शेजारच्या गावातील जत्रा ५ वा

अंध प्रियंका असल्याने नामदेव तिचा पुरेपूर फायदा घेत होता,कधी तिला…

 मित्रांनो, नमस्कार, आपण सध्या “शेजारच्या गावातील जत्रा” या कथा पहात आहोत. सध्या तरी आपण कथेचे चार भाग पाहिले आहेत. आज आपण कथेच्या पाचव्या भागाला सुरवात करणार आहोत. 

तर मागील भागात आपण पाहिले, की बाळुने हेडमास्तरांना जरी म्हटले होते की तो गावात फिरायला जातोय. पण त्याच्या डोक्यात बाजुलाच असलेल्या लक्ष्मी अन तिची मुलगी, हेमाचा विचार होता…त्याप्रमाणे तो हेडमास्तरांच्या घरातून बाहेर पडला अन मागच्या

बाजुला असलेल्या लक्ष्मीच्या घराकडे गेला…..अंगणातून त्याने प्रवेश केला अन तो पडवीत आला. दरवाज्याकडे त्याने पाहिले तर कडी लावलेली होती अन त्याला टाळा लावलेला होता. बहुतेक त्या दोघी बाहेर गेल्या होत्या.

 नाईलाजास्तव त्याने लक्ष्मी अन तिची पोर, हैमाचा विचार सोडून दिला…..मग त्याच्या डोक्यात बाजुलाच रहात असलेल्या अंध, प्रियंकाचा विचार आला.. काल रात्री तिचे किंचित अनावृत्त अंग खिडकीतून गुपचूप पहात, लक्ष्मीला हाणत, त्याने आपला सोटा गाळला होता… तिला हाणायला मिळाले तर किती मजा येईल असा विचार रात्रीपासून त्याच्या मनात होता… तेव्हा तिच्यावर काही चान्स मिळतोय का जावून बघावे असे त्याला वाटले.

तेव्हा तो त्या अंध जोडप्यांच्या घरात प्रवेश करतो. तेव्हा अंध प्रियंका चा नवरा दामु दरवाजा उघडून बाळुला जावई म्हणत स्वागत करतो. थोडी विचारपूस झाल्यावर मग दामु शेजारच्या तालुक्याच्या गावाला काही कामासाठी निघतो. तेव्हा दामु बाळुला म्हणतो, 

तुमी बसा निवांत… मला उशीर व्हतोय, म्या निगतो…..असे म्हणून दामु प्रियंकाला म्हणाला,

“बर का, प्रियंका… मला रात व्हईल परत यायला… नीट रहा… दार नीट लावून घ्ये…”

“व्हय व्हय… तुमी जावा नीट… माजी नका काळजी करू…. तुमी लवकर या म्हनजे झालं…” प्रियंकाने हसून त्याला म्हटले.

“व्हय व्हय… लवकर येयील… निघतो म्या… दार वढून घ्येत्तो… पाव्हण गेलं की नीट लावून घे….” तिला उद्देशून तसे म्हणत दामुने बाळुकडे वळत म्हटले, “बरं पाव्हण… बसा निवांत… च्या घेवून जा…’बाळुला तसे म्हणत दामुने आपली झोळी उचलली अन तो दरवाज्यातून बाहेर पडला… मग त्याने बाहेरून दरवाजा ओढून घेतला…

 तसे बाळुने दबक्या पाऊलाने जावून दरवाजाला आतून कडी घातली. दरवाज्याच्या बाजुला असलेल्या खिडकीतून बाहेर दूर जाणाऱ्या दामुवर नजर ठेवू लागला. न जाणो त्याला काही आठवले तर परत माघारी फिरायचा. तेव्हा त्याच्यावर लक्ष ठेवत बाळु आत प्रियंकाशी बोलायला लागला….अहो प्रियंका… तुमाला नक्की काय तरास नाय ना, च्या करायला? तुमाला दिसत नाय….तवा उगाच तरास…” 

“आवsss नाय नाय… म्या करत्ये की… मला हाय सवय… तुमी बसा, जावईबापू… ” प्रियंकाने हसून म्हटले अन ती चहा करायला लागली….

“आहो म्या अजून जावई झालेल्यो नाय… तवा तुम्ही मला फकस्त बाळु म्हणा… नायतर बाळ्या म्हटलं तरी चालल…” बाळुने हसून तिला म्हटले…..

“आवऽऽऽ नाय… आसं कसं,तुमचं नाव घेवून म्या बोललं?? तुमचा मान हाय… तुमी हेडमास्तरांचं जावई हाय… छयाऽऽ… मला नाय तसं बोलता येनार… प्रियंकाने पदर ” तोंडावर घेत लाजून म्हटले…..

“आवsss सगळ्यांसमोर नका बोलू… पन जवा आपन एकटं आसलं… तवा बोला बाळु… आता इथं फकस्त तुमी आन म्या हाय… तेव्हा बोला बिनधास्त… बाळुने

तिला आश्वस्त करत म्हटले….

“तुमचं आपलं काहितरीच !… प्रियंकाने हसू दाबत लाजत म्हटले….

दामु माघारी आला नाही अन नजरेआड झाला, तसे बाळु निश्चिंत झाला.

