” आर्…. बबन्या ssss…. नादान हायस काय आता…!? असं कापड काडत्यात का बाई…”
सुशाला बोलेपर्यंत बबन ने पुन्हा तिच्यावर बादलीने पाणी ओतले.. नी तिची तारांबळ बघुन हसु लागला. त्याचे लक्ष तिच्या उरोजांना चिटकलेल्या ब्लाऊजकडे गेले. तिचा मनुका ताठर होऊन बाहेर पडू पाहत होता इतके स्पष्ट दर्शन त्याला तिथे होऊ लागले.
ती तोंडावरून हातांनी पाणी पुसत खोपट्याकडे निघाली. ती पाठमोरी होताच बबन ला तिच्या अंगाला चीटकलेल्या परकरने अचंबित केले.
‘ आयला ..! माऊ आतून जांग्या नाय घालत वाटतं…’
बबन ला तिचे गोलाकार नितंब स्पष्ट दिसत होते.
” तुझा आगावपना लय वाढलाय बबन्या बघ… असं करत असत्यात व्हय रं…? “
सुशाला बडबड करू लागली, नी अंग पुसायला तिथलीच एक साडी घेऊ लागली. पण अंग पुसायला जाणार तेव्हढ्यात…
” अय माऊ sss. थांबss…. पार खुळी झालीस बग आता… “
” आत्ता… आत्ता काय झालं रं ? “
ती प्रश्नार्थक पाहू लागली.
” आग् खुळी हाय तु… त्यो पोटाला , केसाला अन् पाठीला चिखुल तसाच लागल्याला हाय… तसाच पुसायलीस तु… ही बी साडी नाय का खराब व्हायची ?”
तिने पण बघितले तर अंगाला चिखल लागलेलाच होता..
” बरं… तु सरक आता तिथनं … म्या धून घेती वाईस…”
सुशाला त्याला बाजूला सारत म्हणाली. त्याला सरकवत असताना त्याच्या अंतर्वस्त्रात काहीतरी हालचाल झाल्याने आपसूक तिचे लक्ष गेले. बबन चा तो भाग ताठ झालेला होता… तिने बबन ला सरकावल्यामुळे तो जरासा हलला होता. तिने ते पाहून बबन ला आणखी एक धक्का दिला …
” भाड्या … “
” आसं का गं ढकलती मला..?!”
तो अवाक होऊन विचारू लागला.
” जा जरा येळ आत बस… बाई मानसाला आसं आंघुळ करतानी बघू नाय…”
” पर मला बी धु की… म्या नाय भरलू काय…? “
कपाळावर हात मारत सुशाला म्हणाली, ” धू तुजा तुच… अन् तिकडं धू.. पल्याड “
” बरं…” तो ही थोडे पलीकडे जाऊन म्हणाला.
तिने इकडे स्वतः ला पाण्यात चिंब भिजवून अंग साफ करायला सुरुवात केली. हौदाच्या पलीकडून बबन चे लक्ष वारंवार तिच्याकडेच जात होते. तिचे भिजलेले मादक उरोज, चिंब नितंब त्याच्या त्या भागाला स्वस्थ बसु देत नव्हते.
थोड्या वेळात तिने स्वतः ला पुर्ण साफ केले. बबननेही स्वतः ला व्यवस्थित धुऊन घेतले.
” बबन्या… तेवढी साडी आन..” ती त्याच्याकडे न पाहताच बोलली.
बबन ने आतून साडी आणली नी तिला दिली. नी पुन्हा मागे येऊन थांबला.
” माऊ… वल्लाच झंपार अन् परकर घालनार हायस का..?
फक्त साडीच हाय हितं …”
” नाय… वाळून जाईल की आता लगीच… उन किती पडलंय बग…”
ती वर पाहत म्हणाली.
” हां… अन् पड मग आजारी… ” बबन ने असे म्हणताच तिने थोडा विचार केला.
” बरं.. साडीच नेसते मग ..तवर कापडं वाळायला टाकते तुराट्यावर… वाळली की घालते. फकस्त लक्ष ठीव.. कोन आलं की लई पंचाईत होईल ..”
तिने साडी अंगाभोवती लपेटली. नी आतून परकर सैल केला. तो खाली पडला. बबन तो परकर पाहत तसाच उभा होता.
