ग्रामपंचायतीच्या त्या केबिनमध्ये दोन प्रौढ देहांचा कामयज्ञ सुरू झाला. आगीत कापूर जळतो तसा विजयाचा देह धनाजीच्या कामाग्नित जळत होता. विजयाने तर धनाजीला पुरते बेभान करून सोडले. धनाजी विजयाला अंगभर चुंबत होता. त्याच्या ओठांच्या स्पर्शाने विजया रोमांचित होत होती. तिचा तो गोरा, दुधाळ देह प्रणयाच्या उष्णतेने तांबूस, गुलाबी दिसत होता. आणि विजया..! रतीचा अवतारच जणू !! धनाजीच्या कसलेल्या देहावर अत्यंत खुबीने विसावत होती.
सरपंचाच्या टेबलावरील वस्तू बाजूला सारत पाटलांनी त्यावर विजयाला झोपवून ते पुढील कार्यक्रम घेऊ लागले. विजया तर हपापत होती. तिच्यातून निघणारे उष्ण हुंकार धनाजीला आणखीन चेतवत होते. दोन दिवस दोन पुरुषांसोबत मज्जा केल्याने आता तिला तो सहवास हवाहवासा वाटू लागला. तिची भूक यावेळी चाळवली. धनाजीने आपल्या खांद्यावर विजयाचे दोन्ही पाय घेत तिला झवायला सुरुवात केली. विजयाने आपले दोन्ही स्तन गच्च धरून ठेवले. धनाजीचा लंड बबन आणि अनिलपेक्षा तगडा निघाला. त्याच्या त्या दमदार अवजाराने विजयाची पूच्ची चांगलीच चेचली जाऊ लागली.
विजया – ” साहेब, अह अह आ ह आई आई ग….! उम्म्म्ह अजुन जोरात…!!”
धनाजी – ” जवा पस्न तुला पाहिलं होतं तवाच ठरवलं होतं तुला झवायच… काय भारी माल हाईस तु विजे…! आयुष्यभराची रांड बनवून ठेवावी वाटतंय बग तुला…!!”
विजया – ” उम्म्ह, मग ठेवा की मला, मी तुमचीच हाय आता. ह्या गावातील माणसं नुसती जनावरं आहेती. एकटी बाय बघितली की उठतो ह्यांचा. रोज डोळ्यांनी झवत होतीत. आता अंगावर येऊन झवा लागल्याती. आ ह आ ह..! एका विधवा बाईच्या नशिबी हेच जगणं यायचं. आई आई गंssss..!”
केबिनमध्ये असलेले गांधी, नेहरूंचे फोटो उघड्या डोळ्यांनी हा प्रकार पाहत होते. पंखा किरssss..किरsss… आवाज करत होता. विजयाचे हुंदके त्या आवाजात मिसळून जात होते. विजयासारख्या बाया ह्या आधी देखील धनाजीने अनेक वेळा भोगल्या होत्या. मुळातच त्याला घरंदाज बायकांचा शौक. गावाने झवलेली रांड अंगाखाली घेण्यात त्याला रस नसे. उलट त्याच्या अंगाखाली आलेल्या बाया नंतर गावच्या रांडा बनत असत. विजयाचे देखील तसच काहीसं होणार होतं का ? नियतीच्या गर्भात काय दडलंय, कोणास ठाऊक.
विजया आणि धनाजी आता थकले होते. दोघांनाही दम भरला होता. तरीही दोघे एकमेकांना बिलगून चाटत होते. विजया घामाने अन् धनाजीच्या चाटण्याने चिंब भिजलेली. तिचं ते रूप धनाजीला आणखीनच चेतवत होतं. पण आता वेळेची मर्यादा आड येत होती.
विजया – ” आ ह आ ह हsss…! बास आमदार साहेब बास..!! थकले मी…!! सगळं अंग ठणकत आहे. आणि तसंही मुलं यायची वेळ झालीय. जायला हवं मला..! आ ऊ च..! सोडा आता…!”