 मग तो आत प्रियंका जवळ येवून तिच्याशी प्रेमाने अन लाडात बोलत गप्पा मारायला लागला.. तो आपुलकीने तिची विचारपूस करून तिच्या मागील जीवनाची माहिती घेवू लागला….प्रियंकाचे अंधपण, तिचे लहानपणापासूनचे जीवन, तिचे शिक्षण, तिचे दामुशी झालेले लग्न वगैरे खुप सारे प्रश्न त्याने तिला विचारले, ज्याची तिने उत्साहाने उत्तरे दिली… अंधपणामुळे तिला काय काय त्रास होतो ह्याबद्दल त्याने तिला विचारले अन त्यावर मात करून ती कसे आपले जीवन जगतेय हे तिच्याकडून ऐकल्यावर तो तिचे कौतुक करायला लागला….

त्यांच्या गप्पांमध्येच चहा तयार झाला होता अन दोघे चहा पित पुढे गप्पा मारत होते…. प्रियंकाशी बोलताना तो तिच्या भरलेल्या अंगाचे वरून खालून टक लावून निरिक्षण करत होता… मध्ये मध्ये तो उठन तिच्या जवळ जायचा आणि जवळून तिचे भरीव अवयव बघत राहायचा. प्रियंका अंध असल्याने तिला तो कसा बघतोय, किती जवळून बघतोय ते कळत नव्हते… आणि त्याचाच फायदा घेत तो तिच्याकडे वाईट नजरेने बघत तिच्याशी बोलत होता….

बाळुने प्रियंकाला विचारून झाले तसे ती प्रियंका बाळुला त्याची माहिती विचारू लागली… त्याचे बालपण, त्याचे शिक्षण, त्याचा मुंबईतले काम, तिकडचे त्याचे जीवन, ह्याबद्दल ती उत्साहाने त्याला भरभरून विचारू लागली… बाळु त्याच्या परीने तिला माहितीपर उत्तरे देवू लागला, जी ऐकून ती प्रभावित व्हायला लागली… बाळु मुद्दाम मिश्किल भाषेत तिच्याशी बोलत होता, विनोदी भाषेत बोलत होता, ज्याची त्या प्रियंकाला मजा वाटू लागली अन ती पण भरभरून त्याच्याशी बोलू लागली….

एव्हाना त्यांचा चहा पिवून झाल्यावर पुढे तासभर गप्पा चालू होत्या… बाळुच्या ते लक्षात आले होते पण वेळेबद्दल तो काहीच न बोलता तिच्याशी गप्पा मारत राहिला… पण नंतर त्या प्रियंकाच्या ते लक्षात आले तसे ती भांबावत म्हणाली,बापरे, किती येळ झालाय आपन बोलतोया… तुमचा खोळंबा झाला आसलं….”

“अजाबात नाय… मलाबी मजा वाटतीया तुझ्याशी बोलून…. बाळुने खुषीत म्हटले.

“आवऽऽऽ पन तुम्हास्नी लई काम आसतीला… उगाच म्या भापडीमुळे तुमची ख्वटी व्हईल….” प्रियंका लाजरत बुजरत म्हणाली.

“अजाबात नाय… म्या म्हटलं ना… काय बी ख्वळंबा होत नाय… तु बोलायला लई भारी हाय, प्रियंका… तुज्या संगत आस तासन तास बोलत रहाव्ह आस वाटत… लई ग्वाड हाय तू…. बाळुने हसत तिला म्हटले…..

“चलां काईतरीच तुमचं… म्या आशी आंधळी… कसली ग्वाड?” प्रियंका लाजून म्हणाली…..

 “आग… जरी तुला दिसत नसलं तरी तु डोळस मान्सापरीस जास्त हुशार हाय… मी म्हनल तुज्यावानी बायको मिळाया पुण्य लागतया…” बाळुने तिची स्तुती करत म्हणाला.

“तुमी मला लाजवताय….” प्रियंका लाजेने चूर चूर होत पदराने तोंड झाकत म्हणाली….

“बघ कशी लाजतीया … आक्शी मधाळ दिसतीय तू!” बाळुने अजून तिची स्तुती केली….

“तुम्ही ना… जावा तिकडं काई बाई बोलता !” काय बोलावे न सुचून प्रियंका बोलली.

“मला काय बी काम नाय कुटं जाया… तुला कटाळा आला आसलं तर म्या जातो…” बाळुने लटकेपणे म्हटले….

“नाय नाय… कंटाळा कसला? उलट मला बी मजा वाटतीया तुमच्या संगत बौलाया…” प्रियंका लाजून म्हणाली…

“व्हय ना? मंग आपन आश्याच गप्पा मारत राहुया..” बाळु हसून म्हणाला..

“चालेल… तुमी परत च्या घेनार का?” तिने उत्साहाने विचारले…..

“घेईल की… जर तुला बी हावा आसलं तर…” बाळु हसून म्हणाला….

“मला तर चालेल… म्या पिती दर दोन तीन तासानं च्या…” प्रियंका हसून म्हणाली….

“व्हय ना… मग मला बी चालेल… पण एक आट हाय…” बाळु हसून म्हणाला.

“कसली आट??” प्रियंकाने उत्सुकतेने विचारले.

“आता च्या म्या बनिवनार… तु इथ बसून राहयचं…” बाळु हसून म्हणाला.

