अमिताचे पहिले लग्न वयाच्या एकविसाव्या वर्षी बी. ए. पूर्ण केल्यानंतरच झाले होते, परंतु लग्नानंतर काही महिन्यांतच तिच्या पतीचे एका अपघातात निधन झाले. अमिता विधवा झाली आणि नाशिक मध्ये तिच्या पालकांच्या घरी आली. तिचे पालक मध्यमवर्गीय होते. अमिता च्या वडिलांचे रेडीमेड कपड्यांचे दुकान होते. अमिता तिच्या पालकांवर ओझे बनू इच्छित नव्हती, म्हणून तिने शहरातील एका मोठ्या उच्चभ्रू महिलांच्या बुटीकमध्ये सहाय्यक म्हणून काम करण्यास सुरुवात केली. बुटीकमध्ये ब्युटी पार्लरही होते, त्यामुळे अमिताला कपडे कसे घालायचे आणि कसा सांज शृंगार करायचा हे शिकण्याचा हा एक चांगला अनुभव होता. या काळात तिचे आई-वडील अमिता साठी दुसरे लग्न ठरवण्या करीता खूप प्रयत्न करत होते. अमित अत्यंत सुंदर आणि बुद्धिमान होती, परंतु असे असूनही, एक चांगले आणि योग्य स्थळ कुठेच सापडत नव्हते. मग एका वर्षानंतर एक दिवस, तिच्या मामाने तिचे लग्न सचिन नावाच्या व्यक्तीशी ठरवले. सचिन तेव्हा बत्तीस वर्षांचा होता आणि अमिता वीस वर्षांची होती. सचिनची पहिली पत्नी लग्नाच्या तेरा वर्षांनंतर मरण पावली आणि त्याला एक नऊ वर्षांची मुलगीही होती. सचिन रेल्वेत काम करायचा. त्यामुळे कुटुंबाला वाटले की सरकारी नोकरी आहे. आणि कशाचीही कमतरता नाही. त्यामुळे अमिताचे लग्न सचिनशी झाले. सचिन नियुक्ती सुरुवाती पासूनच जळगावच्या छोट्याशा स्टेशनवर होती जिथे त्याचे स्वतःचे घरही होते.
लग्न म्हणा किंवा तडजोड . पण सत्य हे होते की लग्नानंतर अमिताला कोणत्याही प्रकारचा सुख मिळाला नाही… ना तिला स्वतःचे मूल होऊ शकले, ना तिला तिच्या पती पासुन प्रेम मिळाले. तिला केवळ समाजात विवाहित असण्याचा दर्जा आणि सभ्य जीवनमान मिळाले होते. लग्नाच्या दीड-दोन वर्षांनंतर तिला तिच्या पतीचे त्याच्या मोठ्या भावाची पत्नी संगिता हिच्याशी अनैतिक संबंध असल्याचा संशय येऊ लागला आणि तिचा हा संशय खरा ठरला. एके दिवशी, जेव्हा सचिनच्या भावाची पत्नी त्याला भेटायला आली होती, तेव्हा अमिताने त्याला वरच्या खोलीत संंभोग करताना पाहिले.
जेव्हा अमिता याबद्दल सचिनशी बोलली तेव्हा त्याने तिच्यावर जोरदार हल्ला चढवला. तिला माहित नाही की संगिताने सचिन वरती काय जादू केली की सचिनने अमिताला स्पष्ट सांगून टाकले की जर कोणाला काही कळले तर तो अमिताला घटस्फोट देईल. आणि तिला आणखी त्रास देईल. अमिताने हे सर्व शांतपणे सहन केले. ज्या दिवशी संगिता त्यांच्यासोबत राहत असे. सचिन आणि संगिता दोघेही दारूच्या नशेत घरात वासनेचा नग्न खेळ खेळत असत. त्या दोघांना आता अमिताची काळजी नव्हती.
कधीकधी सचिन आणि संगिता अमिताच्या शेजारी अंथरुणावर संभोग करत असायचे. हे सर्व पाहून अमिता देखील तापत असे पण तिच्या इच्छा तिच्या मनात लपवून ठेवत आणि अपमानला सहन करत असे. अमिताकडे दुसरा पर्याय नव्हता. अर्थात, संगिता अत्यंत सुंदर आणि मादक होती, परंतु अमिता मादकता आणि सौंदर्यामध्ये तिच्यापेक्षा कमी नव्हती. संगिता ने सचिन चे आयुष्य इतके उद्ध्वस्त केले होते की तो अधूनमधून अमिताशी लैंगिक संबंधही ठेवत असे… त्याने ते करणेही बंद केले. हळूहळू, त्याची मर्दानी शक्ती दारूमध्ये बुडून गेली. असा एकही दिवस नाही जेव्हा तो दारूच्या नशेत घरी आला नसेल. हे सर्व असूनही, सचिन कुठेही तोंड मारण्या इतपत उत्सूक नव्हता. त्याचे एकमेव शारीरिक संबंध संगिता शी होते, ज्याचा शी सचिन खूप प्रेम करत होता.
