कुबड्या मरून २० दिवस लोटले होते. जगात त्याच्या मारण्याची ना कोणाला फिकीर होती ना तसदी. त्यामुळे त्याचे क्रियाकर्म बेवारस म्हणून केले गेले. रात्रीच्यावेळी कचऱ्यातून कुबड्याला लागणाऱ्या गोष्टी गोळा करून नेताना त्याला एका भरधाव गाडीने उडवले होते. रात्रीची वेळ असल्यामुळे कोणीही पहिले नाही. पण मरणाआधी कूबड्याने गाडी ऊडवल्यावर त्याला बाहेर येऊन पाहणारे आणि तसेच निघून जाणारे गाडीतले ते जोडपे पाहीले होते.
शहराच्या बाहेर असलेल्या नाल्याच्या कडेला असलेल्या ओसाड स्मशानात त्याच्या जळणाची तयारी करून तिथला माणूस त्याची चिता पेटून निघून गेला होता. खाली आग पेटली होती. रोज रोज काय जळणारी मढी बघत बसायची म्हणून त्यानं ताडीची बाटली तोंडाला लावली आणि निघून गेला. तो गेल्यानंतर काही वेळातच पावसाला सुरुवात झाली. चितेची आग कशीबशी फरफरत थोडा वेळ जिवंत राहिली. नंतर पावसाचा जोर थोडासा वाढला हळूहळू धुमसत धुमसत ती विझून गेली. सर्वदूर शांतता पसरली होती. वाऱ्याचा आणि पावसाच्या माऱ्याचाच आवाज तेवढा येत होता. अमावास्येमुळे गर्द काळोख पसरला होता.
एका घुबडाची तेवढी अधून मधून घु घु .. ऐकू येत होती ती पण काही वेळाने थांबली. सळसळणारी सरपटी जनावरे पण झुडुपांच्या आसऱ्याला गेली. शांततेला गडद अंधारामुळे भयकारी रूप आले होते. तितक्यात चितेच्या जवळ दबका पुरुषी रडण्याचा आवाज ऐकू येऊ लागला. “आय…आय…आय..आssss…हं….हं …हं … ” ते रडणे त्या वातावरणात अतिशय भयाण होते.
” कुत्र्यासारखे मरण येणार्यांची वासलात पण कुत्र्यासारखीच लावली जाते लक्षात ठेव.” शांततेला चिरत एक घनगंभीर आवाज आला.
सोबतच पावसाच्या थेंबांवर एक आकृती प्रकट झाली.
“आता रडून काय उपयोग? तू संपलाच आहेस. देहाची विटंबना पाहणे आणि झुरत बसने ह्याव्यतिरिक्त तुला काही पर्याय आहे का? ” त्या आकृतीने चितेच्या रोखाने प्रश्न विचारला.
चितेजवळ पण एक आकृती उमटली.” मंग काय करू?… हूं ….हूं … हूं …”
“प्रतिशोध घे. ज्याने तुला असे मरण दिले त्याचा. मी मदत करेन. पण त्यासाठी तू मला मदत करायची आहेस.” आकृती परत म्हणाली.
“कसली मदत? मी काय करणार?” चितेजवळची आकृती म्हणाली.
“तू स्वतः तुला माझ्याकडे सोपव. इकडे ये विलीन हो. मी तुला तुझ्या ज्या काही इच्छा अपूर्ण राहिल्या आहेत त्या सुद्धा पूर्ण करून देईन. माझ्याशी करार कर. ह्यामध्ये काहीही धोका नाहीये. मुक्ती वैगरे सगळे झूठ आहे. तूला ती माळणार नाहीये मग नूसताच भटकत बसशील. त्यापेक्षा मला सामील हो. तुला मी शक्ती देईन. ये. हाहाहाहाहाहा…. ये…. ” तो आवाज आता घोगरा आणि भयानक बनला होता. रोरावत वाऱ्याचा झोत उठला. ती आकृती मोठी होत गेली आणि तिने राक्षसी रूप धारण केले.
