नवनवीन मराठी चावटपणाचा
लेखक – विकी रेखा आज प्रथमच एकटी गावाला जायला निघाली होती. खर तर ती गेल्याच महिन्यात ती १८ वर्षाची झाली होती. पण तिला वाटत होत की ती खुप मोठी झाली आहे आणी तिने एकटीने बसने आजीकडे कोकणातल्या गावी जायचा हट्ट धरला व घरात सगळ्यांची संमती मिळवली. तिची बारावीची परिक्षाही आटोपली होती, त्यामुळे तिला पाठवण्यात बाकी काहीच अडचण नव्हती. तिच्या बाबांनी तिला रात्री बसमधे बसवले व सकाळी ती एकटी सुखरुप गावाला …
काळ सरत होता, अनिता आणि स्वातीच्या बाह्य संबंधांना रंग चढवत. रंगा सावकाराच्या त्या पक्क्या मर्जीतल्या बनल्या. रंगा आलटून पालटून त्यांना भोगत असे. ह्याची सुतराम कल्पना आपल्याच गुर्मीत असणाऱ्या त्या यशवंताला नव्हती. कशी असणार…! गडी गावच्या चौकशा करण्यात जेव्हा तेव्हा मग्न. अन् इकडे त्याच्या स्वतःच्या घरात काय चालू होतं ह्याची त्याला माहिती नव्हती. स्वातीला रंगासोबत झोपवून अनिताने आपला बदला पूर्ण केला. परंतु तिला एक रांड बनवण्याची इच्छा अजुन पूर्ण झाली नव्हती. …
सायंकाळी जेवण – पाणी आवरून, राजाला ” शेवंताकडे जाते ” असे सांगत अनिता सावकाराच्या वाड्याकडे निघाली. रंगा जेवण उरकून दिवाणखान्यात रेडिओ ऐकत बसलेला. त्याचा नोकर पिराजी तिथेच साफ सफाईचे काम करत होता. सिगारेटचे झुरके घेत रंगा रेडिओवरील सुगम संगीताचा कार्यक्रम ऐकत होता. इतक्यात त्याला दरवाज्यातून अनिता आत येताना दिसली. तसा तो नोकराला म्हणाला, ” पिऱ्या, आता तू घरला जा. उद्या लवकर ये.” पिराजी एकवार अनिताला न्याहाळत आपल्या कल्पनाशक्तीला ताण देत …
दिवस उजाडला. लोक आपापल्या शेतात जाऊ लागले. स्वातीने तर आज भल्या पहाटे उठून सर्व काही आवरले. अंघोळ करताना तिने केसांना शाम्पू, अंगाला सुगंधित उटणे लावले. गुप्तांगाजवळचे केस तिने काढून टाकले. धुतलेल्या गाजरागत तिची काया टवटवीत दिसू लागली. दोन्ही मुलांचे आवरून त्यांना तिने शाळेला पाठवले. तिची ती लगबग शालन अक्का पाहतच होती. रंग्याबरोबरचा कार्यक्रम उरकल्यानंतरच्या अवस्थेची कल्पना करून अक्काला हसू फुटले. स्वाती तिच्याकडे फणकाऱ्याने पाहू लागली. दुपारचे बारा वाजले. सकाळी रानात …
शालन अक्कांची सून स्वाती. ऐन वयात आलेली तरणीबांड बाई. जऱ्या गव्हाळ वर्णाची, उंचीने मध्यम असलेली स्वाती दिसायला जरी साधी असली तरी भरल्या अंगाची होती. किंचीत पोट असल्याने पडलेल्या वळ्या तिच्या नितंबाला साजेश्या होत्या. त्यावर भरेलेले गच्च स्तन तिच्या देहाची शोभा वाढवत होते. पक्का घरगुती माल होती स्वाती. चंचल स्वभावाची, अल्लड स्वाती सहज पटल या विचाराने जो तो तिथे हात घालायचं बघत होत. कारणही तसंच होतं म्हणा, ती भावच देत होती …
