‘ कसं करू आता…. हिनी बोभाटा केला तर सुभानराव मारून टाकत्याल मला ! माह्या पोरांचं तर…… आयोव….’
सुशाला पुरती बिथरली. तिला काय करावे तेच कळत नव्हते.
ती गोदाजवळ जाऊन बाजुला गुडघा टेकवुन बसली. गोदा जोराजोरात रडत होती. सुशाला ने तिचे उघडे असलेले स्तन पाहिले. लगेच तिने तिच्या झम्परचे हुक लाऊन घेतले.
गोदाही सुशालाच्या छातीवर डोके ठेवून रडु लागली. सुशाला तिला कुरवाळत शांत करत होती. पण आतुन माञ ती भलतीच घाबरली होती.
“शांत हु गं बाय… आवर आता सवताला… गावात पार आब्रु बी राहीची न्हाय आपली….”
सुशाला असं बोलताच गोदा तिला एक रागीट कटाक्ष देऊन बोलली,
“आपली…?.”
सुशालाला शब्द फुटत नव्हते. कारण अख्ख्या गावात जिच्या स्वभावाची गोडवी गायली जायची, त्या गावाला हे प्रकरण कळले तर सुशालाला तोंड दाखवणे सुद्धा मुश्किल होईल हे तिला समजुन चुकले.
” बया….. काय करुन बसले म्या…!” डोक्यावर दोन्हीं हात आपटत सुशाला थरथरू लागली. आता तिच्याही डोळ्यांतून पाणी वाहू लागले. तिला तिच्या चुकीची जाणीव झाली होती.
गोदा उठली. तिच्या रागीट डोळ्यांतुन पाझरणाऱ्या अश्रूंनी, तिला आतुन किती यातना होताहेत हे सुशालाला दाखवुन दिले होते. त्यामुळे सुशालाला सुद्धा पश्र्चाताप होऊ लागला.
गोदाची पावले जणु तिच्या मनाप्रमाणेच जड झाली होती….. कवाडापर्यंत जाताना तिचे पायही लटलटत होते. कारण तिला झालेल्या प्रकारामुळे स्वतःचीच किळस आली होती.
तेवढ्यात खुराड्यातल्या कोंबड्यांची फडफड तिच्या कानावर पडली आणि तिची पावले जमिनीलाच खिळून बसली.. ती हात कपाळावर मारत पुटपुटली,
” महा…ल ल ल्योक….. उपाशी…”
आत्ताशी तिला तिच्या मुलाची आठवण आली होती. बराच वेळ होऊन गेल्याचं लक्षात आल्याने तिने क्षणाचाही विलंब न करता खुराड्याला लाथ मारली. कोंबड्या फडफडत गोंधळ करत बाजुला झाल्या. दोन अंडी घ्यायला आलेली गोदा माञ सुशालाला न विचारताच तिथले ५-६ अंडे पदरात घेऊन तडक बाहेर पडली.
आता मात्र तिच्या जड पावलांनी कमालीचा वेग धरला होता.
” आवं दादा… बाजार संपाय आल्यावर निगनार हाय व्हय? ” बराच वेळ बैलगाडीत बसलेल्या सगुणीने विचारले.
” ही बायकुच काय लवकर ईना झाली .. नायतर कवाच पोचलु अस्तु …” बैलगाडीवाल्याने रस्त्याकडे पाहत पुन्हा तंबाखूचा विडा मळला.
” आव पर त्या चालत येऊपत्तुर आपुन बैलगाडीनं त्यांच्या हीतं जाऊ की…” कौशी बोलली.
“हाव… आता तिलाच आनावं लागंल… लै वाडूळ झालं यायना झाली ती म्हनं..” म्हणत त्याने बैलगाडी त्याच्या शेताच्या दिशेने रवाना केली.
अर्धा किलोमीटर अंतरावर असलेल्या शेताला लागुन बैलगाडी थांबली. शेतात गावातली एक बाई मजुरीवर काम करत होती.
” अsssय…रूक्मेssss …. टिल्याची माय कुठंय….? “
बैलगाडीवाल्याने त्या बाईला आवाज दिला.
” त्या आत हायतीsss…”
तिने शेताला लागुन असलेल्या खोपट्याकडे बोट केले.
” थांबा म्याच घेऊन येते त्यासनी… त्हान लागली उनात बसुन… पानी प्यायचंय मला.” कौशी उतरली व त्या खोपट्याकडे चालत गेली.
खोपट्याबाहेर असलेल्या रांजणात पाणीच नव्हते. त्यामुळे तिचा हिरमोड झाला. ती पुढे वळली. खोपट्याच्या दारात पोहचताच भयंकर दचकली. समोर दिसणारे चित्रच तसे होते.