” डॉस्कं पाक कामतनं गेलंय तुहं.. लाज काय शहरात सोडून आलाईस का? ” ती थोडी रागात बोलली. तसा तो हसला.. नी आत जाऊन स्वतः चे अंग पुसु लागला.
ती त्याच्याकडे पाठ करून उभी राहिली. तिने झंपर चे हुक काढून झम्पर सैल केले, साडी कमरेला गुंडाळली व झंपर काढून टाकले.
बबन ला तिची फक्त पाठ दिसत होती. गोरीपान, दुधाळ नी अगदी मऊशार..
तिने स्वतः ला साडीत व्यवस्थित लपेटले. दोघांचे ओले कपडे वाळायला टाकले नी आत आली.
” माऊ.. च्या बनेव की…” बबन तिला बोलला.
” ह्म… पर कवर असा चड्डी घालुन उभा राहशील.. आंग बी पुस की जरा … “
” कशानी पुसू…? ” तो इकडे तिकडे कापड शोधत बोलला.
तिथे काहीच नव्हते. मग सुशाला ने अंगावरच्या साडीने पदर धरून त्याला पुसायला सुरुवात केली. त्यातून तिचे हिंदकळत असलेले उरोज त्याला तापवू लागले. त्याचे लिंग ताठरले. अंतरवस्त्रात ते स्पष्ट ताठर असलेले सहज दिसत होते. पण सुशालाला वाटले .. वयात आले की हे होत असतं… तिने थोडा वेळ पुसून त्याला म्हणाली,
” वाळायला टाक की चड्डी… का वल्ली घालतुस.?.”
” बरं… तवर च्या बनव…” तो बाहेर गेला.
ती चहा बनवून झाल्यावर बबन ला आवाज देऊ लागली. पण बबन चा प्रतिसाद आला नाही. मग ती त्याला पाहण्यासाठी बाहेर आली. पण तो बाहेर दिसला नाही. ती विचार करत असतानाच तिचे लक्ष घोरण्याच्या आवाजाने वेधले. अलीकडे टाकलेल्या बाजावर बबन झोपला होता. सुशालाने तिकडे पाहिले नी थबकलीच….
बबन पुर्ण नागडा झोपला होता. त्याचा ताठर भाग सलामी देत उभा राहिला होता.
सुशालाला काय करावे तेच सुचेना. ती त्याला उठवण्यासाठी गेली. पण तिचे लक्ष त्याच्या लिंगावर पडले.
” बाई sss…. एवढं कसं काय….? ” असं पुटपुटत ती एकटक पाहतच उभी राहिली.
” झाला का गं च्या..? ” बबन आळस देत म्हणाला .. तसं ती भानावर आली .
” हलकट… असं भोंगळं होऊन झोपला हितं…. आर लाज काय इकलीस का काय? “
तिने त्याला ओढले व सरळ बसवले.
” आरं कोन आलं तर काय म्हणील… तुला लय नाव ठेवत्याल बग…”
ती असं बोलतच होती , पण तिला हे समजत नव्हते की अब्रु दोघांची जाईल.
” म्या काय करू मग… कापडं बी वाळली न्हाईत.. अन तुझ्याशिवाय कोन हाय हितं..? तु काय मला लहानापासून असं बघितलंच नाय व्हय..?.”
त्यांचा संवाद चालुच होता.. तिने चहा आणला नी दोघे चहा पिऊ लागले. पण तिला बबन ला नागडे पाहून खुप लाजल्यासारखे होत होते.
तेवढ्यात त्यांना कुणाच्या तरी येण्याची चाहूल लागली. दोघे थबकले, बबन ने आणखी बाहेर जाऊन डोकावले. तसा तो पळत माघारी आला.
” माऊ चल… सुवरणी आलीय… पट्टदीशी कापड घाल. “
तिची सुद्धा भंबेरी उडाली. दोघे कपड्याच्या दिशेने धावणार तोच त्यांना जाणवले की सुवर्णा जवळ आली आहे. तिला ते सहज दिसले असते. म्हणून काहीच न सुचल्याने दोघे गंजिकडे पळाले. गुरांना कडबा चारण्यासाठी असलेली गंज बाजूलाच होती.
