दुसऱ्या दिवशी रविवार होता. पण तृप्तीला काय फरक पडणार होता. तरीही त्यादिवशी समीरने कधी नव्हे ते वेळ काढला आणि दोघे थोडी शॉपिंग करायला आणि आउटिंगला बाहेर गेले. समीरच्या सानिध्यात तृप्तीचा दिवस छानच गेला. संध्याकाळी काहीवेळ समीरचे कॉल्स चालले. पण त्यादिवशी जाणीवपूर्वक समीरने तृप्तीला वेळ दिला. तिलाही बरे वाटावे असाच त्याचा सद्हेतू होता. भुरेलाल नेहमीसारखा वागत होता. पण तृप्तीला काहीसे अस्वस्थ वाटत होते जेव्हा तो आसपास असायचा किंवा त्याच्याबरोबर बोलायची वेळ यायची. तिला सतत कालच्या रात्रीचा प्रसंग डोळ्यासमोर यायचा आणि ती सैरभैर व्हायची. भुरेलाल मात्र सरळ होता. नेहमीसारखा. काहीच न घडल्यासारखा.
रात्री समीरने न सुचवताच तृप्तीला जवळ घेतले. पण पुढच्या २०व्या मिनिटाला त्याचे आटोपले होते आणि तृप्तीची तृप्ती अर्धीपण झाली नव्हती. ती खूपच वैतागली. सततच्या अपुरेपणामुळे तिच्या शरीराला लागलेली आग विझतच नव्हती. एका सुंदर आणि सशक्त देहाची कामसुखाची मागणी पण तशीच सशक्त होती. पण हे तृप्तीच्या नवऱ्याला कळायला हवे होते. तिला खूपच भ्रमनिरास झाल्यासारखे वाटत होते. हे असेच चालू राहिले तर सततच्या अपुरेपणामुळे मनस्थितीवर परिणाम होऊन सगळी सुखे असताना पण आपण मात्र दुःखाच्या खाईत लोटले जाण्याची भीती तृप्तीसमोर उभी राहिली. समीरला ह्या संदर्भात काही बोलायचे म्हटले तर त्याचाही स्वतःबाबतीत न्यूनगंड जागा होऊन तोही दुःखी होईल असे तिला वाटले. पण मग करायचे काय? हा मोठा प्रश्न तिला टोचत होता. खूप वेळ विचार करत तिने रात्र सारली. उशिराने केव्हातरी तिला झोप आली असावी.
रात्रीच्या जागरणाने तिला जरा उशिराच जाग आली. पहाते तर वॉर्डरोब समोर उभा राहून समीर आवरत होता.
“समीर किती वाजले? तू तयार पण झालास? मला का नाही उठवलेस?” तृप्तीने बेडमध्ये पडल्या पडल्याचं विचारले.
“अगं आज ऑडिटर्स येणारेत मेन ब्रांच मधून. जायला लागेल प्रेपरेशन साठी. उगाच तुला कशाला त्रास. एकतर रात्रीच्या मेहनतीने मॅडम दमल्या असतील असे वाटले मला.” तो म्हणाला आणि त्याने डोळा मारला.
तिला म्हणावेसे वाटले, “कसली आलीये रात्रीची मेहनत?” पण तिने ते गिळले.
“हम्म… काय रे उठ्वायचेस ना मला. चल नाश्ता देते तुला पटकन.” ती उठत म्हणाली.
“अगं नको. पड तू हवेतर थोडावेळ. भुरेकाका आहेत. त्यांनी केलाय तयार. मी घेतो आणि जातो.” तो म्हणाला.
तरीपण तृप्ती त्याच्यासोबत किचन मध्ये आली. भुरेकाका टेबलवर नाश्ता लावत होता.
“साहेब बैठिये. नाश्ता लग गया है? अच्छा मॅडम आप दूध लेंगी क्या बदाम वाला? बदनमे ताकद आती है इससे.” तो मोठ्या उत्साहात बोलत होता.
समीर तिचा ग्लास पुढे करत म्हणाला,”घे तृप्ती.”
“अरे लिजिए मॅडम. मेहनत से थकावट महसूस नही होगी आपको दिनभर. ” तो काहीसा मिश्किल स्वरात म्हणाला.
तिने ग्लास घेतला.
” अरे ये कब मेहनत करती है? सारा काम तो आप हि करते हो भुरेकाका.” समीर म्हणाला.
तृप्तीला भुरेलालचे बोलणे काहीसे बिनधास्त वाटत होते. त्याच्या बोलण्यातला सूचकपणा ततिच्या काहीसा लक्षात येत होता. तो मेहनत म्हणजे पुढचे काहीतरी तर सुचवत नव्हता ना? असेच तिला वाटले.
