवाडी, छिनाल कुठची…!! समद्या गावानं तिला झवाव अशी इच्छा हाय माझी. तिला रांड बनविणार हाय मी…!! आ आ ह…!! आई ग…!! आई झवली…!!! आ आ ह…!!”

रंगा आता तिची मागून मारत होता. गुडघ्यावर भार देत अनिता बसली. तिचे मोकळे केस तिच्या चेहऱ्यावर पसरलेले. डोळ्यातील तप्त अश्रू तिच्या सौंदर्याला चार चांद लावत होते. ती संतापली होती. बजरंग, यशवंतशी झालेला प्रणय तिच्या डोळ्यासमोर तरळत होता. काल त्यांनी मला हेपलली. उद्या त्यची बायकू समद गाव हेपलनार. बदला घेण्याच्या नादात अनिता आपल्याच घरच्या लक्ष्मीची विटंबना करायला चालली होती.

प्रणयाचा बहार ओसरला. एक जोरकस आरोळी देत रंग्याने अनिताला धक्का देउन आपला वीर्य प्रवाहित केला. अनिताचाही कामरस प्रसव झाला. साडी नेसत अनिता म्हणाली,

Other Stories..  माधवी - (भाग ३)

अनिता – ” उद्या दुपारच्याला तयार रावा. स्वातीला घिऊन येते म्या.”

आल्या पावलाने अनिता घराकडे निघाली. रंगा एका वेगळ्याच गुर्मीत तसाच नग्न अवस्थेत आराम खुर्चीत जाऊन बसला. गृहकलहाचा फायदा घेत रंगाने एकाच घरातल्या दोन बायका नासवल्या. आता त्याच घरातील दुसऱ्या पिढीतील बाय तो भोगणार होता. पण हे त्या बायकांना दिसत नव्हतं. प्रतिशोध आणि वासनेने त्यांना आंधळं केलं होतं. संकुचित मनोवृत्ती आणि अज्ञान याला कारणीभूत होत.

रात्रीच्या सुमारास लोक झोपायच्या तयारीत असताना अनिता स्वातीशी गप्पा मारण्याच्या बहाण्याने तिच्याकडे गेली. दोघी बाहेर पडवीत येऊन बसल्या. दबक्या आवाजात दोघींच्या चर्चा सुरू होत्या.

अनिता – ” स्वाते, नशीब काढलस तु. उद्या दुपारी सरकारांनी तुला बोलावलंय वाड्यावर.”

हे ऐकुन स्वातीच्या डोळ्यात चमक आली. चेहऱ्यावर हास्य आणत ती उत्तरली,

स्वाती – ” काकी, ह्ये तर ब्येस झालं की. कदी एकदा रंगा रावांच्या मिठीत जाईन असं झालंया.”

अनिता – ” रंगाराव…! हम्म…! लईच भाळली हाईस की ग सावकारावर…!! बरं, उद्या तयार राह. आपण जाव दुघी मग पाहून घ्ये तूझ्या रावाला..!”

दोघींचं हे संभाषण एक तिसरा व्यक्ती दाराच्या फटीतून ऐकत होता. कोण बरं ती तिसरी व्यक्ती..? शालन, स्वातिची विधवा सासू. रंग्यान भोगलेली तात्याची पहिली सून. तीला दोघींची जवळीक पाहून आधीच संशय आलेला. अन् आता हे सर्व कानी पडल्याने तिच्या संशयाला बळ आल. झोपायला जात असलेल्या अनिताला शालनने गाठले.

शालन – ” काय गूज गोष्टी चालल्या हुत्या मैत्रिणींमध्ये ?”

अनिता – ” आव काय नाय अक्का, आपलं इकडचं तिकडचं.. दुसर काय असतय…!”

शालनची नजर चुकवत अनिताने उत्तर दिले.

शालन – ” अनता, माझी सून चंचल स्वभावाची हाय. उगीच तिला वाईट मार्गाला लावू नगस. तु एक भाईर शेण खाल्लस. पण तिला तरी तसलं काय शिकवू नकोस.”

अनिता – ” आक्का, लई सती सावित्री असल्याचा आव आणू नकासा. तुमचं सगळं पुढचं मागचं ठाव हाय मला.”

Other Stories..  राणी भाग- 3

शालन ( चपापत ) – ” म्हंजी…? काय बोलायचं हाय तुला.??”

अनिता – ” आक्का, लई झालं हं, येडं राहून पेढं खायचं. रंगा सावकाराबरोबर तुमचं काय संबंध हाईती ते हाय मला माहिती.”

अनिताच्या तोंडचे हे शब्द ऐकून शालन अक्का दचकली. इकडे तिकडे पाहत तिने अनिताला विचारले.

शालन – ” कुणी सांगितलं तुला समद हे..?? बरं त्ये जाऊ द्ये. अनिता कुणाला सांगू न ग बाई. गावातली समदी मला पतिव्रता मानत्यात ग.”

अनिता – ” बरं बाई नाय सांगत.”

शालन – ” पर अनिता, आ ग माझ्या सूनला बी त्या सैतानाच्या हवाली करणार हाईस व्हय ग तु. मी ज्ये भोगलं त्ये तिच्या वाटला कश्याला ? “

अनिता – ” कूनची सून अक्का ? ती सून जी तुम्हाला काडीची बी किंमत दित नाय. आ व तुमच्या माग ती काय रंग उधळत असत्या ठाव नाय तुम्हाला. मी काय म्हणते. एकदा घडू द्ये तिला बी अद्दल..! तुमच्या समोर लई शेंडा उडवत जात अस्त्ये. रंग्याने एकदा तिची फाडून ठिवली की कळल तिला. काय म्हणत्येस अक्का. अन् जर तू नाय ऐकलीस तर आपल्या समद्यांच बिंग फुटल. ज्ये चार पैक येणार हुतं त्ये बी येणार नाईत. काय म्हणतेस मग ? “

अनिताच्या ह्या बोलण्याने शालन वर प्रभाव पडला. ठाम स्वरात ती म्हणाली,

शालन – ” ठीक हाय अनिता, हेपलू दे तिला एकदा रंगा. त्याच्या सामानाची ताकद काय असत्या त्ये तिला बगू द्ये. त्या शिवाय तिला बी अक्कल येणार नाय.”

अनिताच्या चेहऱ्यावर समाधानाची लकेर उमटली. अत्यंत आनंदी होत ती झोपायला गेली.

सासवा तयार झाल्या होत्या आपल्या सुनेला रंगा सावकारासोबत झोपवण्यासाठी.

क्रमशः

4.8/5 - (6 votes)

Leave a Comment

error: Content is protected !!