टील्याची आई शेतात काम करणाऱ्या रुक्मी च्या नवऱ्याखाली कमरेपर्यंत उघडीच निजली होती. रुक्मिचा नवरा तिचे तोंड दाबुन दणादण आत बाहेर दणके देत होता. तोंड नसते दाबले तर आवाजाने त्याची बायको रुक्मी आली असती, इतक्या जोरात प्रणय सुरू होता. त्यामुळे बाजेचा आवाजही थोडासा येत होता.
कौशी आ वासून उभी राहिली. काय करावे ते कळेना तिला. भर उन्हात हा खेळ सुरू होता. कौशिने पहिल्यांदाच प्रणय क्रीडा पाहिल्याने तिला चलबिचल होऊ लागले. तिला तिच्या योनीमध्ये उब जाणवु लागली व ओलसर पणा जाणवला. छाती फुलून बाहेर निघत होती. स्तनावरचे मणुके ताठ झाले होते.
पिळदार शरीरयष्टी असलेल्या रुक्मिणीच्या नवऱ्याने टिल्याच्या आईला एकदम घट्ट मिठीत आवळले आणि त्याने गती वाढवली. दोघे एकमेकांना घट्ट बिलगले व चुंबन घेऊ लागले. दोघेही रंगाने सावळे होते. पण देखणे होते. त्याचा आत बाहेर होणारा कडक भाग पाहून कौशी स्तब्ध झाली. बैलगाडी वाल्याची बायको दोन्ही पाय त्याच्या कमरेभोवती घट्ट अडकवून त्याला आत ओढुन घेत होती. तिचे हात त्याच्या पाठीवर सैर भैर फिरत होते. ओठांनी ओठांचा खेळ सुरु केला.
हे पाहून कौशीची चड्डी पुढील बाजुस चिकट झाली. तिकडे त्याच्या कमरेच्या गतीने वेग घेतला. थप थप असे आवाज स्पष्ट ऐकू येऊ लागले.. टिल्याच्या आईचा चेहरा आनंदात बुडाल्याची साक्ष देत होता. जोर जोरात धक्के देऊन झाल्यावर अचानक एक जोराचा धक्का देवून तो तसाच तिच्यावर पडला. तिच्यात तो पुर्ण मोकळा झाला. दोघांचे श्वास आता हळुहळू शांत होऊ लागले.
“उठा की…. येईल ती हिकडं …” म्हणत टील्याची आई त्याला बाजुला सारत उठली. उठताना तिच्यात सोडलेला सगळा द्रव तिच्या बाहेर येताना कौशीने पाहिला. टिल्याच्या आईने साडी नीट केली. केस व्यवस्थित बांधले. संतुष्टी म्हणजे काय हे तिच्या चेहऱ्यावरील भाव स्पष्ट सांगत होता. तो ही उठला आणि कपडे व्यवस्थित केले आणि बाहेर निघाला. तो बाहेर येत असल्याचे पाहून कौशीने लगेच आवाज दिला,
” टील्याची आयss .. ओss टील्याची आयss…”
आत दोघे दचकले. त्यांना शंका आली की हिने नक्कीच त्यांना पाहिलं असणार. तरीहि ते काहीच न झाल्यासारखे वावरत होते. तो तिथेच थांबला.
“काय गं कौसा…! हिकडं कशी काय आली? ” टील्याची आई तिला बाहेर येत म्हणाली.
कौशीने बैलगाडी कडे बोट दाखवले.
“बया… कामामुळं बाजारला जायचं ध्यानच न्हाय राह्यलं..”
टील्याची आई हनुवटीवर पदर धरत बोलली…
तसं कौशिने किळसवाणे तोंड करून तिला पाहिले. दोघी चालत जाऊन बैलगाडीत बसल्या.
” आगं हितका येळ लावित्यात का कामात? तीतं गडी ठीवलाय की कामाला… यायचं निगुन पाट्कन.. त्यानी केलं असतं की काम.”
बैलगाडीवाला तिला खेकसून बोलला.
तशी त्याची बायको हळुच स्मित करुन म्हणाली, ” त्यानीच तर केलंय की काम… म्हणून मोकळी झालेया… न्हायतर लय येळ लागला असता अजुन..”
कौशी पण तिला हळुच कोपर मारत बोलली, ” मस्त काम करतुय गडी.”
आता टील्याच्या आईची पंचाईतच झाली. तिला हे ऐकुन काय करावे तेच कळेना. सगुणी माञ दोघांकडे आश्चर्यचकीत होऊन पाहत होती.
” सांगते नंतर तुला..” कौशी सगुणीच्या कानात बोलली. काहीतरी घडलंय हे सगुणीला लक्षात आलं. कौशी माञ टील्याच्या आईकडं पाहून हळुच हसत होती.
गाडी आता बाजारचा रस्ता धरून घुंगराच्या तालात ताल धरू लागली.
तिकडे गोदाला घराबाहेर पडताना पाहत सुभानराव घरात आले.
