पाखरांनी अकाशाला गवसणी घालुन पुन्हा खालच्या दिशेने झेप घेतली. एका मोठ्या वडाच्या फांदीवर त्यांनी आपले बस्तान मांडले. वडाच्या झाडाखाली गावचा एस टी थांबा होता. तिथेच रिक्षा आणि जिप सुद्धा थांबत. बाजार असल्यामुळे गाड्यांची ये जा सुरूच होती. जीप मध्ये वाजणारी गाणी ऐकायला मस्त वाटत होती.
स्टँड ला लागुन असणाऱ्या हॉटेलात गावकरी बसलेले असत. एक मुलगा पाचही बोटांमध्ये ५ ग्लास पकडुन त्यांना चहा देत होता.
” अर्धाले बोटं घालतंय गिलासात… चहाला चव लागाना ना काय हुईना..”
एक गावकरी त्या मुलाकडे बोट दाखवत हॉटेल मालकाला बोलला. बाकीचे हसु लागले.
” ज्यांच्या उधाऱ्या झाल्यात… त्यांच्याच गिलासात बोटं घालतंय ते… हाहाहा”
हॉटेल मालक पण टोमणा मारत बोलला… एकच हशा पिकला.
” तेSss…. कुणाचं मढं हुतं काय कळळं का रं ? ” त्यांच्यातला एक जण चहाचा घोट मारत म्हणाला.
सगळे शांत झाले आणि अचानक कुठल्या तरी विचारात गढून गेले.
कारणही तसंच होतं. गेल्या दोन महिन्यात दोन मृतदेह आढळले होते गावात. एक गावाला लागुन असलेल्या डोंगराच्या माळावर, आणि दुसरा शेतात. चेहरा पुर्ण ठेचल्याने त्यांची ओळख पटली नव्हती. एक महिला होती व दुसरा पुरुष.
गेल्या २,३ वर्षांपासून गावातील लोकांचे बेपत्ता होण्याचे प्रमाण देखिल वाढले होते. त्यातल्याच कुणाचे तरी ते मृतदेह असण्याची शक्यता वर्तवली जात होती.
गावातील लोकांमध्ये तेव्हापासून भितीचे वातावरण होते. गाव बंद असल्यासारखेच झाले होते. वर्दळ बंद झाली होती.
आता कुठे हळुहळू सगळे त्यातुन बाहेर येऊ लागले होते.
” एकाs रट्ट्यात चडीत मुतचील… हुs घरलाssss”
एक माणुस बैलगाडीतून एका लहान मुलावर जोरात ओरडत रागवत होता. बैलगाडीत गावातील काही बायका व पुरुष बसले होते. कारण लोकं पुर्वी कोठेही चालत जायची किंवा गावातील कोणाची बैलगाडी असेल तर त्यांना प्रवास सोप्पा होई.
” मला बी यायचंय बाजारला…” लहान मुलगा केविलवाणे तोंड करुन बोलला.
” तुह्या मायचं गठुडं हाय का तीतं? जातुस का उतरू खाली? ” माणूस मोठे डोळे करत खाली उतरण्याचा आव आणत बोलला. मुलाने लगेच, ” भजं अन् जीलाबी आना मंग मला” म्हणत तिथुन धुम ठोकली.
” ओ दादा… कवा निघनार हायत…?”
हातात पिशवी घेतलेल्या १५-१६ वर्षाच्या मुलीने त्या माणसाला विचारले. तिच्यासोबत आणखी एक मुलगी थांबली होती.
” बसा की पोरीहो.. ही काय निघलुय लगीच… बायकु यायली.. आली की निघु लगीच…” तो उत्तरला.
” आईलाsss ही सगुनी काजाळ लावली तर कसली हिरूनी दिसायली ना आवट्या ? ” बस स्टँड वर पडीक असलेला एक मुलगा त्या मुलींकडे पाहुन दाताने ओठ दाबत बोलला.
” बग ना लका डुरक्या… असं वाटतंय आत्ताच जाऊन ईचारू..” आवट्या बिडीचा धुर सोडत डुरक्याला म्हणाला.