“या बया?… तुमी च्या बनिवनार?? काहितरीच काय? तुमी पाव्हण हाय! “प्रियंकाने आश्चर्याने म्हटले.

“मंग काय झालं ?? इथ फकस्त तु अन म्या हाय… तवा कौन बघतयं म्या च्या करतोय त्ये…” बाळुने म्हटले.

“आवऽऽऽ पन तुमी कशा पाई च्या बनवता ?? ही बायकांची काम… बाप्यांनी थ्वडीच करायची??” प्रियंकाने नवलाईने म्हटले,

“आसं कुनी सांगितलय ?? ही काम बायकांनीच करायची?? आम्ही बापे पन करतो की जेवनाची कामं… तिकड मम्बईला आमी आमच्या हातानीच ज्येवान बनिवतो… वरं म्या फकस्त च्या बनिवनार… त्याला काय व्हत?” बाळुने युक्तीवाद केला….

“आवऽऽऽ पन… “प्रियंकाला काय बोलावे सुचेना….

“पन नाय अन बिन नाय… स्या करनार च्या… बग तरी माजी चव तु बस निवांत हिकड!”अस म्हणत बाळुने प्रियंकाला दंडाला पकडलं अन बळबळ बाजुला खाटेवर बसवलं….

त्या गडबडीत त्याची बोट तिच्या डाव्या साईटला नको त्या ठिकाणी घासली गेली होती, ज्याने प्रियंकाला कसतरीच झालें …

“पन तुमाला कळेल का चायपत्ती, साकर कुटं हाय त्ये?” प्रियंकाने कुतुहलाने विचारले.

“आग… तुला दिसत नाय… तरी तुला बरुबर मिळतयं ना? मग म्या तर डोळस हाय. मला का नाय मिळनार?? अन नाय मिळाली तर ईचारल की तुला… तु नग काळजी करूस….. बस तिथं निवांत…”

त्यावर प्रियंका मजेने हसली अन बाळु चहा करायला लागला… अर्थात, चहा करता करता तो तिच्याशी पहिल्यासारखे गप्पा मारायला लागला अन ती पण उत्साहाने त्याला काय काय विचारू लागली, ज्याची बाळु आवडीने उत्तर द्यायला लागला….पुन्हा गप्पांच्या भरात त्याच्या चहा घेवून झाला अन परत त्यांच्या पुढिल गप्पा अजुन तासभर रंगल्या… तेव्हाही बाळु तिच्या भरलेल्या अंगाचे  निरिक्षण करत तिच्याशी बोलत होता…

आता १२ वाजून गेले होते अन दुपारची जेवणाची वेळ झाली होती… प्रियंकाच्या ते लक्षात आले तसे ती उठली अन बाळुला म्हणाली,”पाव्हण… परत बगा तुमच्याशी गप्पा मारता मारता वेळ कसा जातोय ते कळतंच नाय…. आता मी ज्येवन कराया घ्येते … तुमी आता इथेच जेवा…”

“चालल की… म्या जेवल पन पुन्यांदा येक आट हाय…” बाळु हसून म्हणाला….

“आता ग बया कसली आट?? आता ज्येवान पन तुमी बनवताय की काय??” प्रियंकाने मस्करीत हसून म्हटले….

“व्हय… त्येच म्हणत व्हतो… जेवान म्या बनवनार… तु मघासारकी इथच बसून न्हायचं…” बाळु हसून म्हणाला…

“नाय  बा… म्या आता काय तुमचं ऐकनार नाय… हेडमास्तरांना कळेल तर मला फोडून काडतील…” प्रियंका घाबरत म्हणाली….

“आग पन त्येंना कस कळेल ?? ना तु सांगनार ना म्या सांगनार. मग कळणार कसं त्येंना?? तु नग काळजी करूस… म्या करतू जेवान… जरा बग तरी… माजी चव घेवून…. म्हंजी… म्या बनिवलेल्या जेवनाची…”

असे म्हणत बाळु जेवण बनवायला उठला… ती प्रियंका त्याला कितीतरी नाय, नका करू म्हणत होती पण नामदेवने तिचे अजिबात ऐकले नाही आणि तिला जेवनाचं सामान विचारू लागला. शेवटी प्रियंका त्याला म्हणाली की ठिक हाय तुमी बनवा ज्येवन, पन म्या तुम्हास्नी मदत करत्ये… 

त्यावरही बाळुने तिला निक्षून’ नाही तु बसून रहायच!’

सांगितले अन तिला खाटेवर बसून रहायला त्याने भाग पाडले…. नाईलाजास्तव ती प्रियंका बसून राहिली अन बाळु जेवणाला लागला… तिला वस्तू विचारून घेवून तिच्याशी गप्पा मारत मारत बाळुने चांगली भाजी अन भाकऱ्या केल्या… मग थाळीत दोघांना जेवण घेत दोघांनी मजेत गप्पा मारत जेवण केले… जेवण झाल्यावर

बाळुने भांडी पण घासून धुतली अन ते पण काम प्रियंकावर पडू दिले नाही…!