ते धूसर धूड चितेपासून लांब झालं. लडखडत धडपडत त्या मोठ्या आकृतीच्या जवळ गेलं.
“हाहाहाहा… आता तुला मी सांगतो. त्या अर्ध्या जळक्या देहाचा तुला काय उपयोग आहे. हाहाहाहा… पण आधी तो चालवण्यासाठी शक्ती घे. तुला मी ऊर्जा देतो….घे… ” असे म्हणताच एक लाल रंगाचा धूर निघाला आणि त्या छोट्या आकृतीकडे जात तिच्यात मिसळला.
“चल चालू पड आता.. दिशा तुला ठाऊक असेलच. त्या देहाला काबीज कर आणि तुझ्या मारेकऱ्याचा सूड घे हाहाहाहा .. पण लक्षात ठेव. तुझे काम झाले कि माझा गुलाम म्हणून माझ्याकडे परत यायचे आहे. काय?” असे म्हणुन ती मोठी आकृती पाण्याच्या थेंबात विरत गेली.
काहीवेळ शांतता पसरली. अचानक त्या चितेवरचे एक लाकूड हलू लागले. हळूहळू वरचा सगळा थरच हलू लागला आणि काही वेळाने ती चिता ढासळली. भसकन अर्धी जळकी लाकडे बाजूला पाडत एक काळा करपट हात बाहेर आला.
****
मिनार आणि त्याचे २ मित्र त्याच्या घरात रमीचा डाव खेळत होते. खेळ संपत आला होता. बिअर आणि पत्ते खेळत त्यांनी वीकएंड साजरा केला. रात्रीचे १२:३० झाले असावे. मिनारचे मित्र निघाले. मीनार त्यांना सी ऑफ करायला बाहेर गेला. काहीवेळ घरासमोरच्याच त्याच्या गाडीला खेटून तिघांनी गप्पा मारल्या. १-२ सिगारेटी ओढल्या आणि ते दोघे निघून गेले. मिनार ने बाहेरचे गेट लावले आणि तो आत आला. अचानक त्याला वाटले कि कोणीतरी कंपाउंड वॉल जवळ असलेल्या जास्वदांच्या झाडा जवळ उभे आहे. पण भास झाला म्हणून त्याने मान झटकली. पुढे आला. घरासमोरच त्याची एस यु वि. पार्क केली होती. तीच्या बंपरकडे त्याने पहिले. हलकासा डेन्ट होता. पण तो कशाचा आहे त्यालाच माहित होते.
वीसेक दिवसांपूर्वी जे घडले होते त्याबद्दल त्याने मनातून हि भीती काढली होती कि त्याच्याकडून खून झाला आहे. त्याच्या बायकोने जूईनेच त्याला धीर दिला होता.
तो आणि जूई रात्री ऊशीरा मूव्ही पाहून येत होते. सूमसाम रस्त्यावरून भयानक स्पीडने जाणार्‍या त्याच्या गाडीने रस्ता ओलांडणार्‍या कूबड्याला ऊडवले. तो गाडीला धडकून गाडीवरून मागे फेकल्या गेला. काही अंतरावर जाऊन मीनारने गाडी थांबवली. पळत पळत तो कूबड्याजवळ आला.
“ओहहह शीट!” ओरडत त्याने डोक्याला हात लावला. जूईपण आली. तीने पाहीले रस्त्यावर कोणीच नाहीये. प्रसंगावधान राखत तीने मीनारला ओढत परत गाडीत बसवले आणि स्वतः ड्राईव्ह करत घरी नेले. तीने त्याला पटवून दिले होते कि आपल्या आयुष्यात कसली थ्रिलिंग घटना घडली आहे. एवढे होऊन पण आपण सही सलामत आहोत म्हणजे आपण काहीही चूक केले नाहीये. तेव्हा रिलॅक्स होत मीनारने मनातून अपराधीपणाची भावना काढून टाकली.
