नवनवीन मराठी चावटपणाचा
टीप – सदर कथा कुठल्याही प्रकारच्या अंधश्रद्धेला उत्तेजन देण्यासाठी लिहिली गेली नाहीये. शिवाय कथेमध्ये लिहिले गेलेले स्थळ, काळ आणि व्यक्ती वर्णने हि काल्पनिक असून त्याचा वास्तविकतेशी संबंध आल्यास तो केवळ योगायोग समजण्यात यावा आणि तोंडात (स्वतःच्या) बोटे घालून आश्चर्य व्यक्त केले जावे. ****** नरहरी पंडित सडकेवरून भरभर चालले होते. तळपणाऱ्या सूर्यापेक्षाही त्यांच्या केशविरहित डोक्यामध्ये प्रचंड आग भरली होती. त्या आगीसमोर सूर्याचा दाह शीतल वाटावा इतकी ती तप्त होती. आजवर भूक, …
उष्ण उसासे आणि पैंजणांची किणकिण या आवाजांनी ती रूम परत एकदा भरून गेली होती. संध्याकाळच्या उन्हाची तिरीप त्या बेडरूमच्या खिडकीच्या फटीतून सरळ येऊन रंगाच्या हलणाऱ्या पार्श्वभागावर पडली होती. रंगाने त्यादिवशीचा तिसरा प्रणय पल्लवीसोबत सुरु केला होता. पल्लवीच्या मांड्यानी रंगाच्या कमरेला विळखा घातला होता. त्याची जीभ तिच्या तोंडामध्ये रसग्रहण करण्यात मग्न होती. तिचे हात त्याच्या कमरेपासून पाठीपर्यंत सगळीकडे फिरत होते. मधेच चुंबनांमध्ये विश्रांती घेत दोघे मोठा श्वास घेत होते. पल्लवी त्याच्या …
तिचे डोके गच्च भरले होते. राग, चिंता, किळस, चीड आणि उर्मीबद्दलची कणव. त्या राक्षसाने उर्मीच्या आयुश्याच्या चिंध्याच करायच्या ठरवल्या होत्या. काहीवेळा तर वाटत होते कि उर्मी भेटलीच नसती तर बरे झाले असते. तिचे जे काही होणार होते ते पल्लवीच्या नजरेआड झाले असते. पण आता ती डोळेझाक तर करू शकणार नव्हती. तिचा उर्मीवर खूप जीव होता. तिच्यासमोर उर्मी आणि तिच्या त्या दोन मुली सतत येत होत्या. त्यांचे आयुष्य तिने जवळून पहिले …
अगं … काय? पल्लवीने तिला परत एकदा आवाज दिला. तिने ओल्या डोळ्यांनी पल्लवीकडे पहिले. तिच्या डोळ्यांमध्ये अतिशय शरम होती. तिने पल्लवीकडे पाहात तिचा हात हातात घेतला आणि त्यावर डोके ठेऊन रडू लागली. पल्लवी तिच्या बाजूला बसली आणि तिला थोपटू लागली. तिला काहीवेळ दिला शांत होण्यासाठी. डोळे पदरानेच कोरडे करत उर्मीने तिच्याकडं पहिले. “इथे कशी तू?” पल्लवीने विचारले. “मी इथेच राहते. मागच्या वस्तीमध्ये.” उर्मी म्हणाली. पल्लवीला कळले. शाळेच्या मागे एक झोपडपट्टी …
“आय एम सो सॉरी… मी खूप चुकलो… असा अविचारीपणा तुझ्याबाबतीत मी केला. मला खरेच माफ कर.” निखिल ईशाला विनवत होता. “इशू.. निखिल आणि आम्हालाही खूप लाजिरवाणे वाटत आहे ग. प्लिज तू आता राग सोड आणि आपल्या पिल्लूला घेऊन घरी चल.” तिच्या सासूबाई मंदाताई सुद्धा तिला विनंती करत म्हणाल्या. “इशा ! आता हट्ट सोड बाळा. आयुष्य समज आणि गैरसमजांनी भरलेले आहे. म्हणून आपण आपल्या माणसांना असं दूर करायचे नसते. निखिलना त्यांची …