बाळु इतके सगळे तिच्यासाठी करत होता कारण त्याला तिला प्रभावित करून भोगायची होती… तिच्यासाठी चहा, जेवण करून त्याने तिला चांगलेच भाळवले होते. अन ती व्यवस्थित त्याच्या तावडीत येत चालली होती. इतक्या वेळेत दोघांची इतकी गट्टी जमली होती की, दोघं जवळ जवळ बसली होती.अन हसून खेळून बोलताना प्रियंका बाळुच्या अंगाला हात लावत होती… बाळु पण तिच्या हाताला हात लावायचा किंवा तिच्या खांद्यावर हात ठेवायचा…

फरक इतकाच होता की प्रियंका त्याला निरागसपणे स्पर्श करत होती अन तो तिला वाईट हेतुने स्पर्श करत होता…

जेवण झाल्यावर प्रियंकाने बाळुला खाटेवर पडून वामकुक्षी घ्या म्हटले अन स्वतः समोर गोधडी अंथरून त्यावर पडून ती त्याच्याशी गप्पा मारू लागली… बाळुला वरून तिचे निरिक्षण करायला मजा वाटत होती अन खाली गोधडीवर पहुडलेली प्रियंका त्याला अजूनच नजरेत भरत होती….

बाळुने आता थोडे मूडमध्ये बोलायला सुरुवात केली अन तिच्याशी तो थोड़े डबल मिनिंगमध्ये बोलायला लागला. प्रियंकाला त्याचे सुचक बोलणे कळत होते. अन त्याची मजा वाटून ती हसत खिदळत त्याला साथ देत होती… शेवटी न रहावून ती बाळुला म्हणाली,

“कित्ती तुमाला माहिती हाय सगळ्याची.. खरंच, हेडमास्तरांची नात लई भाग्यवान हाय…. तिला तुमी नवरा म्हनूशान मिळनार…”

“आसं काय नाय… फकस्त तीच भाग्यवान नाय… अजुन पन लई बाया भाग्यवान व्हत्या…. आन पुड बी आसातील बाळु सूचकपणे हसत तिला म्हणाला…

” म्हंजी?? मला नाय कळलं तुमी काय बोलताय?? प्रियंकाने कुतुहलाने विचारले…. “आग म्हंजी… ज्या ज्या बायांना नवन्याकडून नीट सुख नाय मिळत… त्यांना म्या त्ये सुख दिलय…. आन अजुनही देत असतो…” बाळुने खुलासा केला….

“व्हय का?? खरंच की काय ??” प्रियंकाने आश्चर्याने त्याला विचारले…..

“व्हय तर… खोट कशा पाई सांगू ?? म्या खुप जणींची भूक भागवलीय… आशा येड्या व्हतात बायका माज्यासाठी… बाळु तिला म्हणाला….

“आस्स?? काय काय करता तुमी त्येच्या संगत??” प्रियंकाने कुतुहलाने विचारले….

मग बाळु त्याने भोगलेल्या एक एक बायांची स्टोरी तिला सांगायला लागला…  ज्योती,आणि लक्ष्मी ह्या  बायकांना त्याने कसे कसे भोगले ते त्याने प्रियंकाला व्यवस्थित वर्णन करून सांगितले… अर्थात, त्याने सुचक शब्द वापरून तिला काय काय केले हे सांगितले, जे ऐकून नाही म्हटले तरी प्रियंका गरम झाल्याचे त्याच्या लक्षात आले… शेवटी प्रियंकाने नवलाईने त्याला म्हटले,

“बाई बाई बाई… कित्ती जनीशी केल हो तुमी?… पार आमच्या बाजुच्या त्या लक्ष्मीकाकूंशी पन केल की हो तुमी… लई करामती हाय तुमी….”

“मग काय तर.. त्या काकू दिसतात तितक्या भोळ्या नाईत… खुप गरमी हाय त्यांच्यात….” बाळु हसून म्हणाला….

“पन खरंच, भाग्यवान हाय या सगळ्या बायका… ज्याना तुमच्या संगत कराया मिळालं…”..किंचित उदासपणे प्रियंका म्हणाली अन तिच्या आवाजातील उदासी बाळुने ताडली!

“आग, त्ये भाग्य तुला पन लाभल… तु मनात आणलं तर… बाळुने सूचकपणे म्हटले.

“कोन म्या??… इश्शा… मला कस लाभल?” गडबडत प्रियंकाने विचारले.

“तु तयार आसल तर म्या तुज्याशी करल… तुलाबी म्या त्ये सगळ सुख देईल… लई मज्जा वाटल तुला…” बाळुने तिला आमिष दाखवले…… “आवऽऽऽ पन आस कसं म्या तुमच्याशी करू?? माज लगीन झालया दामुशी… प्रियंकाने भांबावत म्हटले…..

“असेना का… जरी तु त्याची बायको हायेस पन तुला किती सुख मिळतया त्याच्याकडून?? मला तरी तु ‘उपाशीच’ दिसतेय… बाळुने हसून म्हटले….

“उपाशी मंजी ?? तुमी आस कस म्हनता ??” तिने संभ्रमात विचारले…..

“तुज्या चेहन्याचे हावभाव, तु जशी वागतेय, बोलतेय… त्यावरून कळतेय की तु जास्त खूश नाय…” बाळुने आपला अंदाज सांगितला…..

“आस तुमाला वाटतंय व्हय?” तिने उदासपणे त्याला विचारले…..

