# सागरमंथन
नंतर रझिया अम्मीने नेहाला तिच्या मागे यायला सांगितले आणि त्या दोघी आतल्या एका रुममध्ये गेल्या… मग रझिया अम्मीने नेहाला विचारले की तिला अंगावर तीच साडी घालायचीय की दुसरे काही कपडे घालायचे आहेत? कारण ज्या पुरुषांना ती नेहाकडे पाठवणार होती ते तिच्या अंगावर इतके चांगले कपडे ठेवणारच नव्हते आणि नंतर नेहाला आपल्या घरी लक्तरे झालेल्या साडीतून जावे लागले असते… ते ऐकून नेहाने साडी काढुन ठेवायचा विचार केला… अम्मीने एक कपाट उघडुन त्यातला कोठलाही ड्रेस तिला घ्यायला सांगितला. नेहाने खाली घालायला एक काळा शॉर्ट स्कर्ट निवडला जो निव्वळ कंबरेला गुंडाळून घालता येणार होता आणि वर घालायला एक काळा टि-शर्ट घेतला…
मग तिथेच रझिया अम्मीच्या समोर नेहा साडी फेडून ते कपडे घालायला लागली… जेव्हा नेहा फक्त ब्रा आणि पॅन्टीवर ऊभी होती तेव्हा तिचे मादक सेक्सी अंग पाहून रझिया अम्मी नवलाईने म्हणाली,
“माशा अल्ला!… क्या जवानी है तेरी!… ये तेरे पके आम की तरह मम्मे… ये तेरे टरबूजे के जैसे चुतड… केले के खंबे जैसे चिकनी टांगे… गोरा गोरा दुध जैसा छर्रा बदन… हाय सोसायटीमें चुदवाईगी तो लाखो कमाके राणी जैसी रहेगी तू!… मुझे अब भी समझमें नही आ रहा है की क्यो तुम इन सौ रुपयेवाले गंदे जंगली मर्दोसे चुदवाकर अपना ये गोरा नशीला बदन लुटाना चाहती हो?”
त्यावर नेहाने तिला काही उत्तर दिले नाही… ती सांगणार तरी काय होती?? तिच्या पुच्चीतल्या ‘खुजली’बद्दल ती अम्माला काय समजावणार होती?? तेव्हा तिने काहीच उत्तर दिले नाही आणि ती नुसतीच हसली… जेव्हा अम्मीने पाहिले की नेहा ब्रा-पॅन्टी अंगावर ठेवून त्यावर ते कपडे घालत होती तर तिने तिला म्हटले,
“तेरी ये ब्रा-पॅन्टी भी निकाल के रख… यहां की कोई भी लडकी इसे पहेनके चुदवाती नही है… ना की यहां आनेवाले मर्दोने ऐसी महंगी ब्रा-पॅन्टी देखी होगी… किसीको खोलनेको भी नही आयेगा और फिर नोच के या फाड के निकाल देंगे इसे…”
मग नेहा अम्मीसमोरच आपली ब्रा-पॅन्टी काढुन पुर्ण नागडी झाली… जेव्हा अम्मीने नेहाच्या पुच्चीकडे पाहिले तेव्हा ती हैरान झाली! तिच्या जवळ येवून आश्चर्याने तिच्या पुच्चीकडे पहात ती म्हणाली,
“या अल्ला… कितना बडा दाना है तेरा… इसलिये इसमें बहोत ‘खुजली’ है… ऐसे दाने को तो अच्छी तरहसे रगडनेवाला चाहिये…”
पुन्हा… तिच्या कॉमेंटवर काय बोलावे ते नेहाला कळेना आणि ती नुसतीच हसली… मग तिने ते दुसरे कपडे अंगावर घातले आणि आपली काढलेली साडी वगैरे कपडे नीट घडी करून तिने चेअरवर ठेवले…
रझिया अम्मी तोऱ्यात तिला म्हणाली, “ये मेरा बेडरूम है और मेरे इस बेडपर आज तक कोई दुसरी औरत चुदी नही है… लेकीन आज मै तुम्हे यहा चुदवाने की परमिशन देती हूं…”
“नही नही, अम्मी… आप मुझे ये खास ट्रिटमेंट ना दे… मै वही चुदवाऊंगी जहां दुसरी औरते चुदवाती है… भले वो रूम कितना भी गंदा क्यो ना हो…” नेहाने तिला सांगितले…
“जैसे तेरी मर्जी… आजा फिर मेरे पिछे…,” असे बोलून रझिया अम्मी नेहाला दुसऱ्या एका रूममध्ये घेवून गेली…
ती एक कलर गेलेली कळकटलेली छोटी रूम होती जिथे फर्निचर म्हणजे एक सिंगल बेड होता, ज्यावर मळकटलेली गादी होती आणि एका बाजुला एक पत्र्याची खुर्ची होती व लाकडाचे जुने टेबल… दुसऱ्या कोपऱ्यात एक मोरी होती जिच्या बाजुला कंबरे एवढी भिंत ज्यावर एक बादली आणि हंडा भरलेला होता… रूमची एकमेव खिडकी बंद होती आणि समोरच्या भिंतीवर लावलेल्या पिवळ्या बल्बचा प्रकाश रुम जेमतेम उजाळत होता… वर एक सिलिंग फॅन करकरत गरागरा फिरत होता जो हवा कमी आणि आवाज जास्त करत होता…
“तुझे मै आखरी बार पुछ रही हूं… सच्ची में तुझे ये सब करना है?? तुझे जाना है तो तू जा सकती है…”
“नही… मै नही जाऊंगी… मुझे ये करना है…” नेहाने निक्षून सांगितले…
“ठिक है… तो अब ये बता… तेरा नाम क्या बोलू मै कस्टमर को??”