सुशाला पुढे होती. कशीबशी गुंडाळलेली साडी पकडुन ती गंजीजवळ येताच अचानक मागे सुवर्णा येतेय का ते बघण्यासाठी थांबली.. त्यामुळे मागून जोरात पळत आलेला बबन तिला धडकला. ते दोघे गंजीवर पडले. त्यामुळे त्यांच्यावर पेंढी पडू लागल्या व ते त्यात थोडे अडकलेच.
सुशाला बबनच्या खाली होती. साडी सैल झाल्यामुळे ती निसटली होती. तिने ती नीट करण्यासाठी बबन ला उठवण्याचा प्रयत्न केला. पण बबन कानात हळूच बोलला. ” थांब… हलू नगंस .. नायतर आख्या पेंढी पडत्याल..अन सुवर्णी हिकडं इल…”
आता त्यांची चांगलीच पंचाईत झालती. ते धड हलू पण शकत नव्हते.
” बाय कौशे… तुह्या डोक्यात काय बाय ईचार येत्यात बग… व्हशील पास… पन तुला थोडा का हुईना अभ्यास करावा लागल…” सुवर्णा कौशिला बोलत आत मध्ये आली.
” सगुनी कुठं गेली गं? ” कौशी इकडे तिकडे बघत म्हणाली.
” किती गरमायलंय … निस्ती पानी पिती अन् मुताय जाती… मुतत असल बग मागं…”
असं बोलत दोघी हसू लागल्या व बाजावर येऊन बसल्या.
” बाय सुवरणे… तुराट्यावर कापडं कुनाची वाळायलित…?”
तिनी कुतूहलाने विचारले. सुवर्णाने तिकडे पाहिले.
” मम्मी चे हाय.. पर ती गेली कुठं… हितं दिसाना की कुठंच…” सुवर्णा इतरत्र नजर फिरवत म्हणाली.
ईकडे बबन आणि सुशाला गोत्यात पडले होते. सुशालाच्या अंगावर बबन निजला होता. नेमका तिच्या दोन्ही पायांत तो पडला होता. परिणामी दोघांचे गुप्त अवयव एकमेकांना चिटकले होते. बबन ला तिचे योनीवरचे केस..त्याच्या लिंगावर टोचत होते. ते ना हलू शकत होते, ना बोलू शकत होते. योनीच्या स्पर्शाने बबनचे लिंग ठणठण झटके देऊ लागले. सुशालाने रागात पाहिले, पण बबन तरी काय करू शकतो आता… असा तिने विचार केला.
तिचे उरोज आणि बबन च्या छातिखाली फक्त साडीचा अडसर होता, बाकी ते दबले नी चेंगरले होते. तिने त्यामुळे त्याला काही बोलण्याचा प्रयत्न करताच तिचे उघडलेले ओठ त्याने त्याच्या ओठांनी बंद केले. ” … चूबस जरा…” असं म्हणत त्याने ओठ बाजूला केले नी तिच्या कानाजवळ तोंड नेऊन खांद्यावर टेकवले.
मानेला ओठांचा स्पर्श झाल्याने सुशाला “स्सsss” सित्कारली..
” च्या असा अर्धाच कामुन ठीवला आसंल बरं… ? ” कौशीने चहाची कप दाखवत खुणावले.
सुवर्णा विचारात पडली.
” कापडं बी दोन हायत… कपं बी दोन हाईत… तूही माय एकली नाय वाटतं हितं… गड्याची कापडं हायत बग… हीहीहीही…”
कौशी चिडवत म्हणाली.
” अगंय बाजिंदे … तुह्या डॉस्क्यात हेच का असतय कायनू…. ती बबन्याची कापडं हायत… मनचंदे.” सुवर्णा खेकसत बोलली.
‘ असं च्या सोडून… कापडं काढून कुठं गेले असत्याल दोघं…?’ असं कौशी स्वतः शीच पुटपुटली.
तिकडे बबनचे ओठ सुशालाच्या मानेवर हळूवार फिरत होते. सुशाला हतबल होती. प्रश्न अब्रूचा होता. नाहीतर बबन ला बाजूला केले असते.