त्याने सिगारेटचा एक कश मारला आणि ती बाजूला फेकण्यासाठी वळला. सिगारेट फेकून परत त्याने त्या बम्परकडे पहिले आणि तो झटका बसावा तसा उडाला. त्याला त्या बम्परवर जिथे डेन्ट होता त्या जागी रक्ताळलेल्या पंजाचा डाग दिसला. जणूकाही आत्ताच कोणीतरी तिथे हात लावून गेलेलं.
“ओह्ह… ” तो काहीसा ओरडला आणि मागे सरताना गार्डनच्या विटेला त्याचा पाय अडखळला आणि तो पडला. झटकन स्वतःला सावरत तो उठला. परत त्याने नजर टाकली तर बंपरवर काहीच नव्हते.
“च्यायला ह्या बिअरच्या!” असे स्वतःशी म्हणत तो घरात गेला. दार बंद करून त्याने आतून कडी लावली. बेडरूम मध्ये आला.
त्याची सुंदर तरुण आठच महिन्यांपूर्वी आयुष्यात आलेली बायको जुई बेडमध्ये शांत झोपली होती. तिने शॉर्ट आणि ब्रा घातली होती. झोपेत तिचे मोठाले स्तन वर खाली होत होते. तिचे ताशीव पोट, निमुळती कंबर. पोटावरची नाभी आणि शॉर्टमधल्या तिच्या गच्च मांड्या हे सर्व मिनारला आव्हान देत होते. तिची गौर कांती आणि सुंदर मादक चेहरा पाहून त्याची वासना उफाळून आली. त्याने अंगातला टी शर्ट काढला आणि जुईजवळ गेला. तिच्या खांद्याला धरत त्याने तिला जवळ ओढले.
“उम्म्म मिनार. नको.. बिअर प्यायलायस ना? नको… प्लिज.” जुईने त्याला झोपेतच झिडकारले.
तिने ढकलले तसा तो दूर झाला. काही वेळ गेला. मिनारला पण डुलकी लागली. जुई आणि तो झोपी गेले. बेडरूमच्या दरवाज्यावर एक हात आला. करपलेला आणि सालटलेला. हळूच दार उघडले गेले. कोणीतरी खुरडत खुरडत आत येऊ लागले. बेडजवळ येताच त्याने जुईकडे नजर टाकली. ब्रा आणि तोकड्या चड्डीमध्ये अस्ताव्यस्त झोपलेली ती ललना पाहून त्याने त्याच्या जांघांमध्ये हात घालत त्याचा अवयव दाबला.
“ह्र्र्रर्र्र…ह्र्र्र्रर्र्र… हम्म्म्म…ह्र्र्र्रर्र्र …” तो गुरगुरत होता. त्याच्या तोंडाला लाळ सुटली होती. ती गळत त्याच्याच अंगावर पडत होती.
तो बेडजवळ आला. जुईजवळ झुकला. जुई शांत झोपली होती. तिचे ओठ विलग झाले होते. त्याने ते पहिले. स्वतःचे तोंड उघडले आणि त्याची जीभ बाहेर काढली काळी निळी जीभ वीतभर लांबीने वळवळत बाहेर आली आणि त्याचे पुढचे टोक तिच्या ओठांतून तिच्या तोंडात घुसू लागले.
“उम्म … अम्म्म… हम्म्म ..अ … म्म्म .. ” जुई हलके आवाज काढू लागली. तिला जाणीव झाली कि मिनार पुन्हा काहीतरी करत आहे. झोपेत तिला खूप वैताग येऊ लागला.
“मीनार यार….” तीने डोळे ऊघडले. बाजूला पाहिले तर मीनार झोपला होता. “व्हाॅट द फक!” ती ऊठून बसली.
“माझी झोप मोडून स्वतः झोपायचं नाटक करतोय. मीनार… मीनार!” ती त्याला हाका मारत हलवू लागली.
“अंं… अम्म्म्… झोप ना जूई… डोण्ट डू दॅट..फक आॅफ..” मीनार झोपेत बरळला.
“हा झोपलाय तर मग मला…” तीने स्वतःचे तोंड पूसले.