अमिता ने सुरुवातीला तिच्या मोहिनी, सौंदर्य आणि कृतींनी सचिन ला आकर्षित करण्याचा आणि त्यात सुधारणा करण्याचा सर्वतोपरी प्रयत्न केला. परंतु ती सपशेल अयशस्वी ठरली. त्यानंतर अमिता ने सचिनच्या पहिल्या पत्नीची मुलगी सानियाला …. हिच्या संगोपनावर आणि घराची काळजी घेण्यावर लक्ष केंद्रित करण्यास सुरुवात केली.
तिच्या शरीराची गरज भागविण्यासाठी अमिता आठवड्यातून दोन वेळा योनीमैथुन करत असे. त्याचप्रमाणे काळ निघून गेला आणि अमिता आणि सचिनच्या लग्नाला दहा-अकरा वर्षे झाली. अमिता चौतीस वर्षांची झाली आणि सानियादेखील तिच्या विसाव्या वर्षी होती आणि ती तिच्या महाविद्यालयाच्या शेवटच्या वर्षात होती. अमिता ला एकदा वाटले की तिच्या या जगात येण्याचे कारण सानिया आहे. तिचे या जगात नसणे सारखेच आहे.
पण ती काय करू शकत होती? जीवन निसटून जात होते. या काळात अमिता ने ही स्वतःच्या यौवनाची देखभाल केली, परंतु सचिन ने कधीही तिची स्तुती केली नाही. नवऱ्याच्या दुर्लक्ष पणा आणि थंड कामुक जीवन असूनही, अमिता स्वतःच्या आनंदासाठी आणि समाधानासाठी, नेहमी मेकअप करायची. नवीन फॅशनचा सलवार-कमीज आणि चप्पल घालायची. ती नेहमी नीटनेटकी आणि मादक बनुन असायची. क्वचितच अस्ताव्यस्त अवस्थेत दिसणाऱ्या मोजक्या महिलांपैकी ती एक होती. मग ते संध्याकाळचे पाच वाजले असोत किंवा सकाळचे पाच वाजले असोत. ती नेहमीच सांज शृंगार करत होती.
मग एक दिवस असे काहीतरी घडले ज्याने तिचे संपूर्ण आयुष्य बदलून टाकले. हे रंगहीन जग इतके मजेदार असू शकते असे तिला कधीच वाटले नव्हते. पण जेव्हा राहुल तिच्या आयुष्यात आला तेव्हा अमिता ला याची जाणीव झाली.
राहुल एकवीस वर्षांचा होता. वयाच्या वीसव्या वर्षी त्यांनी पदवी प्राप्त केली होती. त्याच्या घरात फक्त राहुल आणि त्याची आई राहत होती. राहुल लहान असताना त्याच्या वडिलांच्या निधनानंतर त्याच्या आईने त्याचे संगोपन केले. त्याच्या वडिलांच्या मृत्यूनंतर तिच्या आईला त्याच्या जागी रेल्वेत नोकरी मिळाली.
तिथे फक्त दोन लोक होते. त्यामुळे पैसा हा कधीच अडथळा नव्हता. राहुलचे शिक्षणही एका सामान्य शाळेतून आणि नंतर सरकारी महाविद्यालयातून झाले. त्यामुळे राहुलच्या आईला त्याच्या शिक्षणासाठी फारसा खर्च करावा लागला नाही. राहुलला वाचन आणि लेखनही खूप चांगले होते. पदवी मिळताच राहुलने रेल्वेत नोकरीसाठी अर्ज भरले. त्यानंतर परीक्षा झाल्या आणि राहुलची निवड झाली आणि लवकरच राहुलला नोकरीही मिळाली. राहुल खूप आनंदी होता पण राहुल कोकण मध्ये तैनात असल्यामुळे एक दुःखही होते. राहुल हा रत्नागिरीचा रहिवासी होता. त्यामुळे त्याला तिथे जायचे नव्हते कारण तिथे कसे लोक असतील, त्यांची भाषा काय असेल हे त्याला माहीत नव्हते. एवढेच राहुल च्या मनात होते.