ओठांच्या आणि लिंगाच्या स्पर्शाने तिच्या योनीत ओलावा आला. त्याचे जवान बलदंड शरीर तिला गरम होण्यास कारण ठरू लागले.
सुवर्णा आणि कौशी तिथे येऊन जवळपास अर्धा तास झाला होता. तरी बबन आणि सुशाला त्यातून बाहेर येऊ शकत नव्हते.
बबन चा स्वतः वरचा ताबा सुटला व तो तिला घट्ट आवळून धरू लागला.
‘ देवा… तूच सोडव आता… मायलेक हाय आमी हे बबन्या इसरत चाललाय आता. ‘ ती मनात देवाचा धावा करु लागली.
पण बबन आता पुरता गरम होता. त्याने त्याचे ओठ तिच्या ओठांवर ठेवून ते चोखले. खुप मादक चुंबन होते ते. ती अवाक होऊन त्याच्याकडे पाहू लागली. त्याने पुन्हा ओठांवर ओठ ठेवत हलकेच कंबर दाबली. त्यामुळे तिच्या योनीत कंपन निर्माण झाले. त्याचे लिंग तिच्या योनीत जाण्यासाठी उसळ्या मारू लागले.
त्यामुळे तिची योनी आता गरम झाली होती. मनात नसतानाही तिने त्याला तसेच घट्ट पकडले होते. त्यामुळे घर्षण होऊ लागले.
बबन थोडा खाली सरकला नी लिंगाचे टोक हळूवार पणे तिच्या योनी द्वारा वर टेकवले. अश्याने सुशालाचे डोळे मिटले गेले. तिचे कानशिल तापले. आपसुक तिने कंबर हलवून घर्षण करत त्याला साथ दिली. ते दोघे हळूवार स्पर्श सुखाने नहात होते.
त्याचे लिंग तिच्या ओल्या योनिमुळे ओले झाले. त्यामुळे त्याचे थोडेसे टोक तिच्या योनीत जाण्यासाठी रस्ता करत होते. ती सुद्धा आता बेभान झाली होती. ती ‘ म् ss ‘ असं हळू आवाजात कण्हत होती.
आवाज मोठा होईल या भीतीने बबन ने पुन्हा तिच्या ओठांवर ओठ ठेवले. त्यावेळी तिने ओठ उघडले व त्याच्या ओठांना सामावून घेत चुंबन घेऊ लागली. ती बेभान झाली होती. पण सुवर्णा आणि कौशीच्या गप्पा तिला भानावर आणत होत्या.
तरी शरीर माञ घर्षण सुखात तापून निघले होते. भर उन्हात दोघांना चिंब घाम आला . त्यामुळे तिचा चेहरा आणखी मादक झाला होता.
थोडयाच वेळात घर्षण ईतके वाढले की गंज पडेल हे निश्चित होते. पण सुशालाच्या योनीने भळाभळा पाझरायला सुरुवात केली . तिचे स्खलन झाले. तिचे अंग आता हलायचे थांबले.
” बया सुवर्णे… ही सगूनी कवाच्यान मुत्ताय गेली… बोलायच्या नादात ध्यान नाय राहिलं बग…”
” हा की… आग बग तिला कुठाय ती… ” सुवर्णा उठली.
ईकडे बबन ने सुशालाला घट्ट आवळून धरले व जोरात कंबर हलवली. जोर असा होता की त्याचे लिंगाचे टोक तिच्या योनीत थोडेसे सरकले. ती जोरात विव्हळली, ” आ sss ss ” …
तेवढ्यात तिकडे कौशी आणि सुवर्णा त्या आवाजाने थबकले. नी इकडे तिकडे पाहू लागले.
” कसला गं आवाज आला कौशे? “
सुवर्णा भुवया एकत्र आणत बोलली.
” मला वाटतंय त्या गंजी मागून आलाय आवाज…”
कौशी गंजीकडे निघाली.
तेवढ्यात मागून आवाज आला..
” अय खुळे… मला सोडून आल्या का दोघी बी… “
आवाज सगुणीचा होता. कौशी थांबली.
” आग पर तु गेलतीस कुटं ?” सुवर्णा बोलली.
” अगं चिचा काढत हुते… मागं लय मोठी चीच हाय बग…चला जाऊ तिकडं “
सगुणा बोलली.