” मॅडम कल बताना भूल गया. परसो रात को यहा बरामदे मे कोई खडा था ऐसे लगा मुझे. वैसे भी दूरसे कम दिखाई देता हे हमे. इसलिये पता नही कर पाया कौन था.” तो म्हणाला.
तृप्ती काहीशी दचकली. तिला नव्हते वाटले भुरेलाल त्या रात्रीचा उल्लेख समीर समोर करेल.
“अच्छा? भुरेकाका आप क्यू इतनी रात को बाहर निकले थे?” समीरने विचारले.
“थोडा जी मचल राहा था तो निकला बाहर. बरामदे मी लगा कि कोई खडा है. मुझे तो पहले लगा कि मैडम है.” भुरेलाल तृप्तीकडे रोखून बघत म्हणाला.
तृप्तीला दुधाचा ठसका लागला.
“अगं.. सावकाश.” समीर तिच्या पाठीवरून हात फिरवत म्हणाला.
“भुरेकाका रात को दवा थोडी कम लिया करो.” त्याच्या कधी कधी पिण्यावर टिपणी करत समीरने नाश्ता उरकला.
काहीवेळाने समीर निघून गेला. त्या बंगल्यात आता तृप्ती आणि भुरेलाल दोघेच होते. तृप्ती उन्हात बसून तिच्या आईसोबत मोबाईलवर बोलत होती. भुरेलाल त्याच्या आउट हाऊसच्या खोलीमध्ये जाताना तिला दिसला. येताना त्याने तेलाची वाटी आणली. तो परत बंगल्यात गेला. तृप्ती आज जावे कि न जावे ह्या संभ्रमात होती. तिच्या आईने बराच वेळ बोलून फोन ठेवला. तृप्ती आत जायला निघाली सहज तिचे लक्ष वर गेले भुरेलाल टेरेसवरती पॅरापिटवर हात ठेऊन उभा असलेला तिला दिसला.
“किती गृहीत धरतोय हा आपल्याला. नाही.. काही झाले तरी आज जायचेच नाही.” तृप्ती मनात ठरवत होती.
“पण मग तो जे काही म्हणत आहे किंवा सुचवत आहे त्याला अर्थ प्राप्त होतो. त्याच्या मालिशने आपल्याला बरे वाटते हे खरे आहे. पण त्याचा स्पर्श आपल्याला वावगा वाटून आपण उत्तेजीत होत आहोत हे त्याला कळले तर. आपण गेलो नाही तर त्याला तशी खात्री वाटेल. परवा रात्रीचा प्रसंग काही घडलंच नाही असे उमजून तो वागत आहे मग आपणच कशाला असे दडपण घेऊन वावरतोय. नॉर्मलच राहुयात. तो नोकर आहे. त्याच्याकडून आपण आपले काम साधले कि तो त्याच्या जागेवर राहील. उगाच प्रसंगाला आपणच हवा देत आहे. तो नोकर आहे आणि त्याला त्याच्या पायरीवरच ठेवायला हवे. “
तृप्ती हा विचार करत बेड मध्ये गेली. तिने नाईटीच्या वरचे जॅकेट काढले. मांड्यांपर्यंतच्या नाईटीमध्ये ती सौंदर्याची खाण दिसत होती. तिच्या केशविरहित तुळतुळीत मऊसूत गोऱ्या मांड्या. तिचे छातीवरचे मदमस्त कडक उभार अर्धे अधिक नाईटीमधून डोकावत होते. खरेतर तिच्या सौंदर्याने घायाळ होऊन कोणीही पुरुष तिच्या मागे लागला असता. तिथे ह्या पहाडातल्या अडाणी माणसाचा काय निभाव. स्वतःवरचा आत्मविश्वास वाढलेला तृप्तीला जाणवला. ती टेरेसकडे निघाली. वरती आपल्यावर तिने पहिले कि कालचीच चटई भुरेलाल ने अंथरून तो उभा होता. पण त्याने आज स्वतःचे कपडे पण काढले होते. तो बनियन आणि त्याच्या अंडरवेअर मध्ये होता. निश्चितच त्याचे धाडस वाढलेले होते. टेरेसवर असलेल्या कोवळ्या उन्हामुळे दोघांना फारशी थंडी वाजत नव्हती. भुरेलाल पन्नास किलो सुद्धा भरत नसेल इतका बुटका आणि कृष् होता. तृप्तीने त्याला नजर देणेच टाळले.
ती काहीही न बोलता चटईवर आली. भुरेलालने प्रामाणिकपणे मान वळवली. तृप्तीने नाईटी काढत बाजूला ठेवली. आणि निळ्या रंगाच्या तिच्या नाईटीला मॅचिंग अशा अंडरगारमेंट्सच्या सेट मध्ये चटईवर पालथी पडली. काहीवेळाने तिच्या बाजूला तिला त्याची चाहूल लागली. दोघांमध्ये अजूनही एकपण शब्द बोलला गेला नव्हता. बोलणार होते ते फक्त स्पर्शाचे आणि हुंकाराचे शब्द. तृप्तीने काहीही न बोलायचे ठरवले होते म्हणजे. उगाच भुरेलाल आगाऊ पणा करणार नाही आणि वेळ संपल्यावर आपण इथून निघून जाऊ.