दोघेही बबनचे साथीदार. गावातली टपोरी मुले त्या बस स्टँड वरच पडीक असत. तिथून येणाऱ्या जाणाऱ्या मुली व महिलांना न्याहाळत बसणे हे त्यांचे नित्याचेच होते.
” तुहं नाव डुरक्या नाय , डुकऱ्या शोभतंय तुला… आर बसा खालीss.. डाव मांडलाय पत्याचा हिकडं लक्ष द्या. माss यला.. ईळुमाळ मुलीच बगत बस्त्यात… तुंबल्याल्या आऊलादि..”
खंड्या पत्ते पिसत पिसत दोघांनाहि म्हणाला.
” आर ह्याची काय भईन हाय का ती? ह्याला लईच तरास व्हायलाय..”
डुरक्या हसत हसत अवट्याला टाळी देत बोलला.
” न्हाई रं.. लय आवडती बग एक मुलगी मला बी… कुनाची तरी भईन असल ती, म्हनुन नगं वाटतंय ईचारायला तिला. आनं तुमि तर कुनाच्या बी मागं हावशी नजर घिउन फिरत बसता. सुध्रा बिट्याहो..” खंड्या असे बोलताच ते दोघे त्याच्याकडे पाहु लागले.
” म्हंजी तु बी नाय ईचारनार आनी आमाला बी नाय ईचारु देनार… वाह रं पठ्ठ्या…” आवट्या खंड्याची पाठ थोपटत म्हणाला.
” बरं.. तुला कोन आवडती म्हनला ते तरी सांग की.. आमी ईचारतो तिला.. हॅहॅहॅ…” डूरक्याने चेष्टेने विचारले.
” दम आसल तर आत्ताच ईचरायचं… बाता नाय मारायच्या… त्योक ती सगुनीसंगं चालली बग ती.. तीच लय आवडती मला.. न्हाय ना दम? ” खंड्या चुटकी वाजवत बोलला.
डूरक्याला खंड्याने चॅलेंज दिल्यामुळे डूरक्या जरा खवळूनच बोलला.
” डुरक्याला कमी समजितो का काय..? बगायचं का तुला… आता बग मग…”
असे आवट्याने म्हणताच डूरक्या तडक त्या मुलींकडे निघाला. तो मागे वळुन दोघांकडे पाहत पाहत चालत होता. खंड्या अन् आवट्या ऊठुन पुढे येऊन पाहु लागले. त्या मुलींच्या समोर येऊन डूरक्या थांबला , तो काही बोलण्या आधीच त्याच्या भुवया उंचावल्या.
” हं…! दाद्या.. काय झालं रं ? “
सगुनीच्या शेजारची मुलगी त्याला बोलली. त्याला माञ काय बोलावे तेच कळत नव्हते. कारण ती त्याचीच सख्खी बहीण कौशी होती.
” ते..ते .. आपलं.. ते.. कुठं चालली ते बगाय आलतो…” त्याची बोबडीच वळली.
” तुला गावची कुत्री मारण्यातनं येळ मिळत न्हाय, म्हनून मलाच बाजार कराया जावं लागतंय… गडी असुन कामाचा हाय का..? जा उंडरत बस…” ती रागातच त्याला खवळली.
तो पुन्हा माघारी फिरला. त्याची अवस्था पाहून खंड्या आणि डूरक्या खदखदून हसत होते. तो त्यांच्यापाशी तावतावात येतच म्हणाला,
” माss यचा चिना हानला व्हरावं… अय दलींदर खंड्या, माजी भईन आवडती म्हनला व्हय तुला … मायघाल्या…”
ते दोघे माञ त्याची झालेली फजिती आठवुन आठवून हसत होते.
” सरळ सांगितलं तर कळतंय कुठं तुला…. रोज कुनाला ना कुनाला तरास देत अस्तुस, त्या बी कुनाच्या भईनीच हायत ना रं.. “
खंड्या गंभीर होत डूरक्याला समजावत म्हणाला.
” … खरंय लका… कुनामुळं असली दलिंदर सवं लागली काय माहीत.. आज अचानक भईन समोर आली… तवा… सहेनच न्हाय झालं रं.. चुक कळली लका मला. ” डूरक्या भावुक झाला होता.