” चीचा काढत होतीस आन आलीस मोकळ्या हातानी…”
कौशिने आश्चर्याने विचारले.
” झालं हीचं डॉस्कं सुरु… चल…” सगुणा त्या दोघींना हाताला पकडुन चींचाच्या झाडाकडे पळू लागली.
ईकडे बबनने पुढचा धक्का लगावला. त्याचे टोक किंचित सरकले. पण लागलीच सुशालाने बबन ला बाजूला केले. ती भानावर आली होती.
” बबन… Ss शुधित ये की… कोन हाय बग…”
ती त्याला ओरडत म्हणाली. तसा बबन भानावर आला.
‘ म्या …. माऊ संगं… ‘
‘ केलंच कसं ‘
‘ थु ss बबन्या तुह्या जिंदगानीवर थू ss ‘
असा तो आता स्वतः लाच कोसू लागला.
ती उठली नी तडक झंपर आणि परकर आणायला गेली. तिची अंगावर असलेली साडी खाली पडली होती. अंगाला चिपाड चीटकले होते. केसात सुद्धा थोडे चिपाड होते. तिचे पळताना हलणारे नितंब आणि ती कमनीय शरीरयष्टी पाहून बबन पुन्हा तापला.
त्याने लिंग हाताने हलवायला सुरू केले.
ती तिकडे पटपट कपडे घालू लागली. तिने बबन कडे पाहिले..
बबन हाताने लिंग हलवत होता.
” नालायक… उठ अन् कापडं घाल…” ती खेकसली. तो पुन्हा भानावर आला.
त्याने सुद्धा पटकन स्वतः वरचे चिपाड झटकले व कपडे घातले. दोघे स्वतः ला व्यवस्थित आवरू लागले. आवरून होते ना होते तोच….
” मम्मे… कुठं गेलतीस…? ” सुवर्णा आली होती .. सोबत दोघी होत्याच.
” इहिरीकड गेलतो आमि… अन् त्वा कवा आलीस? “
बबन मध्येच बोलला.
” लय येळ झालं येऊन… आत्ता काम नसल काही तर चल घरी जाऊ .. ह्या चीचा बी न्याव्या लागत्याल. ” घमेल्यात असलेल्या चिंचा दाखवत सुवर्णा बोलली.
सगळे घराकडे निघाले. सुशाला अजुन ही त्या कोड्यात होती, ‘ काय घडलं हे?’
कौशी मात्र हळुच सगुनीला म्हणाली, ” बया सगुने.. ह्यांची घातलेली कापडं बग… मगा तर तिथं वाळत हुती…”
” गपय येडे… आख्या गावात बदनामी होईल यांची… काहीबी इचार का करत असतीस गं ? “
सगुणी हळुच बोलली.
सगळे बैलगाडीत बसले, गाडी घराची वाट धरून निघाली.
पण गाडीत बसलेली सुशाला आणि गाडी हाकणाऱ्या बबन च्या मनात वेगळंच काहुर उठलं होतं. भीतीचं काहुर…. अघटीत प्रसंगाचं काहुर.. नात्याला लागलेल्या कलंकाचे काहुर….
बाजुला तिघिंच्या गप्पा रंगल्या होत्या. पण कौशी अधुन मधुन संशय घेत दोघांकडे वारंवार पाहत होती.
त्या दिवशी सुशालाला अन्न गेले नाही. ती चिंतातुर झाली. रात्री विचारांच्या वादळाने तिला झोप नव्हती आली.
दुसरा दिवस उजाडला.
बबन बैलगाडी घेऊन सुशालाची वाट पाहत होता.
” माऊ चल ना… किती उशीर करायलीस बग…”
सुशाला काहीच बोलली नाही व बैलगाडीत बसली. गाडी निघाली.
काही अंतर जाताच माळरान वाटेवर असताना तिने बबनला गाडी थांबवायला सांगितली.
” का गं ? हितं कमुन थांबिवली?” बबन प्रश्नर्थक चेहरा करून बोलला.
ती काहीच बोलली नाही. ती उतरली . खाली पडलेली एक काठी उचलली आणि बबन ला बदडू लागली.
बबन , ” आयायायाय… लागतंय माऊ… काय झालं…? ” असा विव्हळू लागला.