भुरेलालने आज मात्र अगदी सावकाश गतीने तिच्या संपूर्ण शरीराला न्याहाळत मालिश सुरु केली. पहिले तिच्या मान आणि खांद्यांना मन लावून तेल चोळले. तिची पाठ वरच्या भागापर्यन्त चांगली चेपून काढली. तृप्तीच्या शरीराने आता लय साधली. तिला ते चेपणे, चिवळणे दाबाने प्रचंड सुख देऊ लागले. तिची गात्रे शिथिल झाली. पुन्हा एकदा ती त्या खरखरीत राकट स्पर्शाच्या कह्यात गेली. भुरेलाल आज अगदी फुरसतीने तिचे शरीर तिंबत होता. तृप्ती वाहवत होती. तिला कळलंच नाही कि त्याने तिला आज काहीही न विचारताच तिच्या ब्राच्या हुकला हात घातला. तिची ब्रा ढिलावली. सर्र्कन अंगावर काटा चढला. पण काहीही बोलायचा धीर ती त्यासोबतच गमावून बसली. भुरेलाल आज तिच्या खूपच जवळ बसला होता. त्याची मांडी तिच्या मांडीला स्पर्शत होती.
“मॅडमजी… जगी होना?” भुरेलाल शांत बसणाऱ्यातला नव्हता. त्याला काही करून तो विषय काढायचा होता.
“हा.हं.ह्म्म्म.” तृप्ती त्याचा पाठिच्यावरचा दाब सहन करत म्हणाली.
“मॅडम देर रातको बाहर निकलना थोडा खतरनाक हो सकता है यहां पर.” तो म्हणाला.
तृप्तीला ज्या गोष्टीचा उल्लेख नको होता नेमकी तीच भुरेलाल बोलत होता. तिला काय प्रतिसाद द्यावे तेच कळत नव्हते. ती काहीच बोलत नाही हे पाहून भुरेलालला चेव आला.
“इस प्रदेस मी साप बहुत है. रात को बाहेर निकलना मतलब इन जानवरोसे सामना हो सकता है.” असे बोलून त्याने तिच्या कमरेच्या मांसाचा चिमटाच काढला.
“आह…स्स्स.” तृप्ती थोडी सित्कारली.
“मॅडम…?” त्याने तिला जरा आणखी जोर लावून चोळत हाक मारली.
“हा…..स्स्स्स… आह…..” ती कळवळली.
“आपने रातको कोई सांप देखा क्या?” त्याने तिच्या बरगड्यांवरून हात वर नेत काखांमध्ये घालत विचारले.
“स्स्स्स…. आःह्हह्ह…” त्या रगडन्यामुळे तृप्ती सुखावली होती.
“बोलिये ना मॅडम… कोई साप दिखाई दिया था क्या रात को?” भुरेलालने परत विचारले. त्याने तिच्या नितंबांच्या भोवती पाय ठेवत तो गुढग्यांवर बसला. त्याच्या हालचालींमध्ये आता जास्तच बिनधास्तपणा आला होता. त्याला माहित होते काही क्षणासाठी का होईना तृप्तीच्या मनात चोर आला होता. त्याचाच फायदा भुरेलाल उठवत होता. तिच्या मानेपासून कमरेच्याखाल पर्यंत अगदी नितंबांच्या सुरुवातीपर्यंत त्याने हात फिरवला.
“स्स्स…नहि…. आःह्हह्ह….” तृप्ती विव्हळत म्हणाली.
” मगर सापने तो आपको देख लिया ना? मगर घाबराईये गा नाही. ये साप डसता नही है. आनंद देता है.” असे म्हणत त्याने त्याचे हात तिच्या काहीप्रमाणात पोटाखाली घातले आणि परत वर आणले.
“स्स्स्स…आह्हह्ह” तृप्ती सित्कारली.
भुरेलाल तिच्या कानापाशी झुकला. त्याचे हात तिच्या काखेपाशी आले. तिथली मांसलता चोळत तो तिच्या कानात म्हणाला,”और साप जब ठाण के किसीको देखता है ना? तो उसका पिच्छा नाही छोडता. मुझे नही लागता ऐसा साप आपने कभी आपके जिंदगीने देखा होगा.” एका हाताने भुरेलालने स्वतःच्या चड्डीला हात घातला आणि त्याने बिनधास्त होत ती खाली सरकवली. त्याचा सोटा मुक्त होऊन आचके देऊ लागला. आज त्याला काहीही करून त्याच्या सोट्याला स्वर्ग सुख मिळवून द्यायच होते.