ती ऊठली आणि बाथरूम मधे गेली. कमोडवर बसत तीने स्वतःला मोकळे केले. फ्लश करून बाहेर आली तर समोर बेडवर मीनार नव्हता.
“अं हा कूठे गेला? आत्ता झोपला होता. मीनार, डोण्ट प्रँक मी. कूठेस तू?” तीने आवाज दिला. तीला प्रतिसाद आला नाही. बाहेर हाॅलमधे असेल असे तीला वाटले. ती दार ऊघडून बाहेर आली. हाॅलमधे पाहीले तो नव्हता. ती किचनमधे गेली. फ्रिजमधून पाण्याची बाॅटल काढून तीने पाणी प्यायले आणि परत बाहेर आली.
“मीनार?” तीने आवाज दिला. तेवढ्यात बेडचे दार बंद झाल्याचा आवाज आला. ती बेडरूमकडे निघाली.
बेडजवळ येऊन तीने दार ऊघडले. समोर पाहीले आणि तीच्या काळजाचा थरकाप ऊडाला.
“आssssssss…. मीनार!!!” ती जोरात किंचाळली. बाथरूमच्या दरवाजावर मीनारला खिळा ठोकून लटकवलेल्या फोटो फ्रेमसारखा डोक्यात लोखंडी राॅड खूपसून लटकवला होता. त्याचे हात पाय थरथरत होते. कवटी फूटून रक्ताच्या पाटात मेंदूचा लगदा वाहात होता. जीभ एका बाजूने तोंडातून बाहेर आली होती. तिथूनपण रक्त वाहात होते.
ते भयानक दृश्य पाहून जूईला मूर्च्छा यायची बाकी होती. अचानक तीला तीच्या मानेवर श्वास जाणवला. ती गर्रकन जागेवर वळली. दूसरी मोठी किंकाळी तीच्या तोंडातून बाहेर पडली. कारण तिच्यासमोर ते विद्रूप ध्यान ऊभे होते.
त्याने तीला कमरेला धरून पकडले. ती धडपडू लागली पण त्याच्या पाशवी ताकतीपूढे ती काहीच टिकणार नव्हती. त्याने तीला ऊचलले आणि तोंडाजवळ आणले. ती हात पाय झाडत होती. त्याने त्याची लाळेने बरबटलेली जीभ बाहेर काढली आणि तिच्या ओठांवर दाबली.
ती तोंड ईकडे तिकडे फिरवत होती पण कूबड्याची जिभ मात्र तीच्या ओठांचा पिच्छा सोडत नव्हती. त्याने तिच्या तोंडात जीभ सारली आणि तीच्या ओठांचे स्वतःच्या जळक्या ओठांनी रसपान करू लागला. त्याचे मन भरल्यावर त्याने तीला तिथूनच बेडवर फेकली.
त्या प्रेतात्म्याच्या भयानक दूर्गंधीयूक्त आणि किळसवाण्या चूंबणाने जूईला खूप शिसारी आली होती. ती दणकन बेडवर आदळली आणि तेथून ऊडून भिंतीवर आपटली. परत बेडवर पडली. तीला आपटल्यामूळे घेरी आली होती. ऊठून पळण्याईतकेच काय पण हलण्याचे देखील त्राण तीच्यात राहीले नव्हते. तीने मान कलती करून पाहीली. बेडच्या बाजूला भिंतीवर तीच्या नवर्‍याचे मढे लटकले होते. धडाच्या वजनाने त्याची मान लांबली होती. प्राण संपला होता.
समोरून तो कूबड असलेला हिडीस राक्षस खूरडत येऊ लागला. जूई जवळजवळ निश्चेष्ट होऊन पडली होती. त्याने बेडवर येत तीच्या ब्राला हात घातला. एका झटक्यात त्येने ती फाडून बाजूला फेकली. तीचे चणीच्या मानाने मोठे असलेले स्तन मोकळे झाले.