धनाजी – ” ए…! थांब जरा..!! अजुन माझा गळायचा हाय…!! अन् लेकरं काय बारकी हाईत व्हय गं तुझी. चांगली मोठी हाईत की….!”
विजया – ” जाऊ द्या ओ सरकार जाऊ द्या..! मुलगी इकडं यायची माझी..!”
धनाजी – ” बरं, एकदा माझा तोंडात घे. मग जा तू..!”
तोंडात घ्यायचं सांगताच विजयाला उलटी येऊ लागली. तिने आधी कधीच तोंडात घेतले नव्हते.
विजया – ” ई sss ईsssयाक….! मी कधी नाही घेतला तोंडात. खूप घाण वाटतं मला ते..!”
धनाजी – ” ऐय छीनाल…! तुला इच्यारल नाय, सांगतूय मी. सरपंच व्हायचं असल तर तोंडात घ्यावाच लागतो माझा. वत्सलानं बी घेतला होता. बग ती आज कुठंय.. घे गप तोंडात.”
असं म्हणत धनाजीने विजयाच्या केसांना पकडत तिचे तोंड आपल्या लवड्याजवळ नेले. विजयाने ते केसाळ, काळे कुट्ट, मोठाले लिंग डोळे गच्च मिटत तोंडात कोंबले. ” पच्चsssपच्चsss” असा ओलसर आवाज विजयाच्या तोंडातून आला.
धनाजी – ” आ हा हा..! बरं वाटतंया..! अजुन जरा चोख..!!”
धनाजीचा लवडा विजया डोळे मिटून, नाखुशीने चोखू लागली. तिने ह्या आधी समरचा कधी तोंडात घेतलाच नव्हता. मुळातच तिला तो प्रकार आवडत नसे. पण आता नियतीनेच तिला इथपर्यंत आणलं आहे म्हटल्यावर ह्या आणि अश्या अनेक किळसवाण्या, अश्लील गोष्टी तिच्या वाटेला येणार होत्या. कारण आता ती एका आमदाराची, एका सहकारमहर्षीची, एका साखरसम्राटाची ‘ रांड ‘ बनलेली. एका पोलिस अधिकाऱ्याची विधवा एका राजकारण्याची रखेल ! ऐकायला वेगळं वाटत असलं तरी ते सत्य होतं. एक गलिच्छ सत्य.
विजयाचे असे हे मुखचोदन सुरू असतानाच तिचा मोबाईल खणाणला. अन् तत्क्षणीच ती भानावर आली. तिचे धाबेच दणाणले. तशीच ती उठत आपल्या पर्सकडे धावली. फोन तिच्या मुलीचा, आर्याचा होता. एक आवंढा गिळत तिने तो उचलला.
आर्या – ” हॅलो मम्मा, कुठे आहेस तु ? अजुन ऑफिस मध्येच आहेस काय ?”
विजया – ” ह… ह.. आ… ह…! आर्या, मी अजून ऑफिस मध्येच आहे. जरा कामाचा लोड आहे ना. ..!”
आर्या – ” आई तुझा आवाज असा धाप लागल्यासारखा का येत आहे ? तब्येत बरी आहे ना तुझी ?”
विजया – ” आ ग जरा इथे ऑफिस साफ करताना धूळ झालेली. म्हणून, बाकी काही नाही. तु चहा करायला ठेव. दिनेश आणि शुभांगी येतीलच. मी इथले आवरून येतेच. बाय.”
मोठ्या मुश्किलीने तिने काहीतरी सांगून फोन कट केला. तोच मागून धनाजीने मिठी मारत तिचे स्तन कुस्करले. तोच विजयाच्या तोंडून कामुक चित्कार बाहेर आला.
विजया – ” आsssssह…! आ…आर्या…! माझ्या बाळा…!! मला माफ कर गं…!! तुझ्याशी खोटं बोललो..!! हा माणूस इथे माझी गांड मारत असताना मी तुला काम आहे म्हणून सांगितलं…!! बाळांनो, मला माफ करा रे…!! तुम्हाला फसवून मी ह्या माणसासोबत झोपले रे….. हा धनाजी आजपासून तुमचा बाप झाला रे पोरांनो…..! आजपासून हाच तुमचा बाप…!”