“आता ही गोदी एव्हढी पळत का गेली ओ सुशालाबाय? “
समोर उभ्या सुशालाला त्यांनी विचारले.
तिची मनात उठलेल्या वादळाची तंद्री तुटली. सुभानरावांच्या हातातल्या पिशव्या घेऊन तिने आत नेऊन ठेवल्या.
” ते. .ते … तिनी … आंडे घ्यायला आलती… चाबऱ्या उपाशी आसल… तवा पळत गेली बगा…”
सुशाला मनात येईल तसं बरळली. सुभानराव आत आले आणि बैलांना पाणी ठेवायला मागच्या गोठ्याकडे गेले. सुशाला अजुन त्याच विचारात होती.
” आवं सुशालाबाय… बैलं अजुन गाडीलाच हायती.. सोडाय इसरल्या का काय! ” सुभानराव आश्चर्य व्यक्त करत म्हणाले.
सुशाला थोडी घाबरली. बबनसोबत झालेल्या प्रकारामुळेच हे झालं होतं. तरी ती हडबडत म्हणाली,
” जी.. ते..ते डोकं दुखलं वाइस… म्हनून झोपले व्हते. इसरले बगा..”
” उनाचं लय कामं करू नगा वं… न्हायतर हे असं हुतंय बगा.. या.. बसा हितं… कपाळाचा एक मुका घेतला की राहुनच जाईल दुखायचं. “
सुभानराव बाजावर बसत मिश्किलपणे म्हणाले.
सुशालाची भिती गेली, ती लाजली, ” आवं… तुमचं तर काय बी असतंय बगा. “
.
सुभानराव अचानक कपाळाच्या आठ्या एकत्र करत बोलले, ” हे घोंगडं एव्हढं वल्लं कसं काय? “
लाजलेली सुशाला आता पुन्हा घाबरली. तिच्या चेहऱ्यावर भिती स्पष्ट दिसत होती. तेवढ्यात त्यांनी बाजावर अंथरलेल्या घोंगड्यावरून हात फिरवला.
बबन आणि सुशालाच्या घट्ट कामरसात त्यांचा हात थोडासा भरला. घोंगडे प्रणयाच्या वेळी घामाने ओले झाले होते. त्यावर थोडेसे वीर्य होते. ते फडक्याने पुसत सुभानराव म्हणाले,
” तुम्हाला सर्दी बी झाली वाटतं… “
सुभानरावांना वाटले सुशालाबाई चुकुन घोंगडीवर शिंकल्या असतील. त्यांनी तिला मायेने जवळ घेतले व कपाळावर चुंबन दिले.
एवढा प्रेम करणारा नवरा असताना, सुखाचा संसार असताना तिचं पाऊल चुकलंच कसं या विचाराने ती स्वतः ला दोष देऊ लागली.
तिकडे गोदा घरी पोहचली. अंडी चुलीजवळ ठेवून तिने चाबऱ्याला हाक मारली. तिला चाबऱ्या कुठंच दिसेना. म्हणून फटकाजवळ येत हाक मारली.
” आमी हिकडं हाय.”
लहान मुलीच्या आवाजाकडे गोदाचे लक्ष गेले. चाबऱ्याची मैत्रीण मिरा होती ती. ते दोघे नेहमीच एकमेकांसोबत खेळत असत. अभ्यास करत असत. झालं असं की चाबऱ्या गोदाला शोधत शोधत मिराच्या घरी गेला होता. नंतर दोघेही गोदाला शोधत होते.
त्याला पाहून गोदाला हायसे वाटले. ” चल तुला आंड्याची पोळी बनवते.”
“म्या जेवलो आये…तु जेव ना… भाजी हाय बग तीतं..”
चाबऱ्याने गोदा गेल्यानंतर काय झाले ते सगळं तिला सांगितलं.
गोदाला थोडे बरे वाटले. तिची काळजी करणारी सुधामती तिला आई सारखीच होती. तिनेच तर धान्य आणि भाजी आणुन दिली. त्यात पण घरी येऊन भाजी बनवली. गोदा तिच्या विचारात गढून गेली.
” आये तुला लय येळ कमुन लागला गं? ” चाबऱ्याने प्रश्न केला.
या प्रश्नाने तिला घडला प्रसंग पुन्हा डोळ्यासमोर आला. तिला पुन्हा त्या प्रकाराचा राग आला. डोळे लालबुंद झाले. ती स्वतः च्या शरीराकडे वर खाली पाहु लागली. तडक मोरीत गेली व पाण्याने भरलेली बादली आहे तशीच स्वतः वर ओतुन घेतली.
दोन कोवळे जीव माञ काहीच न समजल्याने एकटक पाहत उभे राहीले.
_________________________________________________
भाग ५ पुर्ण.
नवनवीन मराठी चावटपणाचा