मुग्धा हलक्या पावलांनी धावत धावत तिच्या खोलीत आली. जे पहिले त्यामुळे तिच्या पायाखालची जमीन सरकली होती. तिच्या आईबद्दल तिच्या मनात असलेल्या प्रस्थापित विचारांना तडा गेला होता. आजवर वडिलांच्या आजारपणामुळे खूपच सोसत असलेल्या तिच्या आईबद्दल तिला खूप कणव वाटत असे. तिला तिची खूप काळजी वाटत होती. पण आज जे काही पहिले ऐकले त्यामुळे मुग्धाच्या लक्षात आले होते कि आपण जसे समजून चाललेले असतो जग तसे नसतेच. प्रत्येकाला आपल्या सुखाची परवा असते. …
मालती पटकन ऊठू लागली. तशी कदमांनी तीला हाताने अडवले. ते ऊठले आणि नग्न चालत जात तीच्या पर्समधून मोबाईल काढला. मालती त्यांच्या नग्न शरिराकडे लाजेने चूर होऊन बघत होती. यादवकाकांचा काॅल होता. त्यांनी तो मालतीकडे दिला आणि तीच्या शेजारी आडवे झाले. “हा बोला.” मालती म्हणाली. “मालती किती…वेळ अजून..?” यादव त्यांच्या घरघरत्या आवाजात म्हणाले. “अं..येत आहोत..गर्दी आहे ईकडे.” मालती तीच्या ऊजव्या मोठ्या स्तनावर आलेल्या कदमसाहेबांच्या हाताला धरून म्हणाली. ते तीचा स्तन चोळत …
सकाळ झाली नग्न मालतीला जाग आली. तीच्या शेजारी असलेला माणिक निघून गेला होता. ती ऊठली तशी तिच्या ओटीपोटातून कळ गेली तशी रात्रीच्या जबरदस्त प्रणयाच्या आठवणींनी मालतीच्या मनात काहूर माजलं. ती ऊठली अंथरूण आवरले. नाईटी चढवली स्वतःचे आवरूण तीने दिवस सूरू केला. रात्रीच्या धूंद तृप्ततेमूळे तीला खूप समाधानी वाटत होते. त्या ऊत्साहात तीने भरभर आवरले. यादवकाकांना त्यांच्या मनाप्रमाणे नाश्ता जेवण वैगरे बनवून घातले तीला खूप दिवसांनी असे आनंदी आणि ताजेतवाने वाटत …
माणिकने तीची योनी चाचपली. खूरट्या केसाळ आवरणाच्या आत ती लपलेली योनी तो चोळू लागला. मालती झगडायचा प्रयत्न करत होती. पण सतत माणिकच्या राकट हाताचा स्पर्श तीच्या ऊष्ण योनीवर तीला आकर्षित करत होता. तीने त्याचा योनीत गेलेला हात घट्ट धरला आणि ताकदीने तीने त्याच्या तोंडावरच्या हाताला सरकवायला सूरूवात केलीच होती पण तेवढ्यात माणिकला मालतीच्या योनीचा केंद्रबिंदू तीचा मदणांकूर सापडला आणि त्याने तो चिमटीत धरून चोळायला सूरूवात केली. मालतीचे डोळे मोठे झाले. …
मालती आणि परशूराम यादव वय अनूक्रमे ४३ आणि ५४ त्यांच्या स्वतःच्या घरी राहायला आले तेव्हा त्यांची मोठी मूलगी लग्न होऊन तीच्या घरी होती तर धाकटा मूलगा बेंगलोरला शिक्षण घ्यायला गेला होता. दोन्ही मूलांच्या जबाबदार्‍या यशस्वी रित्या पार पाडत नोकरी करणार्‍या परशूराम यादव यांच्या शरिराला पॅरेलिसिसने जखडले होते. त्यांची नोकरी फायरब्रिगेडची होती. सेवेत असेपर्यंत ते शहराच्या अगदी मध्यवस्तीमधे फायर ब्रिगेडच्याच क्वार्टर्समधे राहीले. मागच्या वर्षी आलेल्या अर्धांगवायूच्या झटक्यामूळे त्यांना सर्व्हिस सोडावी लागली. …