” कुनामुळं म्हंजी..! उस्ताद मुळं लागली आपल्याला असली सवं ..”
आवट्या कपाळाच्या आठया एकत्र आणत बोलला.
” तिह्यायचा उस्ताद तिह्या… बबन्या उस्ताद म्हनल्यावर सुधारले बीट्या तुमि. ” खंड्या मान हलवत बोलला.
” आर पर हाय कुठं त्यो…? ” आवट्याने दोघांकडे पाहत विचारले.
” कुठं असनार…? कुठल्या तरी पाखराला घिऊन बसलं असंल ते बेनं… त्त्यो दिसला न्हाई की समजायचं, आज बी पाखरु गठलंय त्याला.” डूरक्या मंद हसत बोलला.
“आनं ते पाखरु बी कुनाची तरी भईन आसंल की..” खंड्याने त्यांच्याकडे पाहत पुन्हा पत्ते पिसले. दोघांचे चेहरे माञ थोडे सुन्न दिसु लागले .
तिकडे गोठ्यातील पाखरांची फडफड बबन आणि सुशालाला भानावर आणण्यास कारणीभुत ठरली होती. भानावर येत सुशाला म्हणाली,
” बास आता… पोरं कवा बी येत्याल… सुभानराव आलं तर जीवच घेत्याल आपला .”
बबनला उठण्याची इच्छा नव्हती. त्याचे हात अजुनही तिच्या गोल नितंबाला गोंजारत होते. बबनचे ताठरलेले शिष्न तिला मध्यभागी स्पर्श करत होते. ती ” स्सsss ” असा मादक आवाज काढत होती.
” हं… थांब थोडं…” असं म्हणत बबन त्याची कंबर वर खाली हलवू लागला. त्यामुळे त्याची पुर्ण ताठरता तिच्या मध्यभागाला स्पर्श करुन घासू लागली. दोन्ही हातांनी दाबत असलेल्या नितंबामध्ये त्याचे घर्षण होऊ लागले. सुशालाचे डोळे आपोआप मिटले गेले व ती त्याला घट्ट बिलगली. हळु हळु बबनची गती वाढली. कंबर जोर जोरात वर खाली होऊ लागली. त्या स्पर्शाने तिच्या मध्यातुन चिकट द्रव पाझरू लागला. तिने दोन्ही पायांनी त्याच्या कंबरेभोवती जखडून ठेवले होते. बबनने जोर जोरात घासायला सुरुवात केली.
” आह… स्साssss…sss” हे आवाज पुन्हा सुरू झाले.
तिच्या हातांनी सुद्धा त्याला घट्ट पकडुन मिठीत धरले. अचानक तिच्या मध्यातून जोराची पिचकारी मारल्यासारखे पाणी उडाले. तीचे थरथरले अंग पुन्हा त्याच्यावर ढासळले.
हालचाल बंद झाली होती पण श्वास अजुन ही धापा टाकत होते.
” सरक… म्या जातु… उद्या करु राहील्यालं..” म्हणत बबन उठू लागला. उठू लागताच पुन्हा त्याचा ताठर स्पर्श तिला नकळत होउन गेला. तिला शहारले. तिने बबन कडे पाहिले.
बबन म्हणाला, ” आगं सुभानराव येतच अस्त्याल..”
तिने निराश चेहरा केला व त्याच्यावरून उठण्यासाठी मान वर केली. अचानक ती त्याला बोलली,
” ….चाललास..?”
” पकडलं तर काय होईल म्हाईत हाय ना…? ” बबन बोलला.
” बरं.. म्या येते खाली… ऊठ.. अन् पटकन कर थोडं… मग जाय..”
सुशाला त्या ताठरतेवर स्पर्श करत वर खाली कंबर हलवत म्हणाली.
“बरं… खाली नगं ईउस थांब.. ” असे म्हणत बबनने त्याचा ताठर भाग तिच्या मध्यावर ठेवला.. व कंबरेने दाब देऊ लागला. तो भाग जसा जसा सरकु लागला.. ती आश्चर्याने त्याच्याकडे पाहु लागली.