“क्यो?… मेरा सच नाम ही बताना… नेहा…” नेहाने गोंधळत म्हटले…
“अरे पगली… यहां कोई अपना असली नाम नही बताता… खैर… अगर तुझे असली नाम में कोई एतराज नही है तो मै तेरा नाम ‘नेहा’ ही बताऊंगी… बैठ ऊधर… तेरा पहेला कस्टमर भेजती हूं मै…”
असे बोलून रझिया अम्मी त्या रुमच्या बाहेर गेली आणि नेहा तेथे एकटीच राहिली… नेहाने त्या खोलीत एक फेरी मारून सगळे ‘पाहून’ घेतले… आजपर्यंत नेहाने इतकी बकाल रूम पाहिली नव्हती!… त्या रूमची किळस वाटण्याऐवजी नेहाला उत्तेजना वाटायला लागली की आता ह्या कळकटलेल्या बकाल खोलीत तिचे हाय सोसायटीतले उजळ मादक शरीर नासवले जाणार होते… तिच्या नाजूक गोऱ्या गोऱ्या अंगाचे लचके तोडले जाणार होते… त्या रात्रीपुरती तेथे ती शंभर रुपये रेट असलेली छिनाल रांड बनून चोदली जाणार होती… त्या कल्पनेने तिचे अंग शहारले आणि एका वेगळ्या धुंदीत ती मळकटलेल्या गादीवर बसली…
दहा मिनिटे झाली नेहा त्या बेडवर बसली होती आणि अचानक रूमचा दरवाजा उघडला… एक मध्यम वयाचा पुरुष, ज्याने मळकटलेला सफेद सदरा आणि लेंगा घातला होता, तो आत आला… नेहाला पाहून तो जागीच थांबला आणि आश्चर्याने म्हणाला,
“स… सॉरी हा… अम्मीने मेरेकू भलतीच खोली में भेजा…” ओशाळून असे म्हणत तो मागे फिरला…
“नही नही… रुको… तुम सही रूम में आये हो… अंदर आव…” नेहाने बेडवरून उठत त्याला थांबवत म्हटले…
तो थांबला आणि वळुन तिच्याकडे पाहू लागला… तिच्या अंगावरून वर-खाली नजर टाकत तो खजिलपणे म्हणाला,
“नही… ये देखो… मैने अम्मी को फकत सौ रुपया दिया है… मेरेकू लगता है तेरा रेट ज्यादा होंगा… और सच्ची में बोलू तो… मेरेकू मालूम नई.. तूम सच्ची में रं…” पुढे त्याला बोलवेना…
“तुम्ही मराठी आहात??” नेहाने त्याचे मराठी टोनमधले हिंदी ऐकून विचारले…
“व्हय व्हय…” तो अघळपघळ हसत म्हणाला…
“मग मराठीत बोला ना… मी पण मराठीच आहे… तुम्ही काय म्हणत होता?… नेहाने त्याला विचारले.
“आता तुमी मराटीच हायसा तर बोलतो बिनदास्त… तुमी इकडची एखांदी ‘रांड’ वाटत नाय…”
त्याच्या बिनधास्त बोलण्याने नेहा चकित झाली पण ती काही बोलली नाही… ती त्याच्या जवळ आली आणि त्याला पास करून ती दरवाजाजवळ गेली… मग तिने दरवाजा लावून घेत त्याला कडी घातली आणि मग वळुन त्याच्याकडे पहात ती पुन्हा बेडजवळ गेली… बेडवर बसत ती त्याला म्हणाली,
“खरं आहे… मी इकडची ‘रांड’ नाहीच आहे… मी पहिली वेळ आलीय येथे…”
“खरं की काय?… मग कोण हायसा तुम्ही??… पोलीस बिलीस तर नाय ना?? एखांदी रेड बीड पडणार न्हाई ना??” तो घाबरुन म्हणाला.
“नाही नाही, तुम्ही घाबरू नका…” नेहाने त्याला आश्वस्त करत म्हटले.