भुरेलालचे हात तिच्या काखेतून एकदम पुढे आले आणि त्याने सरळ तिच्या अंगाखालून दोन्ही हातानी तिच्या ब्रामधले स्तन धरले. त्याचवेळी त्याने त्याच्या चड्डीत कडक झालेला ८-९ इंची मोठाला सोटा तृप्तीच्या नितंबांच्या घळीत दाबला.
“आःह्ह… मॅडम….. स्स्स्स.स्स्स्स्स…” भुरेलाल ओरडला.
“भुरेकाका…नाहींईईईई….. स्स्स्स्स…..आअह्ह्ह्ह” तृप्ती ओरडली. तिला तिच्या नितंबांच्या तलम त्वचेला स्पर्शत भुरेलालचा सोटा तिच्या नाजूक पॅंटीवरूनच तृप्तीच्या योनीच्या पाकळ्यांना छेदून गेला.
“मॅडम… क्या.. कमाल कि चीज हो आप. लेकिन आपको ठीक ढंग से सुख नही मिल पा रहा ये मुझे पहली बार मालिश करते वक्त हि समझ मे आ गया था. और कल रात को देख भी लिया. आपके पती उनका काम ठिकसे करते नही है. लेकिन एक ये सेवक है. आपको कभी शिकायत का मौका नही देगा.” तिच्या नितंबाना स्वतःचे मोठाले लिंग रगडत आणि हातानी तिचे स्तन मळत भुरेलाल म्हणाला.
“स्स्स्स भुरेकाका छोडो मुझे… आअह्ह्ह्ह…” तृप्ती तोंडाने जरी तसे म्हणत असली तरी सुटण्यासाठी अजिबात झटपट करत नव्हती. तिच्या योनीला पातळ पॅंटीच्या आवरनावरूनच स्पर्शणाऱ्या लिंगाने तिच्या कामवासनेला भरती आणली होती. त्या दोघांना सेक्स करताना भुरेलालने चोरून पहिले होते. समीरचे पौरुष काय आहे भुरेलाल ला कळले होते हे तृप्तीला आता माहित झाले.
“हमे तो बहुत बुरा लगा. इस गदराये प्यासे बदन को ऐसे हि तडपता छोडना पाप होगा मॅडम जी. मेरा औजार आपको बिलकुल शांती देगा.” भुरेलाल तिच्या केसात नाक खुपसत म्हणाला. त्याने तिचा डावा निप्पल बोटात धरून चुरडला.
“आःह्ह.. आईईई… स्स्स्स..नही…. प्लिज…” तृप्ती कळवळली.
“मॅडम.. यही छत पे करेंगे या नीचे चले?” भुरेलाल ने विचारले आणि तिच्या उघड्या खांद्याला चावला.
“आह….स्स्स…” तृप्ती कन्हली.
“हमे तो धूप मे अच्छा लग रहा है.” असे म्हणत भुरेलालने तिची कमरेतून खाली पॅंटी खेचली.
“नो….sssss …” तृप्ती ओरडली.
तेवढ्यात खाली गाडीचा हॉर्न ऐकू आला. तो दोघांनीही ऐकला. पटकन भुरेलाल उठला आणि त्याने कपडे चढवायला सुरुवात केली. पुढच्या मिनिटाला तो खाली पळाला होता. तृप्तीने उठून स्वतःला नीट केले आणि नाईटी चढवली. घाबऱ्या मनाने हळूहळू ती चालत खाली गेली.
” अरे साहेब एक फोन लगा देते. हम आजाते दौडते. आपने क्यू तकलीफ कियी?” भुरेलाल समीरला सांगत होता.
तृप्ती बाहेर आली.
“काय ग? आवरले नाहीस का अजून? ” समीर तिला पाहून म्हणाला.
“बरे आहे ना तुला?” समीरने कपाळावर हात ठेवत विचारले.
“आज नाही गेलास तर नाही चालणारे का समीर?” तिने विचारले.
“लहान मुलीसारखी करू नकोस तृप्ती. सकाळपासून सांगतोय ऑडिट आहे. लेआऊट प्रिंट्स विसरलो होतो सकाळच्या घाईत. त्या आलोय घ्यायला. संध्याकाळी किती वाजतील देव जाणे आज.” असे म्हणून समीर निघून गेला.
भुरेलाल त्याच्या मागे मागे गेला. गाडी गेल्यावर त्याने गेट लावले. लगोलग तो आत आला आणि त्याने बेडरूम गाठले. तृप्ती आत दार लावून बसली होती. भुरेलाल हसला आणि मागे फिरून त्याच्या कामाला लागला.
क्रमश:
नवनवीन मराठी चावटपणाचा