” काय झालं…!!! आरं पोटच्या गोळ्यावनी जपला ना तुला…. त्याचं आसं पांग फेडलस…. ” डोळ्यात पाणी असलेला तिचा रूद्र अवतार पाहून बबन घाबरला.
त्याला त्याची चुूक कळाली होती, पण जे झालं ते का झालं, ते त्यालाही समजले नव्हते. तो स्वतः ला याबद्दल शिव्या घालत होता. पण आज सुशालाचा चिडलेला आवाज त्याला आतून तोडत होता. तिचा प्रत्येक मार आणि आंतरिक चीड त्याच्या काळजाला वार करत होते. तो ही ढसाढसा रडू लागला.
” चु ss क….झाss ली…. माफ कर मला sss ” हुंदके देऊन तो रडु लागला.
ते पाहून तिने मार थांबवला.
” मला नाssय माहित… कसं झालं ती… पर मला माssफ कर…. “
तो ओक्साबोक्शी रडत होता. तिलाही खुप रडु आले.
तिला बबन च्या आईची आठवण आली. मनातल्या मनात ती तिला म्हणाली, ‘ म्या बबनला मायची माया द्यायला कमी पडले …..’
थोड्या वेळात दोघे शांत झाले. सर्व ओझे अश्रु सोबत वाहून गेले म्हणून त्यांना हलके हलके वाटले.
” ईथनं पुडं असं काय घडलं…तर एक तर जीव दिल, नायतर घील तरी…” ती बबन कडे रागाने पाहत बोलली, आणि गाडीत बसली.
तो ही उठला आणि गाडीत बसला. गाडी शेताच्या वाटेने निघाली.
हळूहळू दिवस सरत गेले. ते दोघे ही ती गोष्ट पुर्ण विसरून पुन्हा पहिल्यासारखे वागु लागले होते. पुन्हा त्यांच्यातली माया हळूहळू बहरत गेली. सर्व काही ठीक चालले होते.
एके दिवशी गावातील एका मुलाचे लग्न होते. पुर्वी लग्न कोठेही असले तरी आख्खा गाव त्या लग्नाला जात असे. मुलीला लांब गावी दिले होते. लग्ना दिवशी सकाळी वऱ्हाड तयार होऊन निघाले होते.
४ जीप आणि १ टेम्पो अशी वऱ्हाडासाठी व्यवस्था केली होती.
सुभानराव यांना मान देत जीप मध्ये बसवले गेले होते. पण सुशाला टेम्पो मधून ईतर स्त्रियांसोबत निघाली. पल्ला लांबचा होता. तेवढाच गप्पा गप्पांमध्ये वेळ निघून जाईल या आशयाने ती टेम्पो मध्ये बसली. टेम्पो मध्ये पुढे ड्रायव्हर, बाजूला मुलाचे नातेवाईक बसले होते. पुढे टपावर गावची मुले बसली होती.
टेम्पोच्या मागे फाळक्यावर काही माणसे बसली होती व काही बाहेरून उभा होती. फाळक्याच्या बाजूने आत मध्ये माणसे बसली होती. एकदम आतील बाजुस स्त्रिया व मुली बसल्या होत्या. टेम्पो अगदी गर्दीने दाटला होता. काही स्त्रिया त्यांचे लहान मुले घेऊन बसल्या होत्या.
वऱ्हाड निघाले. तासाभराच्या अंतरावर असताना बाहेर उभे राहुन लटकलेले तरुण मजा मस्ती करत होते. प्रत्येकाने दोरखंड पकडलेला होता. मजा मस्ती रंगात असतानाच काहीतरी पडल्याचा आवाज आला नी, एकसुरात ‘ गाडी थांबवा ‘ असा आवाज आला.
आवाज त्याच तरुणांचा होता. गाडी पुढे जाऊन थांबली नी ते तरुण पटापट उतरून रस्त्यावर पळाले.
” काय झालं रे?”
आतुन कुणीतरी फळक्यावर बसलेल्या माणसाला विचारले.
” काय नाय… बबन्या पडलाय खाली. ” तो उत्तरला.
बबन्या पडलाय हे ऐकताच सुशालाचा जीव कासावीस झाला. ती वाट करून बाहेर जायला लागली.