” हाsssss हे आसं बी करत्यात व्हय..? स्सस्सsssss कुठुन शिकलास असल्या पद्धती..? “
सुशाला बेभानीच्या सुरात बोलली.
बबनने खालुनच जोरात झटके देणे सुरु केले, ती पुन्हा सुस्कारे देत आनंद घेऊ लागली.
तो खेळ तिला सुखावत चालला होता.
बेभानी उन्माद मांडलेल्या या प्रणयाला पुन्हा बांगड्या, पैंजण, सुस्कारे, बाज, ठप ठ्प यांच्या आवाजांनी थैमानी स्वरूप आणले. दोघे पुन्हा एकमेकांत तल्लीन झाले.
त्याच्या प्रत्येक झटक्याने ती जोरजोरात, “सस्स sss हा sss ” असे सुस्कारे देऊ लागली.
अचानक बबन हलायचा थांबला. तो एकटक तिच्याकडे पाहत होता. या कामरसात पुरती बुडालेली पाहून त्याने स्मित हास्य केले.
अचानक शांतता जाणवल्यामुळे ती पुन्हा धुंदितून बाहेर आली.
ती थोडी उठली, त्याच्याकडे केविल नजरेने पाहू लागली. उठल्यामुळे तिच्या पाठीच्या खोलगट मणक्यात साचलेले घामाचे पाणी ओघळत तिच्या नितंबाच्या फटीतून वाहत त्याच्या ताठरतेवर वाहु लागले.
” अजुन एक पद्धत हाय… ” बबन तिच्याकडे पाहत म्हणाला.
तिचे नितंब दोन्हीं हातांनी पकडुन तिची कंबर वर खाली करू लागला. ती सुखाने पुन्हा न्हाऊन निघाली.
एका जोराच्या झटक्याने ती क्षणात दोन्ही हात डोक्यामागे केसांमध्ये लावत ” आssस्सासाss” करत डोळे मिटुन वर पाहू लागली. ती त्याच्या कंबरेवर वरच्या दिशेने तोंड करुन बसली होती.
त्याने जोरजोरात तिला वरखाली करायला सुरुवात केली. तिचे गोल घट्ट स्तन वर खाली हिंदकळू लागले. बबन ने त्याचे हात नितंबावरून काढले, कारण तिची कंबर ही आता साथ देत होती. तो आता तिचे स्तन गोंजरायला लागला. तिने तिचे दोन्ही हात त्याच्या छातीवर ठेवले व दाब देऊ लागली. ती जोरजोरात बबनला आत मध्ये सामावुन घेऊ लागली. सगळ्या आवाजांमध्ये आता फच फच असा आवाज जोर धरू लागला.
गोदाचे हात देखिल तिच्या सर्वांगावर फिरू लागले होते. तिने झंपरचे बटण न काढता आहे तसेच पकडुन वर केले. उघडे पडलेले तिचे घट्ट स्तन ती स्वतः च्या हाताने कुरवाळत होती. तिलाही हे सर्व सहन करणे अवघड जात होते.
बबन उठला. ज्यामुळे सुशाला त्याच्या मिठीत आली. तिची कंबर अजुन ही हलत होती. बबनने तिच्या मांड्या दोन्ही हातांमध्ये पकडल्या व तिचे पाय कंबरेभोवती घट्ट विळखा करुन ठेवले.
” मलाss स्स..ss…आवळुन धर गं….”
बबन ने बोलताच तिने त्याच्या खांद्यावर हात टाकून मानेभोवती घट्ट जखडले.
बबन अचानक ऊठुन उभा राहिला. सुशाला थोडी गोंधळली आणि त्याला आणखी घट्ट आवळले. ती त्याच्या कमरेभोवती आवळलेले पाय खाली सोडून थांबायचा प्रयत्न करू लागली. पण त्याने तिच्या मांड्या मजबुत पकडल्यामुळे तिने तो प्रयत्न थांबवला. त्यानेही लगेच तिला वर खाली हलवायला सुरवात केली. तिला पुन्हा शहारून आले. ती पुन्हा स्वतःच वर खाली होऊ लागली.