“वाटतय नाय तर मला खात्री हाय… तुज तूच ईचार कर… अन सांग मला…” बाळुने तिला म्हटले….

“आता काय ईचार करू अन काय सांगू तुम्हास्नी… काय बोलावे ते प्रियंकाला कळेना….

बाळुने ओळखले की आता हीच वेळ आहे शेवटचा हातोडा मारून खिळा ठोकायला…

तो पटकन खाटेवरून उठला अन खाली गोधडीवर पडलेल्या प्रियंकाच्या जवळ बसला…

प्रियंकाला त्याच्या चाहूल लागली तसे ती उठून बसायला लागली… त्याचाच फायदा घेत बाळुने तिला मिठित घेतले आणि आवळले….तो असे काही करेल त्याची प्रियंकाला कल्पना नव्हती तेव्हा ती भाबांवत त्याला म्हणाली,

‘आवऽऽऽ पाव्हणं काय करताय ??”

“ज्ये कराया पाहिजे त्ये करतुया…” म्हणत बाळुने प्रियंकाच्या ओठांवर ओठ दाबले….

प्रियंका बाळुच्या मिठीतून सुटावची धडपड करू लागली… पण तिच्या सुटण्याच्या धडपडीत म्हणावा तितका जोर नव्हता… निव्वळ करायची म्हणून ती हालचाल करत होती… हे बाळुच्या लक्षात आले अन तो अजुनच उत्कटपणे प्रियंकाला आवळु लागला….

खरे सांगायचे तर प्रियंकाला तिच्या नवऱ्याने कधी असे केले नव्हते… तेव्हा तिच्यासाठी तो अनुभव काहिसा नवीनच होता.. 

थोड्या वेळापूर्वी बाळुने तिला त्याने इतर बायकांबरोबर जी मजा केली होती त्याबद्दल सांगितले होते, ते ऐकून ती किंचित ती तालावर आली होती…. तसे सुख तिला खरे तर तिच्या नव-याकडून मिळाले नव्हते. तेव्हा बाळु सांगत असताना नकळत ती मनातून कल्पना करायला लागले होती की, तसे सुख तिला मिळाले तर त्याचा अनुभव कसा असेल??आणि आता बाळु त्याच प्रकारे तिला आवळू लागला होता, ज्याने तिला मज्जा वाटायला लागली… 

मग आता त्याला थांबवावे की तसे करू द्यावे ही घालमेल तिच्या मनात चालू झाली… आपण काहीच विरोध दर्शवला नाही तर ती तयारच आहे’ असा त्याचा गैरसमज होवू नये म्हणून ती त्याला लटका विरोध करत होती….

अर्थात, त्याची कल्पना बाळुला होती म्हणूनच तो कसून तिला दाबत होता अन तिला अजून तापवत होता… आणि त्याच्या जोरापुढे प्रियंका पाघळू लागली अन तिचा विरोध कमी कमी होत ती शेवटी शांत झाली… एका क्षणी तिने बाळुचे डोके धरून किंचित मागे केले अन पटकन त्याला म्हणाली,

“आवऽऽऽ तुमी थांचा जरा…. म्या नाव ईरोद करीत… वाईच दम घेवु द्या मला…तिने तसे म्हटले तेव्हा नाईलाजाने बाळुने तोंड मागे घेतले अन तो रिलॅक्स होवून बसला… प्रियंका जोरजोराने श्वास घेत दम घेवू लागली अन बाळु तिची भात्यासारखी वर-खाली होणारी छाती इतक्या जवळून निरखून बघत होता… एखाद मिनिट गेल्यावर प्रियंका बोलायला लागली….

“पाव्हण… तुमची माजी इतकी वळख पन नाय… मग ह्ये

 जरा घाईतच व्हतय आस नाय का तुमाला वाटत??”

आग प्रिये… तुला चालल ना, म्या तुला प्रिये म्हटलं तर??” बाळुने तिला विचारले.

चालंल की… लई ग्वाड वाटतं ऐकाया…” प्रियंका लाजून म्हणाली….

हां… तर प्रिये… तु अन म्या कदीच्या गप्पा मारतोया… आता अजून काय वळख व्हायची रायलीया आपली?? आस वाटतया, तु अन म्या जनम जनमाचे यार हाय… आपली लई जुनी मैतरी हाय आसंच वाटतंया मला… व्हय की नाय सांग??”

“व्हय व्हय… वाटतंया खरं प्रियंकाने प्रामाणिकपणे कबूल करत म्हटले….

“व्हयं ना? मंग लाजायचं काय त्यात? म्या तर बायकांना लई सुक देतो… मंग तुलाबी द्याया मला काय वाटनार नाय… तवा ईरोध करू नगस… तु पन मजा घ्ये… बाळुने

तिला समजावले….

“व्हय… माजी ना नाय हाय त्येला…. पन वाईच दमान घ्या… मला सवय नाय होची… प्रियंकाने लाजून म्हटले…..

“बरं बर.. आग… म्या तुला सगळं सुक द्यायाचा ईचार करत व्हतो… तवा म्या घाई करत व्हतो. पन आता नाय… सबुरीनं घ्येवू आपन….”

व्हय ना…मग मला जरा तुमाला पाऊ द्या… प्रियंका उत्सुकतेने म्हणाली…..