राहुलची आई देखील नैराश्यात होती, परंतु राहुलसाठी चांगली गोष्ट होती, म्हणजे दहा दिवसांनंतर राहुलची आई निवृत्त होणार होती. त्यामुळे ती आता राहुलच्या मामाच्या घरी शांततेत आणि कोणत्याही तणावाशिवाय राहू शकत होती. ज्या दिवशी आईला तिच्या नोकरीतून रिर्टायर होणार होती. दुसऱ्याच दिवशी राहुल जळगाव ला रवाना झाला. तिथे त्याला एका छोट्या शहरातील स्थानकावर कारकून म्हणून नियुक्त करण्यात आले. जेव्हा राहुल तिथे पोहोचला आणि स्टेशन मास्टरला कळवला, तेव्हा त्याने राहुलला स्टेशनच्या बाहेर असलेल्या एका स्टाफ हाऊसमध्ये एक फ्लॅट दिला.
राहुल फ्लॅटच्या आत गेला तेव्हा आतली परिस्थिती पाहून तो अस्वस्थ झाला. काही ठिकाणी फरशी तुटली होती. भिंतींवर शिक्के होते… काही ठिकाणी विजेच्या फिटिंग्ज काढून टाकण्यात आल्या होत्या. जेव्हा राहुलने स्टेशन मास्टरकडे याबद्दल तक्रार केली, तेव्हा त्याने राहुलला सांगितले की त्याच्याकडे दुसरा फ्लॅट रिकामा नाही.
” थोडा एक्जेस्ट करून घे मित्रा! ” त्यावेळी स्टेशन मास्टर सुमारे पंचेचाळीस वर्षांचा होता आणि त्याचे नाव शशिकांत होते.
शशिकांत बोलला. “यार राहुल, काही दिवस थांब. मग मी काहीतरी व्यवस्था करेन!”
राहुल उदास मनाने बोलला ” ठीक आहे सर!”
त्यानंतर शशिकांतने राहुलला त्याचे काम आणि जबाबदाऱ्या समजावून सांगितल्या. राहुलचे काम नऊ ते संध्याकाळी पाच वाजेपर्यंत होते. हळूहळू राहुलची स्टेशनवरील उर्वरित कर्मचाऱ्यांशी ओळख झाली. जेव्हा जेव्हा राहुल मोकळा असायचा, तेव्हा तो कार्यालयातून बाहेर जात असे आणि स्टेशन वर फिरत असे. सर्व काही खूप छान होते. शशिकांत देखील आतापर्यंत राहुलच्या सदनिकेबाबत काहीही करू शकला नव्हता. राहुलला वारंवार तिच्याकडे तक्रार करायची नव्हती. एके दिवशी, जेव्हा राहुल दुपारी मोकळा होता, तेव्हा तो कार्यालयातून बाहेर आला आणि त्याला शशिकांतही स्टेशन वर खुर्चीवर बसलेला दिसला. राहुलला पाहून त्याने त्याला त्याच्याकडे बोलावले.
शशिकांत बोलला. “माफ करा राहुल यार. मी तुझ्या फ्लॅटचे काहीही करू शकलो नाही!”
राहुल म्हणाला.”नाही सर…आता सर्व काही तुमच्या हातात नाही…हे मला माहीत आहे! “.
शशिकांत बोलला. “आणि मला सांगा की मी तुमच्यासाठी आणखी काय करू शकतो. तुला काही हवे असल्यास मोकळेपणाने बोल!”
राहुल बोलला. “सर, माझ्या फ्लॅटची व्यवस्था होईपर्यंत. जर तुम्ही मला जवळपास कुठेतरी भाड्याने खोली देऊ शकत असाल तर बरे होईल!”
शशिकांत(थोडा वेळ विचार केल्यानंतर) बोलतो. “ठिक आहे बघतो काही होत का!”
तेवढ्यात शशिकांतची नजर काही अंतरावर असलेल्या स्टेशनवर असलेल्या सचिन वर पडली. सचिन हा रेल्वे वाहतूक सेवा विभागात अधिकारी होता. त्यांचे कार्यालय रेल्वे स्टेशनच्या दुसऱ्या बाजूला असलेल्या इमारतीत होते. त्याला पाहून शशिकांतने सचिनला जोरात हाक मारली.
शशिकांत सचिन ला जवळ आल्यावर बोलला. “अरे सचिन यार जरा ऐकतो का!”
सचिन स्मित हास्य करत शशिकांत ला बोलला. “आज्ञा करा, शशिकांत साहेब!”
सचिन आला आणि त्या दोघांजवळ उभा राहिला. एकमेकांना भेटल्यानंतर सचिन आणि शशिकांत बोलू लागले.