” बबन्यावssss … हे असलंsss स्स ss लय भारी वाटतंय sss.. कुठं शिक्लास कीssss…” ती पुर्ण बेभान झाली होती.
बबनही आता जोराजोरात कंबर हलवू लागला. तिला त्याच अवस्थेत घेऊन तो चालु लागला. तिचे झटके तीव्र होऊ लागले. त्यामुळे बबनची पकड सैल होऊ लागली. त्याने तिला तसेच भिंतीला खेटवले. ज्यामुळे त्याला व्यवस्थित पकडता आले.
पण भिंतीच्या बाजूने असणाऱ्या भिंतीला खेटून गोदा उभी होती.
हा खेळ पाहून तिचा एक पाय सरपण ठेवलेल्या लाकडांवर कधी गेला तिला कळलेच नाही. तिने साडी वर केली व तिचा हात जांग्यामध्ये(निकर मध्ये) गेला. जांग्या पुढच्या बाजूने मध्यावर फाटलेला होता. त्यातुन तिचे बोट आत बाहेर जाऊ लागले. बोट पुर्ण ओलसर झाले होते. तिही उन्मादाने “स्सस sssss स्सा ssss म्मं sss” असे आवाज करु लागली.
तिचे डोळे घट्ट मिटले गेले. तिला तिच्या नवऱ्याची मिठी आठवू लागली.
बबन आणि सुशाला यांच्या या पद्धतीमुळे तिला ती रात्र आठवू लागली, जेव्हा नवरा तिला मिठीत घेऊन उभा होता. गोदाला त्याने उचलुन धरले होते, आणि याच प्रकारे तो गोदामध्ये जोरजोरात शिरत होता. तिचे हात हे आठवून जोराचे हलू लागले. श्वास जोरात फुत्कार टाकु लागले.
तिच्या ओठांना नवऱ्याच्या ओठांचा स्पर्श आता पुन्हा एकदा जाणवु लागला होता. ती पुर्णतः भासात हरवुन गेली. तिच्या खालच्या ओठाला जणु काही नवऱ्याच्या दोन्ही ओठांनी कैद केले होते. तिही तिच्या दोन्ही ओठांत नवऱ्याचे ओठ पकडुन ठेवत आहे असा भास तिला होऊ लागला. ती क्षणात कल्पनेत रममाण झाली.
ती जोराजोरात स्तनांना गोंजारू लागली.
नवऱ्याला तिने जणु घट्ट पकडले, नवऱ्यानेही तिला मिठीत आवळुन धरले, त्याचे हात तिच्या नितंबाना दाबू लागले या कल्पनेत ती डूबून गेली. तिला नवऱ्याचे नितंबाला कुरवाळणे खुपच बेभान करत होते. एकमेकांचे घाम तिला जाणवत होते. पुढील बाजूने तिला तिच्या मध्यावर नवऱ्याची गरम ताठरता जाणवु लागली.
नवऱ्याने तिच्या ओल्या मध्यावर हलकेच धक्का दिला. तशी ती ” आईssss गंss” असे मादक किंचाळली. नवऱ्याचा थोडासाच भाग आत आला होता म्हणून तिने त्याची कंबर पकडली. त्यानेही पुन्हा एक धक्का दिला. तो आणखी थोडा आत आला होता. ती त्याला घट्ट पकडुन चुंबन घेत होती. नवरा बेभान झाला व त्याने एकदम जोराचा धक्का दिला. ती, ” आययय्युव….ssss” असे किंचाळली व मिटलेले डोळे क्षणात उघडले.
नवरा तिच्या बराच आत आला होता. जोराच्या धक्क्याने ती भासातून बाहेर आली होती. डोळे उघडताच तीच्या पायाखालची जमीनच सरकली. वास्तवात ती खरोखरंच मिठीमध्ये होती. तिच्या नितंबावर दाबणारे हात खरंच फिरत होते. ओठ ओठांमद्ये घट्ट बिलगले होते. तिच्या फाटलेल्या जांग्यामधुन तिच्या शरीरात खरोखरच प्रवेश होत होता.
हे काय घडतंय ते तिला कळेचना. कोण आहे हे पाहण्यासाठी तिने त्या चेहऱ्याला स्वतः पासुन हातांनी दुर केले.