बाहेर काही तरुण बबनला उचलत होते.
” मायघाल्या… लय मस्ती हाय ढुंगणात तुज्या…”
डूरक्या बबनला उचलत बोलला.
” हीहीही.. झवण्या…. गांड उतानी करून पडला रस्त्यावर तु… हीहिही sss “
आवट्या हसु लागला तसे सगळे हसू लागले. बबन ला घेऊन गाडीत आले.
” लय लागलं का रं बबन ? ” सुशालाने तळमळीने विचारले.
” न्हाय गं माऊ… उगा खरचटंलय थोडं… लय नाय लागलं…”
बबन आत येत बोलला. त्याला सुखरूप पाहून तिला हायसे वाटले. ती त्याला बसवून मागे गेली.
थोड्या वेळात सर्व लग्न स्थळी पोहचले. योग्य रीती रिवाजाप्रमाणे लग्न झाले. बँड च्या तालात सर्व नाचत होते. नंतर सर्व मजा मस्तीत, आवरा आवरीत संध्याकाळ झाली. म्हणजेच आता घरी परतायची वेळ आली. मुलिकडच्यांनी रुखवत आणि संसार उपयोगी भरपुर वस्तु दिल्या होत्या. त्या सर्व टेम्पो मध्ये भरल्या. त्यामुळे खुप जागा कमी झाली. येताना आरामात बसुन आलेल्या वऱ्हाडाला आता उभे राहुन जावे लागणार होते. टपावर बसलेल्या मुलांनाही ड्रायव्हर आत बसण्यास सांगत होता. कारण रात्र झाली होती व पल्ला लांबचा होता. त्यातील काही जण टेम्पोत आले. त्यामुळे आणखी गर्दी झाली नी सर्व जण उभे राहिले होते. सर्व विधी झाले नी टेम्पो निघाला.
सवयीप्रमाणे टवाळ पोरे फाळक्याला लटकली होती. टेम्पो निघाला नी त्या मुलांची मस्ती सुरू झाली.
सुशालाने ईकडे तिकडे पाहत होती. उभ्या असलेल्या माणसांमध्ये तिला बबन दिसला नाही म्हणून तिने एक आवाज दिला, ” बबन कुठं हाय… राह्यला का काय खालीच…!?”
तिच्या आवाजात काळजी होती.
” ह्यो काय ह्यो गैबाना… हितंच तर हाय…” बाहेर लटकलेला खंड्या सुशालाला बोटाने दाखवत म्हणाला.
बबन सुद्धा बाहेर लटकला होता. तिला बबन दिसला नाही. पण ते ऐकुन सुशाला खेकसली, ” अय… गिन्यान गेलेल्या … आत ई की… का पडायचंय पुन्यांदा बाहिर? “
बबन, ” हा आलू…” एवढंच बोलला नी आत आला. तेव्हा तिला तो दिसला. गर्दी खुप होती. तो फाळक्याजवळ उभा राहिला.
” बबन.. मागं ई बरं… तिथं ऊबा राहिलास की बाहेर लटकाय जाशील परत.. ” सुशालाने त्याला आवाज दिला. बबन त्या गर्दीत वाट काढीत मागे आला. तो तिच्या पुढे येऊन उभा राहिला. तिथे महिलांची गर्दी होती. थोड्या वेळात खडकाळ रस्त्यामुळे गाडी हिसके देऊ लागली. धरायला आधार नसल्याने स्त्रिया इतरत्र हलत होत्या. बबन ने पाहिले की सुशालाच्या मागे ती ज्याला टेकली होती ते एक छोटे कपाट होते, त्यावर काही सामान रचले होते. कपाटाची वरची बाजू थोडीशी मोकळी होती.
” माऊ..ह्यावर बस की..” बबन ने तिला तिच्या मागे असलेली जागा दाखवली. पण गाडीच्या वेगाने व गर्दीमुळे तिला बसता येईना. बबन ने तिला हाताने पकडले व व्यवस्थित बसवले.
त्या दोघांचं एकमेकांवर असलेलं हे प्रेम पाहून स्त्रिया हळू आवाजात खुसपुस करु लागल्या. ” माय…किती मया हाय एकुमेरावर ह्यांची…”
गाडी भयाण काळोख पार करत पुढे निघाली. मध्ये एक गाव लागले. तिथे गाडी थांबली.