तरीही तो अविश्वासाने लांब ऊभा राहून नेहाकडे पहायला लागला… आता तो तिला खऱ्या अर्थाने निरखुन बघायला लागला… त्याची नजर काही क्षण तिच्या सुंदर मोहक चेहऱ्यावर रेंगाळली… मग ती घसरून खाली तिच्या उन्नत छातीच्या उभारंवर आदळली आणि थबकली! तिने घातलेला काळा टि-शर्ट टाईट तर होताच पण एकदम हलकासा पातळ होता… त्यामुळे त्यातून तिची ती भरगच्च छाती उभारून दिसत होती… उत्तेजनेने तिच्या उभारांवरील निप्पल ताठरले होते जे टि-शर्टच्या पातळ कपड्याला जणू भोक पाडून बाहेर पडणार होते… कंबरेला गुंडाळलेला स्कर्टही पातळ कपड्याचा असल्याने त्यातून तिच्या नितंबाची गोलाई आणि गरगरीतपणा त्याच्या डोळ्यात भरत होता… स्कर्टच्या खाली तिच्या गोऱ्या मांड्या डोकावत होत्या आणि लांबसडक गोरे चिकणे पाय त्याची नजर कासावीस करत होते…
“अहो या ना इथे… माझ्या जवळ बसून बघा…” नेहाने पुन्हा त्याला जवळ बोलावले…
मग तो तिच्या जवळ येवून बेडवर बसला आणि तिच्या मादक डोळ्यांत पहात तंद्रीतच म्हणाला,
“तुमी लय सुंदर हाय… तुम्ही रांड दिसतच नाय… तुमच्यासारकी बाई म्या इथे कदी पाहिलीच नाय… तुमी त्ये मोठ्या लोकांच्या बायकांसारक्या दिसता… म्या ऐकलं होत… की अश्या मोठ्या बायका एका रात्रीच्या हजारो रुपयं घेत्यात… खरं हाय का त्ये??”
“होय… खर आहे ते… मला एका मोठ्या माणसाने पन्नास हजार दिले होते एका रात्रीचे…” नेहा त्याला म्हणाली…
“बाऽऽबोऽऽऽवऽऽऽ… पन्नास हजारऽऽऽऽ…. म्या तर जिंदगानीत पायले नाय तेवडे रुपये… तुमी फकस्त एका रातीचे झवायला घेतले???…” त्याने डोळे विस्फारत म्हटले.
“होऽऽऽ… ते पण त्याने फक्त एकदाच झवले मला…” नेहा किंचित विषण्णपणे म्हणाली…
“फकस्त एकदाच??? येडझवच होत की त्ये…,” तो तुच्छतेने म्हणाला आणि पुढे त्याने तिला विचारले, “बरं मग… तुमी इथ कस काय?? तुमाला त्या अम्मीने पळवून बिळवून आनलं की काय??”
“नाही नाही… मी माझ्या मर्जीनेच आलीय इथे…
“अवो पन का?… तुमी एका रातीच पन्नास हजार घेता… मग इथे १०० रुपयात कशाला झोपताय??”
“तुमचं नाव काय??” अचानक नेहाने त्याला विचारले…
“माज नाव भिकू….”
“कुठले तुम्ही??? म्हणजे तुमचं गाव कोणत??” तिने विचारले.
“मी साताऱ्याचा… इथं मिलमंदी काम करतो…” भिकुने तिला सांगितले…
“बरं भिकुजी… तुम्हाला ‘आंबे’ खायचेत की आंबे कोठल्या झाडाचे ते माहिती करून घ्यायचेय??” नेहाने त्याला कोड्यात विचारले…
“झाडापक्षी मला आंब आवडतील…,” तिच्या भरगच्च छातीच्या ऊभाराकडे पाहून भिकू लाळ घोटत म्हणाला तरीही पुढे त्याने म्हटले, “तरी पन मनात ईचार येतोय की हे सोन्याच्या पिंजऱ्यातलं पाखरूं ह्या कोरड्या गवताच्या घरट्यात कस काय आलं??”
“भिकुजी… तुम्ही रझिया अम्मीला १०० रुपये दिलेस नां झवायला??”
“व्हय…”
“आणि तिने तुम्हाला ह्याच रूममध्ये पाठवले ना??” नेहाने लाडात त्याला विचारले.
“व्हय जी… इथच पाठवलं…” भिकुने पण लाडात उत्तर दिले…
“मग बोलण्यात कशाला वेळ घालवता??? आज तुमची शंभर रुपयात ‘लॉटरी’ लागलीय! पन्नास हजाराची हाय सोसायटीतली बाई तुम्हाला शंभर रुपयात झवायला मिळतेय… झवा मला चांगली…”
असे बोलत नेहाने एका झटक्यात आपला टि-शर्ट काढला आणि कंबरेच्यावर त्याच्यासमोर नग्न झाली!!
क्रमशः
All reactions:
112112