“पाऊ द्या? अन कशी? बाळुने आश्चर्याने विचारले…

‘आवऽऽऽ… ही आश्शी…”म्हणत प्रियंकाने आपले हात वर केले आणि त्याचा चेहरा चाचपायला लागली… 

बोटांनी ती त्याच्या चेहऱ्याची ठेवण चाचपू लागली… त्याचे कपाळ, त्याच्या भुवया, त्याच्या डोळ्याच्या खोवण्या, त्याचे नाक, त्याच्या मिश्या, त्याचे ओठ त्याचे गाल, त्याचे कान असे पुर्ण चेहरा तिने चाचपला अन स्वतःच्या मनात त्याची प्रतिमा तयार करू लागली. मग त्याच्या मानेवरून त्याच्या केसांत तिने हात नेले अन त्याचे सगळे डोके चाचपले……मग डोक्यावरून प्रियंकाने हात मानेवर आणत त्याच्या खांद्यावर आणले अन त्याचे दोन्ही खांदे चाचपत त्यांचा अंदाज घेतला. 

मग पुन्हा तिने हात वर त्याच्या चेहऱ्यावर नेले अन त्याचा चेहरा आपल्या ओंजळीत पकडला… आणि मग ती त्याचा चेहरा पुढे ओढायला लागली अन आपला चेहरा तिने त्याच्या चेहर्याजवळ नेला… मग हलकेच तिने आपले ओठ त्याच्या ओठांवर टेकवले….

बाळुने आपल्या हाताचा विळखा तिच्या खांद्याभोवती घातला अन त्यानेही आपले ओठ तिच्या ओठांवर दाबले… आणि मग ते दोघे हळुवारपणे ओठ ओढुन घ्यायला लागले… 

बाळुला वाटत होते की किंचित धुसमुसळेपणा करून कसून तिचे ओठ ओढावे. पण तो तिच्या कलाने घेत होता अन तिला हळुवार साथ देत होता. साधारण २/३ मिनिटे त्यांनी तसे हळुवार देवाणघेवाण केली  अन ते दोघे मागे झाले….कसं वाटलं ग प्रिये ?? मज्जा वाटली की नाय ??” बाळुने हसून तिला विचारले…..

लई झ्याक वाटल… तुमी लई मस्त करता… बायकांना तुमी लई आवडता होचा सबूत मिळाला मला!… प्रियंकाने हसून म्हटले….

“आग… आजून तर लई मज्जा हाय पुड… तु तर कायबी पायलं नाय… समद दावतो तुला…. आता मला तुला बगू दे…”असे म्हणत बाळुने प्रियंकाच्या साडीच्या पदराला हात घातला…

“आवऽऽऽ… त्ये दरवाजाला कडी घातलीया का?? कुनी आलं तर लगीच ??” प्रियंकाने घाबरून म्हटले…

“घाललीया कडी… जवा दामु गेला तवाच म्या कडी लावली म्हनूनश्यान इनका येळ निवांत बसलो ना म्या तुज्या संगत!”बाळुने तिचा पदर पकडून हसत म्हटले.

“व्हय का? लई हुश्शार हाय तुमी… प्रियंकाने पण हसून त्याला दुजोरा दिला…मग बाळुने प्रियंकाचा पदर ओढून बाजुला टाकला… तिने काळा पोलकं घातलेलं होतं ज्याचा गळा खोलगट होता. त्यातून तिचे गोळे ओसांडून बाहेर पडत होते… बाळु  मग बटणे खोलायला लागला… सगळी बटणे उघडून त्याने पोलक्याच्या कडा तिच्या गोळ्यावरून दूर केला….प्रियंकाच्या खांद्यावरून अन हातातून त्याने खाली खेचत काढून टाकला… 

आता अंध प्रियंकाचे मदमस्त आंबे बाळुच्या अधाशी नजरेसमोर उघडे होते. तो भुकेल्या जनावरासारखा तिचे गोळे रोखून पहायला लागला… त्याची वाईट नजर प्रियंकाला दिसत नसल्याने तो पिसाटल्यासारखा तिचे आंबे बघत होता… प्रियंकाच्या मनात आता तो पुढे काय करेल अशी हुरहूर होती अन ती लाजत होती….

काही क्षण तिचे आंबे बघितल्यावर बाळुने तिच्या साडीच्या मिर्याना हात घातला…. तिच्या मिर्या

त्याने ओढून काढल्या… 

पण आता तिची साडी अन परकल काढायचे म्हणजे तिला उभे करणे भाग होते… तेव्हा बाळु उठून उभा राहिला अन त्याने प्रियंकालाही उठवून उभे केले… मग त्याने तिची राहिलेली साडी फेडून काढली… आणि मग तिच्या परकलची गाठ सोडवून त्याने तो पण तिच्या पायात सारला…. बाळु हपापल्यासारखा तिच्या देहाकडे पहात होता… पुढून तिचे अंग मनसोक्त पाहिल्यावर त्याने तिला वळवून पाठमोरे उभे केले… मग मागून तो तिचे निरिक्षण करायला लागला….