“हर्र्र्र्र्र्….ह्रहहहह…” तो गूरगूरत स्वतःची पसंती दाखवू लागला. जिवंतपणी कधीही स्त्री सूखाचा लाभ न झालेल्या कूबड्याला मरणोपरांत ते भोगायला मिळणार होते. अशा श्रीमंत आणि सूंदर बायका त्याने खूप लांबून पाहील्या होत्या. त्यांचा वारा अंगावर मिळाला तरी तो हूरळून जायचा. तीच्या अंगावर येत त्याने तीचे दोन्ही स्तन धरून आवळले आणि तोंडात घेत एक एक करून चोखू लागला. त्यांच्या थंड स्पर्शाने जूईला भयानक घाण वाटत होती. पण तिला व्यक्त होण्यासाठी अंगात शक्तीच नव्हती.
शरिरातला ठणका अनूभवत जूई तिच्या शरिरावर होणारा बलात्कार सहन करू लागली. मागच्या पाचच मिनीटात तिच्या आयूष्याचा शेवट लिहील्या गेला होता. तो दूर्गंधीयूक्त सडलेला दानव तीच्या शराराला भयान पध्दतीने चावत आणि चाटत होता. तीचे स्तन मनसोक्त चोखल्यावर परत त्याने तीला आवळत तीच्या तोंडात जिभ घातली. तीच्या मांड्या हाताने विलग करत एक हात तीच्या चड्डीत सारला. त्याची जळकी बोटे थंडगार तीच्या योनीत आत बाहेर करू लागली.
मेंदूला जाणार्‍या संवेदना अवयवांना होणार्‍या स्पर्शावर अवलंबून असतात. त्यामूळे तीचे शरिर मेंदूने दिलेल्या आज्ञेवर प्रतिसाद देऊ लागले आणि मनाचा कसलाच होकार नसताना पण तीची योनी पाणावू लागली. त्याने तीच्या तोंडातून जीभ बाहेर काढली. तसा लाळेचा मोठा घोट तीच्या ओठांतून तीच्या गालावर ओघळत मानेखाली गेला. तो ऊठला आणि तीच्या शाॅर्टमधून त्याने हात बाहेर काढला. कमरेच्या तिथे जात त्याने पँटीसहीत तीची शाॅर्ट धरून दोन्ही बाजूंना ओढली तशी सहजपणे फूलाच्या पाकळ्या विलग होतात तशी तीची दोन्ही लज्जावस्त्रे फाटून विलग झाली. जूई किंचाळण्याचा प्रयत्न करू लागली पण तीच्या घशातून आवाजच आला नाही.
जूईला नग्न करत तो ऊभा झाला. त्याने हाताने त्याच्या कमरेला असलेली पायजम्याची लक्तरं खाली सरकवली. फणफणत त्याचे लिंग उघडकीस आले. काळेनिळे आणि जिवंतपणाचा लवलेशही नसलेले ते लाकडाच्या तूकड्यासारखे भयानक तणावलेले लिंग बघून जूईने घाबरून डोळे मिटून घेतले. कूबड्या बसला. त्याने तिच्या मांड्या फाकवल्या आणि तिच्या योनीच्या जवळ नाक नेत कूत्र्यासारखा हूंगू लागला. त्याची जिभ लपलपत बाहेर आली आणि तीच्या योनीच्या पाकळ्यांना विलग करत तिचि मचदनमणी घासत योनीत गेली.
“अंअं..अंअं….आssssहहहहह…. ननन…नाही…” जूई अस्फूटपणे आवाज करत कण्हू लागली. तीच्या योनीत जिभ फिरवत कूबड्या तीला चोखू लागला.
“आ…आ..sssss” जूई कळवळत होती. कूबड्याची खरखरीत जिभ तीच्या योनीच्या भरपूर आत जात स्पर्शत होती. अचानक तीच्या दूखर्‍या शरिरातून विजवाहत तिच्या पोटात कंपने निर्माण करू लागली. ती मनाविरूध्द फळफळत झडली. कूबड्या तरीही कितीतरी वेळ तीला चोखत राहीला. त्याचे समाधान झाले तसे त्याने तीच्या योनीपासून जिभ न ऊचलत्या तीच्या संपूर्ण शरिरावर फिरवत परत एकदा तिच्या तोंडात घातली. तीचे चूंबण घेताघेता त्याने तीच्या अंगावर येत तीच्या मांड्या धरल्या.