विजयाने धनाजीला तिच्या पोरांचा बाप बनवून टाकल्यावर आपले नवऱ्याचे कर्तव्य पार पाडण्यासाठी आमदार पुढे आले त्यांनी आपला लवडा विजयाच्या गांडीपाशी सेट करत एक जोरकस दणका देत तो आत सारला. तोच ती पतिव्रता रांड विजया चित्करली, ” आss… हss…! धनी….!!”
धनाजीने आपले तोंड विजयाच्या कानापाशी टेकवले. तिथे आपली जीभ फिरवत राव बोलले, ” काय बोल्लीस…?? पुन्हा एकदा बोल…? “
विजया धनाजीकडे पाहू लागली. त्याच्या काळ्या, घामेजलेल्या गालावर जीभ टेकवत विजया उत्तरली, ” तुम्ही तुम्हीच आता माझा नवरा आहेसा..!! आर्या, शुभांगी, दिनेश आता तुमचीच मुलं आहेती…..!! त्यांच्यावर बापागत माया करा..!!”
धनाजी – ” पक्की रांड बनली आहेस तू..! एका तासात इतका बदल. बरीच दिस झालं तुला कुनी फळवलं नसल. म्हणून आज इथ माझ्याकडून झवून घेत हाईस.”
काल बबन आणि अनिल सोबतचे प्रणय दृश्य तिला आठवले. धनाजीला वाटत होते की आपणच ह्या गावात समरनंतर हिला झवलेलो आहोत. पण हा त्याचा निव्वळ भ्रम होता. बबन आणि अनिलने कधीच वाहत्या पाण्यात हात धुवून घेतलेला.
अखेर धनाजीने आपला माल सोडत विजयाशी अलग झाला. दोघेही धापा टाकत खाली बसले. काही वेळाने कपडे घालत आपला अवतार नीट करू लागले. साडी नेसत असताना विजया म्हणाली, ” साहेब, माझं तिकीट पक्कं ना..?”
धनाजी आपल्या ओठांवरून जीभ फिरवत बोलला, ” होय ग माझी राणी. आज खुश केलंस तू मला. सरपंच पदाच अजुन सांगता येणार नाय. कारण त्याला निवडणूक प्रक्रिया पार पाडावी लागते. तुला तुझ्या वार्डातून उभा करतोय म्या.”
विजया धनाजीच्या जवळ जात आपले ओठ त्याच्या गालावर टेकवत हलकेच म्हणाली, ” थँक यु साहेब.”
धनाजी हलकेच स्मित करत बाहेर पडला. इकडे तिकडे न पाहता तो थेट त्याच्या गाडीत शिरत घरी निघाला.
विजयाचे सबंध अंग ठणकत होतं. धनाजीच्या दणकट, रांगड्या अंगाखाली गेल्यावर दुसरं काय होणार ! तिने दार उघडले तेव्हा दरवाज्याच्या बाहेर नामा अन् सरपंच साहेब उभे होते. नुकतीच रतीक्रीडा करून आलेली विजया कमालीची मादक वाटत होती. ते दोघेही तिचे कामुक लावण्य डोळे फाडून पाहत होते. विजयाची मान शरमेने खाली गेली. तिला ह्या दोघांना आत काय झाले ते कळले असल्याचे जाणवले. मऊ आवाजात विजया म्हणाली, ” सरपंच साहेब, नामदेव दादा, प्लीज कोणाला हे सांगू नका. गावात उगीच वाच्यता व्हायला नको. “
नाम्या – ” त्याची काय बी काळजी करू नका, भालेराव बाई. आमदार साहेब इथ सारखी कोणती ना कोणती बाय नागवी करतच असत्यात. त्यांची इमेज चांगली ऱ्हावी यासाठी आमी कुणाला काय बी नाय सांगत. काय म्हणताय तात्या ?”
सरपंच – ” व्हय, तुमि बिनघुर ऱ्हावा बाई. ह्या कानाच त्या कानाला बी कळणार नाय.”