तिने पाहिले, ती अवाक झाली. तो दुसरा तिसरा कुणी नसुन बबनच होता !
घडले असे होते की, थोड्या वेळापुर्वी बबनने उचलुन धरलेल्या सुशालाच्या आवाजात कुणाचे तरी सुस्कारे त्याला आणखी जाणवु लागल्याने, त्याने भिंती कडे डोकावून पाहीले होते. बेधुंद होऊन साडीमध्ये हात घातलेली गोदा त्याला दिसली होती. तिचे उघडे भरीव घट्ट स्तन पाहून त्याला आणखी घाम येत होता. ती डोळे मिटुन धुंदीत लीन झाली होती. त्यामुळे तो हळुच येऊन तिला बिलगला होता व तिच्यात शिरला होता.
इकडे सुशाला माञ गोदाकडे पाहून भांडं फुटलं या भितीने घाबरली होती.
आता गोदाचे डोळे तर उघडले होते पण ती त्याच्या मिठीत अजुनही घट्ट आवळुन होती. त्यानेही आता कंबर बाहेर केली व पुन्हा जोर लावण्यासाठी तयार झाला.
नवऱ्याच्या जागी दुसऱ्याच व्यक्तीला पाहून गोदाचे मस्तकच जणु फिरले. काही क्षणापुर्वी हवा हवासा वाटणारा बबन तिला नकोसा वाटला. नवऱ्याच्या कल्पनाविश्वात रमली असताना तिचा देह बबन च्या मिठीत गेल्याने प्रचंड राग तिच्या चेहऱ्यावर आला होता. नवऱ्याशिवाय तिने कोणाचाच विचारही केला नव्हता. त्यामुळे बबन तिच्यात शिरलेला पाहुन तिच्या रागाचा पाराच चढला.
तिने पुर्ण ताकद लावुन बबन ला ढकलून दिले. धक्का तीव्र होता. त्यामुळे तो तिच्या मध्यातून बाहेर येताना तिला हलकी सुस्कारी देऊन गेला. या हल्ल्यामुळे बबन धडपडत खाली पडला.
तरीहि परत गुडघ्यावर पुढे येऊन त्याने गोदाला कमरेभोवती घट्ट आवळले.
तिने गुडघ्याने त्याच्या तोंडावर जोराचा प्रहार केला. त्याचे आवळलेले हात सुटले व तो मागे फेकला गेला. लाथ इतकी जोरात होती की, त्याचे ओठ फुटुन त्यातून रक्त येऊ लागले.
गोदाने तिथल्या सरपणातून एक लाकूड घेतले. तिच्या चेहऱ्यावर रौद्र रूप धारण झाले होते. ” मह्या नवऱ्याची जागाss घेतलीच कशी तॉssssss..! ? “
असे ओरडत तिने ते लाकुड बबनच्या डोक्यावर जोरात मारले.
जोरदार प्रहारामुळे बबन बिथरला. त्याला दुखापत झाली. डोक्यातुन रक्त पाझरले.
तिच्या लालबुंद डोळ्यांतील राग पाहून तो घाबरला व पटकन कपडे घालु लागला. गोदा धावत त्याच्याकडे पुन्हा सरसावली. पण सुशालाने तिला अडवले, ” गोदे.. थांब गं बाय… उगा गोंधुळ घालु नगंस … हे गावाला कळळं तर आपल्याला जित्ति गाढत्याल.. शांत हु… ती ढिलपी ठीव बरं खाली…”
बबन कपडे घालुन कवाडाकडं पळत सुटला. गोदाने पुर्ण ताकदीने ते लाकुड त्याच्या दिशेने भिरकावले. त्याला ते पुन्हा खुपच जोरात लागले. तो चांगलाच घायाळ झाला होता.
तो वेदनेने विव्हळतच धावला.
गोदाचे रौद्र रुप पाहून सुशाला पण घाबरली होती. तिनेही पटकन साडी नेसली.
गोदा डोक्याला हात लावुन गुडघ्यावर बसली… आणि ढसाढसा रडु लागली….
_________________________________________________
भाग ४ पुर्ण.