जूईची पचपचीत योनी चांगलीच घसरडी झाली होती. त्याने तीच्या मांड्यांमधे येत त्याचा कडक पण थंडगार दांडू एका फटक्यात आत सारला. तो नऊ दहा ईंची दांडा जूईला भयानक कळ देत तीच्या योनीत ठेचल्या गेला.
त्या रात्रीची भयानक अशी तिसरी मोठी किंकाळी तीने फोडली. तो तीला गच्च मिठीत आवळत कचाकच भोगू लागला. त्याच्या अजस्त्र थंडगार शिश्नाने जूई पूर्ण भरली होती. तो दानव तीच्या भरलेल्या शरिरावर सगळीकडे स्पर्शत तीला भोगत होता. तीची स्खलने किती होत होती याची काहीही गणती नव्हती पण तो थांबायचे नाव घेत नव्हता. मोठाले दणके देताना तिचे हिंदकळणारे मोठे उरोज पाहून त्याला आणखी चेव आला. तिला सर्वांगाला मिठी मारत त्याने आणखी जवळजवळ चाळिस पन्नास मिनीटे त्याने कचकवत तीच्या योनीला भयानक रगडली. तीच्या योनीतून आत जखम होऊन थोडे रक्तही आले. शेवटी तो पिसाळलेल्या लांडग्यासारखा गूरगूरत तिच्या योनीत झडू लागला. थंडगार पार्‍यासारखा द्रव भरपूर प्रमाणात तिच्या योनीत फवारत तो तिच्या योनीत रिता होऊ लागला.
जूई बेशूध्द झाली होती. नग्न जूई ती बेडवर पडलेली होती. धप्पकन आवाज झाला. मीनारचे मढे डोक्यापासून तूटून खाली पडले. पाचच मिनिटे कुबड्या त्या मढ्याकडे बघत राहिला. परत त्याने नग्न जुईच्या शरीरावर नजर टाकली. तिला हाताला धरले आणि पालथी पडली. तिचे भरीव गोल गोरे नितम्ब पाहून त्याच्या तोंडाला परत लाळ सुटली. त्याचा परत एकदा ताठ झाला होता.
“ह्र्र्र्रर्रर्रर्रर्र …. जुईच्या कानी त्याचे गुरगुरणे पडले. त्याने तिच्या मांड्या फाकवल्या आणि मागून कचकन तिच्या योनी मध्ये परत एकदा तो भयानक ताठर दांडका कोंबला. तिच्या कानात जीभ सारत तो दणके देऊ लागला. ती गदागदा हलू लागली. पाशवी बलात्काराची दुसरी फेरी सुरु झाली. संपूर्ण रात्र हेच होणार होते. जुईच्या डोळ्यांमध्ये असलेली जाणिवेची खूण जाऊन तिथे आता शून्य प्रकटला होता. तिच्या मेंदूवर जबरदस्त मानसिक आघात झाला होता. तिचे मानसिक संतुलन ढासळले होते. शून्यात नजर लावून ती तो बलात्कार निर्विकार पणे सहन करू लागली.
ईकडे नरहरी पंडीतांनी डोळे ऊघडले. त्यांना अवगत झालेल्या सिध्दीचा ऊपयोग त्यांनी मेलेल्या कूबड्यावर यशस्वीपणे केला होता. आता ते कोणालाही वश करू शकणार होते. बर्‍या वाईटाचा विचार करून वागण्यासाठी हे जग त्या लायकीचे नाही हे त्यांना पटले होते. त्यांचा प्रतिशोध घेण्यासाठीचा त्यांचा निश्चय दुणावला होता. त्यांना हस्तक मिळवण्यासाठी वशीकरण सिद्धी प्राप्त झाली होती.
क्रमशः
नवनवीन मराठी चावटपणाचा