असं म्हणत तात्याने डोळा मारला. त्याच्या त्या अंदाजाने विजया लाजेने शरमली.
नाम्या – ” बाई, तुमचा पाय लईच दुखा लागलाय. सरपंच साहेब तुम्हाला गाडीतून सोडून येतील. म्या आतलं समद आवरून घरी जातो. तुम्ही बाईला घरी सोडून या जावा.”
विजयाला खरं तर तात्यासोबत जायचं नव्हतं. त्याची नजर ती ओळखून होती. पण आता खरं तर तिचा कंबरेखालचा भाग ठणकत होता. अनिच्छेने ती सरपंचाच्या जीप मध्ये बसली. सरपंच गाडी चालू न करता काही वेळ विजयाकडे तसाच पाहत राहिला. विजयाला ती नजर बोचू लागली.
विजया ( त्रासिक सुरात ) – ” काय पाहत आहात माझ्या तोंडाकडे ? गाडी चालू करा.”
तात्या किंचित गालात हसला.
सरपंच – ” भलेही आज तुझा वाकडा पाय पडला असल, पण तु सरळ रस्त्यानं जाणार. साहेबाची मर्जी राखत तु बरच काही करू शकतेस.( विजयाच्या स्तनांकडे पाहत ) फक्त जरा…. आमच्या कडं बी लक्ष द्या.”
विजया पण पक्की हुशार होती.
विजया – ” सरपंच, तुमच्याकडे काही काम आले की नक्की विचार करू तुमचा. सध्या तरी मला घरी जाऊ द्या. मुलं वाट पाहत असतील. आणि तसंही आता आपली भेट होतच राहणार आहे.”
आनंदी सरपंचाने जीप स्टार्ट करत विजयाच्या घराकडे कुच केली.
रात्रीच्या वेळी जेवण आवरून विजया इंग्लिश कादंबरी वाचत बेडवर पहुडली होती. तिचं नाव उद्याच्या बैठकीत जाहीर होणार होतं. आता ती प्रचाराचा विचार करू लागली. प्रचारात बबन आणि अनिलची मदत तिला हवीच होती. गावात तशी ती अजून नवखीच. तश्यात तिला मिळालेला वार्ड. भालेरावांच घर सोडलं तर एकही घर पुढारलेल नव्हत. सगळी ती मागास वस्ती. ह्यांची मते मिळवणे म्हणजे महाकर्मकठीण. परंतु आता एकदा पाण्यात पडल की पोहायला येईलच. तसंही राजकारणातील मुरब्बी व्यक्तिमत्त्व आपल्या मुठीत असताना आपल्याला काय चिंता. त्याला फक्त वेळोवेळी खुश केलं म्हणजे झालं आपलं काम. मला राजकारणात यायचं असेल तर त्याची मर्जी माझ्यावर राहायला हवी. त्याच्याकडं काय नाहीय पैसा, पॉवर, मनुष्यबळ सर्वच तर आहे त्याच्याकडं. आणि ह्या आधीही बऱ्याच बायकांनी आपलं सर्वस्व त्याला अर्पण करून आपली कामं करून घेतलीच आहेत की. त्यातली आपण एक. तसाही तो आपल्यावर फिदा आहे. आपण त्याच गोष्टीचे भांडवल करायचे. उद्या परवा जर हे गावभर झालं तरी हरकत नाही. धनाजीराव पाटलांची रखेल बनून फिरण्यात एक प्रकारचा सन्मानच वाटेल मला. उद्या सरपंच झाल्यावर माझी प्रतिष्ठा पण वाढेलच. आणि आजकल नवरा असलेल्या बाया दुसऱ्या माणसांसोबत झोपतातच की. मी तरी विधवा बाई. मला माझी खाज मिटवायला दुसऱ्या माणसाची गरज आहेच. बबन, अनिल ह्यांची सोबत ती कमी भरून काढत असतानाच धनाजी पाटलान मला भोगली. आपण त्याची भूक भागवत राहिलो तर तो आपली इच्छा पूर्ण करत जाईल.
या विचारात तिला झोप लागून गेली.
क्रमशः