बाळुच्या मनात प्रियंकाबद्दल पुरेपूर वाईट नजर उमटली होती… आणि तरीही त्याला मनातून देवाला तक्रार कराविशी वाटली की ह्या अश्या आरसपानी सौंदर्याच्या देहाला दृष्टी न देवून त्याने तिच्यावर अन्यायच केला आहे… हिला दृष्टी असली असती तर हिने किती नट्टापट्टा केला असता अन ही अजूनच छान दिसली असती असे त्याला वाटले… त्याला गप्प राहिलेले पाहून शेवटी प्रियंकानेच विचारले,

“पाव्हण… काय झाल?? तुमी काई बोलना…”.

“आग… तुझी ही जवानी डोळ भरून बगतुया… अन मनात देवाकडं तकरार करतोया…..

“तकरार?? अन कसली??” प्रियंकाने उत्सुकतेने विचारले….

“येच… की तु इतकी सुंदर हाय…. तुझे अंग इनके कोरीव हाय… अन देवान तुला नजर दिली नाय… लई अन्याय हाय ह्यो त्याचा…” बाळु मनापासून म्हणाला….

“जाऊ द्या वो… त्येची लीला म्हणायची, पाव्हण… आता मला काय बी वाटत नाय त्याच…. जस त्याने दिलंय… तस म्या पदरात घेतलंय…”प्रियंका किंचित विषन्नपणे म्हणाली अन पुढे उत्साहाने बोलली,

“पाव्हणा.. तुमी मला उघड बगताय… पण म्या तुमाला उघड पायल नाय अजून…”

“म्हंजी ग काय, प्रिये ??” बाळुला कळले नाही ती काय बोलतेय ते…..

“आव… मग म्या कसं तुमाला पायल ?? तसं…” प्रियंका हसून म्हणाली….

“तसं व्हय… मग दावतो की तुला…”हसून तो म्हणाला कारण तिला काय म्हणायचेय ते बाळुच्या लक्षात आले….. त्याने तिचा हात धरून तिला ओढत खाटेजवळ नेले अन तिला त्यावर बसवले… मग तो आपले कपडे काढू लागला… त्याच्या हालचालीवरून प्रियंकाने ते ओळखले अन तिच्या मनातली हुरहूर वाढायला लागली.

 बघता बघता सगळे कपडे काढून बाळु प्रियंकासमोर पुर्ण बोंबला उभा राहिला…..

प्रियंकाने आपले हात वर नेले अन आधी त्याच्या चेहऱ्यावर ठेवले… मग तिने आधी सारखाच त्याचा चेहरा किंचित चाचपून पाहिला आणि मग हात खांद्यावर आणून ती त्याचे सगळे अंग चाचपून बघायला लागली… जरी ती हाताने त्याचे अंग चाचपत होती तरी तिचा स्पर्श अगदी मुलायम होता… जणू मोराचे पीस अंगावरून फिरवल्यासारखे बाळूला वाटायला लागले…..

त्याच्या खांद्यावरून तिचे हात खाली त्याच्या छातीवर आले अन ती बोटांनी त्याची छाती  चाचपायला लागली… त्याने एक वेगळेची भावना त्याच्या अंगातून सळसळत गेली अन तो अंगातून चमकल्या गत

व्हायला लागला… नकळत त्याने त्याचे हात तिच्या उघड्या खांद्यावर ठेवले अन तो ते कुरवळायला लागला…त्याची छाती चाचपून झाल्यावर तिचे हात त्याच्या पोटावर आले अन तेथे काही क्षण रेंगाळले… 

मग तिने आपले दोन्ही हात त्याच्या कंबरेवर नेले अन ती त्याची कंबर चाचपायला लागली… कंबरेवरून तिचे हात त्याच्या मांड्यावर आले अन ती त्याच्या मांड्या चाचपू लागली… मांड्यावरून तिने हात गुढग्यापर्यंत नेले अन परत वर आणून ती त्याची कंबर अन पोट चाचपायला लागली…..प्रियंका जणू हाताने त्याचे अंग स्कॅन करत होती आणि आपल्या मनात ते साठवत होती…. आता तिने बाळूला वळवले अन पाठमोरे उभे केले… 

मग ती मागून त्याच्या पाठीवर वरच्या भागावरून हात फिरवत फिरवत खाली आणू लागली… त्याची पुर्ण पाठ चाचपत ती त्याच्या कंबरेवर आली अन तिने तिचे हात त्याच्या मागे आणले… मग तिने त्याचे दोन्ही कलिंगड नीट चाचपून पाहिले… त्याच्या कलिंगड चा मुलायम स्पर्श काही क्षण घेतल्यावर तिने हात खाली नेत त्याच्या मांड्याही मागून चाचपून पाहिल्या….मग परत प्रियंकाने बाळूला वळवले अन स्वतःकडे तोंड करून उभे केले…. 

एव्हाना तिच्या हाताच्या त्या मुलायम स्पर्शाने अन चाचपण्याने बाळूचा तंबू ताठरला होता आणि सरळ होवून तिच्या दिशेने ताठ मानेने उभा होता… प्रियंकाने त्याची मांडी अन मधला भाग चाचपला अन शेवटी एकदाचे आपले हात त्याच्या सोट्यावर नेले… दोन्ही हाताने त्याचा लांबसडक अन कडक सोट ती चाचपू लागली अन त्याला जोखायला लागली….