शशिकांत बोलला.”सचिन मित्रा! हा राहुल आहे. नुकताच जाईन झाला आहे, भाड्याने एक खोली शोधायची आहे… तुम्ही येथे जवळच राहता, काही खोली उपलब्ध आहे का ते मला सांगा! “
सचिन बोलला.”नक्कीच. खोली मिळवण्यात कोणतीही अडचण नसावी..! तुमचे बजेट किती आहे, राहुल? “
राहुल बोलला. “जरी दोन किंवा तीन हजारांचे भाडे असले तरी ते मला चालेल!”
शशिकांत मध्ये बोलला.”आणि हो. खोलीभोवती एक चांगली खाणावळ किंवा ढाबा वगैरे असल्यास अती उत्तम जेणेकरून त्याला खाण्यापिण्याचा त्रास होणार नाही!”
सचिन(थोडा वेळ विचार केल्यानंतर) बोलतो. “राहुल, तुला हवे असल्यास, वरच्या मजल्यावर माझ्या घरात एक रिकामी खोली आहे. वरच्या मजल्यावर बाथरूम वेगळे आहे. फक्त पायऱ्या घराच्या बाहेरून ऐवजी आतून जातात. तुम्हाला काही अडचण नसेल तर. आणि जेवणाच्या बाबतीत, तुम्हाला माझ्या घरी घरचे शिजवलेले अन्न देखील मिळेल. मद्यपान ही समस्या नाही. काय म्हणतोस? “.
राहुल बोलतो. “हो, तुमचा प्रस्ताव खूप चांगला आहे. जर तुम्हाला हरकत नसेल तर मी तुम्हाला संध्याकाळपर्यंत सांगतो”.
सचिन निघून गेल्यानंतर राहुलने शशिकांत ला विचारले की सचिनच्या घरी राहणे ठीक आहे का म्हणून शशिकांत हसला आणि म्हणाला, “यार राहुल, तू तिथे आरामात राहू शकतोस. तसे, हा सचिन आहे की मोठा अट्टल बेवडा आहे हे तुम्हाला माहीत आहे का? दारू प्यायल्याशिवाय हा रोज रात्री झोपत नाही. तिथे तुला कोणतीही अडचण येणार नाही. त्याचे कुटुंब चांगले आहे आणि तुला घरी शिजवलेले अन्नही मिळेल! “
संध्याकाळी राहुल त्याच्या कार्यालयातून बाहेर पडला आणि स्टेशनच्या दुसऱ्या बाजूला असलेल्या सचिनच्या कार्यालयात गेला आणि त्याने सचिनला आपली संमती दिली. सचिन म्हणाला, “चला तर मग खोली पाहण्यासाठी माझ्या घरी जाऊया आणि तुम्हाला हवे असल्यास आजपासून तिथेच राहूया!”
राहुलने सचिनचा प्रस्ताव मान्य केला आणि त्याच्याबरोबर त्याच्या घरी गेला. जेव्हा ते दोघे त्याच्या स्कूटरवरून सचिनच्या घरी पोहोचले, तेव्हा सचिनने दारावरची घंटा वाजवली. थोड्या वेळाने दार उघडले आणि सचिन थोड्या रागाने दारवाल्याला म्हणाला, “काय झाले, तुला इतका वेळ का लागला?”
राहुल बाहेरून घराची तपासणी करत होता. घर फार मोठे नसले तरी खूप चांगल्या स्थितीत होते. सुंदर फुले आणि रोपे चांगल्या रंगांनी भांडीशी जोडलेली होती. सचिन चा आवाज ऐकून राहुलने दाराकडे पाहिले.
समोर एकवीस वर्षांची एक अतिशय सुंदर गोऱ्या रंगाची मुलगी उभी होती. तिचे केस उघडे होते आणि तिच्या हातात केसांना भांग पाडणारा ब्रश होता. तिने पांढऱ्या रंगाचे सलवार कमीज घातले होते आणि तिचे शरीर अतिशय मादक दिसत होते. राहुलला तिच्याकडे पाहताना पाहून ती मुलगी तिच्या टाचांच्या चप्पल संगमरवरी फरशीवर ठोकत आत गेली. तेव्हा सचिन राहुलला म्हणाला, “राहुल, ही माझी मुलगी सानिया आहे. चला आत जाऊया..!”
राहुल त्याच्याबरोबर आत गेला. आत जाऊन त्याने राहुलला ड्रॉईंग रूममधील सोफ्यावर बसवले आणि आत जाऊन ओरडला, “अमिता. अरे अमिता! कुठे गेलात तुम्ही. लवकर इथे या! “
आणि मग सचिन राहुल कडे गेला आणि खाली बसला…
(क्रमशः)