दुपारच्या वेळी रामाच्या शेडमध्ये रामा, यशवंत, बजरंग आणि अनिता जमा झालीत. चर्चेला रामानेच सुरुवात केली. रामा – ” बरं यशवंत अन् बजरंगा, वैनींची अशी तक्रार हाय की, त्यांच्या वाटला जमीन कमी आलीया. त्यांची अशी ईच्छा हाय की तुमी जरा त्यांना सरकून जागा द्यावी. म्हंजी समद्याना समान जागा मिळतीया.” यशवंत ( तिरकस नजरेने अनिताकडे पाहत ) – ” पण ते नव्हं रामा काका, काकिंबद्दल इतका आपलेपणा दावायला काकी कुठं अमाला धरून …
सकाळच सगळं आवरून अनिता शेवंताच्या घरी आली. फिकट गुलाबी रंगाची साडी अनितान नेसली होती. त्यावर पांढरा ब्लाऊज उठून दिसत होता. अनिताच हे रूप पाहत शेवंता मनातल्या मनात म्हटली, शेवंता – ” आज रंगा सावकार हिला काय ठेवत नाय. पुरता चोळामोळा करून सोडणार हिला. “ अनिता – ” ताईसा, काय झालं पैश्याच ?? तुम्ही मला यायला लावला हुता ? “ शेवंता – ” पैश्याच व्हय. कसं हाय, ह्या वख्ताला माझ्याकडं इतकं …
वाटणीत आलेल्या जमिनीच्या तुकड्यात अनिता जिवाचे रान करत राबत होती. द्राक्षाची बाग घालण्यासाठी अनिताला पैसे लागणार होते तेव्हाची गोष्ट. अनिताला पैश्याची नड होती. कुठूनच पैसे येण्याचा मार्ग दिसत नव्हता. तेव्हा तिला तिच्या जुन्या मैत्रिणीची म्हणजेच शेवंताची आठवण आली. अश्या नडीला ती नक्की धावून येईल. असा विचार करत अनिता शेवंताच्या घरी गेली. जेवण उरकून शेवंता बाहेर सोप्यात बसली होती. अनिता तिला येताना दिसली. शेवंता – ” काय ग अन्ता, आज हिकड …
एका नामांकित सराफाकडून विलासने अनितासाठी मंगळसूत्र बनवून घेतल. कोणाला संशय येऊ नये म्हणून त्याने ते साधच केलं होतं. सायंकाळी ते मंगळसूत्र तो अनिताला घालणार होता. बाजारातून त्यानं तडक मळ्याचा रस्ता धरला. सायंकाळी सगळं सामसूम झाल्यावर अनिता विलासच्या शेडमध्ये गेली. शेवंता बाहेर पाळतीवर थांबली. जांभळ्या रंगाची साडी नेसलेल्या अनिताने काळ्या रंगाचा ब्लाऊज घातला होता. तिचा गोरा चेहरा उन्हाने रापलेला. त्यातून पण ती उठून दिसत होती. अनिता विलासच्या जवळ येऊन बसली. विलासने …
अनिताच आज दिवसभर कामात लक्षच नव्हतं. दिवसभर तिला सायंकाळी काय होणार ह्याची उत्सुकता लागून होती. जेवताना पण तिचं लक्ष नव्हतं. अनिता जेवत नाही हे पाहून तिच्या जवळ बसलेली शेवंता हळूच तिच्या कानात म्हणाली, ” जिवून घे. व्हाईस अंगात बळ राहील.” पण अनिताच्या नरड्यातून घास काही केल्या उतरेना. राहून राहून तिला तीच काळजी लागून राहिलेली. पण आज दिवसभर शेवंताने अनिताची पाठ काय सोडली नव्हती. अनिताला मालकाच्या अंगाखाली घालून तिला मालकाकडून पैसे …