आवऽऽऽ… केवडा लांबडा हाय तुमचा… एवडा पन असतुया हा प्रियंकाने आश्चर्याने विचारले….

“व्हय जी… तुज्या नवऱ्याचा इतका नाय व्हय? ” बाळूने हसून विचारले….

“नाय जी… ह्येच्या अर्दाच आसल , पण कसा जायचा हा माज्यात?? लई तरास व्हईल मला…” प्रियंका काळजीत म्हणाली….

“आदी व्हईल थोडा तरास… पन मंग नाय काय वाटायचं… आवडल नंतर तुला…बाळू  हसून म्हणाला अन तो तिला मागे खाटेवर ढकलत नेऊन झोपायला भाग पाडू लागला….

प्रियंकाच्या मनातली हुरहूर वाढली अन तिने अधीरपणे विचारले,

“तुमी लगेच कराया लागनार??”

“नाय ग… आजून तु तयार नाय… तुला आदी म्या तयार करनार!” बाळू हसून म्हणाला.

“म्हंजी काय?? म्या हाय तयार. “प्रियंकाने भांबावत म्हटले…..

“आग तसं नाव… तुला कळल समद… वाईच धीर धर…

असे म्हणत बाळू खाटेवर तिच्या डाव्या बाजुला आपल्या उजव्या कुशीवर पहुडला अन तिच्या अंगावर रेलून त्याने तिला कवेत घेतले… मग त्याने आपले ओठ तिच्या ओठांवर दाबले अन तो हळुवारपणे तिचे पुन्हा ओठ ओढू लागला… प्रियंका पण अधीरपणे त्याच्या ओठांवर ओठ दाबत त्याला साथ द्यायला लागली….

तिला असं करता करता बाळू तिच्या अंगावरून हात फिरवू लागला… तिच्या उजव्या खांद्यावरून तिच्या उजव्या हातावर त्याचा डावा हात फिरायला लागला… मग त्याने आपला हात तिच्या उजव्या आंब्यावर आणला अन त्यावर तो हलकेच फिरवायला लागला. मग त्याने बोटांनी तिच्या आंब्याचा डेंगा तो छेडायला लागला……

तो काही क्षण कुरवाळत होता, दाबत होता, छेडत होता… 

मग हात त्याने तिच्या पोटावर फिरवायला सुरुवात केली… तिच्या बेंबीत बोट घालून त्याने किंचित

घुसळले, ज्याने तिचे पोट थरथरायला लागले अन तिची कंबर वर उडायला लागली…. बाळूने मग हात तिच्या पुर्ण कंबरेवरून फिरवत खाली तिच्या उजव्या मांडीवर नेला अन काही क्षण तो तिची उजवी मांडी कुरवाळत राहिला… उजव्या मांडीवरून त्याने हात तिच्या डाव्या मांडीवर आणला अन ती मांडीही तो काही क्षण कुरवाळत राहिला… 

तिच्या मांड्या कुरवाळताना त्याने तिला तिचे पाय किंचित अजून फाकवायला भाग पाडले अन मग शेवटी त्याने त्याचा हात तिच्या मधील भागात आणला….

प्रियंकाच्या मांड्याच्या मध्ये फटीभोवती जंगल वाढले होते… त्यामधून बोटे फिरवताना बाळूला मजा वाटायला लागली… आपल्या त्या नाजूक भागावर एका परपुरुषाची बोटे फिरत आहेत ही भावना प्रियंकाला प्रचंड तापवायला लागली… जंगल ओलसर होत चाललेले होते. ती आता आपली कंबर हलवायला लागली… 

तसे तर तिचे डोळे उघडे होते, पण दृष्टीहीन असल्याने ती डोळ्यांची जोराने उघडझाप करायला लागली….

प्रियंकाच्या  औलसर जंगलात बाळूची बोटे तिच्या फोदीची चीर शोधू लागली… तिची चीर बोटाला लागली तसे तो त्याचा अंदाज घेवू लागला… चीरेतून लाव्हा फुटला होता अन  ती ओली ओली झाली होती… चीरेच्या वर तिच्या दाण्याला त्याच्या बोटाचा स्पर्श झाला, तसे तिच्या अंगाला एक झटका बसला!…..

बापरे प्रियंकाचा दाणा भलताच जाडा अन टपोरा असलेला त्याला जाणवला… तिच्या त्या टपोऱ्या दाण्याला छेडायला त्याला मजा वाटायला लागली अन त्याच्या छेडण्याने तिचे अंग वर उडायला लागले… वर बाळू तिला चावत होता अन खाली तिच्या दाण्याला तो छेडत होता… झालेच तर तिच्या चीरमध्ये किंचित बोट घालून तो भौकाचा अंदाज घेत होता….

आता बाळू तिचे ओठ चावता चावता  खाली सरकायला लागला अन त्याचे ओठ तिच्या मानेवरून तिच्या दोन्ही आंब्याच्या घळीमध्ये आले… 

मित्रांनो, माफ करा तुमच्या तापलेल्या लोखंडावर मी पाणी टाकतोय. कथा भरपूर मोठी होईल. या करतानी आपण पुढील थरथराट पुढील भागात पहाणार आहोत. तर मित्रांनो, येथे पर्यंत कथा कशी वाटली तसं लाईक करा. 

                                       धन्यवाद😘💕