” का थांबिवलीस रं ? ” बबन ने मोठ्या आवाजात ड्रायव्हर ला ऐकु जाईल असे विचारले.
” वऱ्हाडाचं जीपडं बंद पडलंय कायनु…. आपलीच लोकं हायती मागं जागा द्या त्यासनी…”
ड्रायव्हर ओरडुन बोलला.
आधीच गर्दी त्यात जीप मधील लोकं आल्याने आणखी गर्दी झाली. बबन आपोआप पुढे सरकला गेला. कपाटावार बसलेल्या सुशालाचे पाय अधांतरीच होते. बबन थोडासा तिच्या पायांना चिटकला. तिचा गुडघा त्याला लागत होता म्हणून तिने तो एक बाजुला केला. अश्याने बबन तिच्या दोनही पायांच्या मध्ये अंतर ठेवून उभा होता.
” सुशालाबाय… ओ सुशालाबाय.. कुठं हायसा..?.”
अचानक सुभानरावांचा आलेला आवाज ऐकून सुशाला उत्तरली, ” हितं मागं हाय म्या… बया ..तुमि बसल्याली जीप बंद पडली का काय…?”
” व्हय ना… बिघाडली हाय ती… बरं लेकरं कुठं हायती म्हणायची आपली?”
सुभानराव मोठ्याने विचारत होते .कारण ते दोघे एकमेकांना दिसतच नव्हते.
” बबन मह्या जवळ हाय.. ” सुशाला उत्तरली.
” अन् सुवरनी बी हाय बाजुला…”
आवाज कौशीचा होता. सगुनी हसु लागली व सुवर्णाला हळू आवाजात म्हणाली, ” मोक्कार लाड हाय बबन्याचा, पार तुम्हाला इसरायलेत तुमचे आई बापं…”
” असु दी.. माझा बी लाडका हाय बबन भया… झोप गप आता..”
सुवर्णा म्हणाली.
गाडी सुरू झाली. सर्वांच्या गप्पा बंद झाल्या.. थोड्या वेळात सगळे एकमेकांचा आधार घेत झोपु लागले. कडेला असणारे तर आरामात टेकून उभे होते. पण हाल मधल्यांचे होते. सामान असलेल्या ठिकाणी ज्या स्त्रिया उभ्या होत्या, त्या सामानाला खेटून उभ्या उभ्याच डोळे मिटू लागल्या. काहींनी घोंगड्या, शाली पांघरून घेतले होते. सुशाला अधांतरी होती. तीही डुलक्या घेऊ लागली. क्षणांत ती झोपी गेली. गाडी गाव ओलांडून पुढे आली होती. काळोखातला प्रवास पुन्हा सुरू झाला.
काही वेळ गेला नी सुशालाला पायांमध्ये अवघडल्यासारखे झाल्याने जाग आली. तिने डोळे उघडले. बबन तिच्या खांद्यावर डोके ठेवून गाढ झोपी गेला होता. परंतु तो पुर्णतः सुशालाच्या पायांमध्ये उभा होता. तिचे दोन्ही पाय त्याच्या कमरेभोवती होते.
‘ बाई… बबन्या असं का करायलाय काय की.. झोपी गेलाय का नाटक करतय कायनु… ‘ असा विचार करत तिने बबनला बाजुला सारण्याचा प्रयत्न केला. पण झोपेत असल्याने बबनची लाळ गळाली व ती सुशालाच्या खांद्यावरून ओघळली. तिने हाताने चाचपले तेव्हा तिला समजले की तो नाटक करत नव्हता.
‘ बरं झालं बाय अंधार गुडुप झालाय… कुनी असं पाह्यलं तर काय म्हंत्याल… बबन्याला उठावावाच लागंल… ‘ असा विचार करत तिने बबन ला मागे ढकलले. पण बबन गाढ झोपेत होता. गाडीच्या हेलकाव्यामुळे तो आपोआप पुढे कोसळत होता. कसाबसा तिने त्याला थोडे मागे ढकलले.
‘ लय नाचलाय आज ह्यो… दमुन झोपू लागलाय काय की..’ सुशाला विचार करत होती.
तिने त्याला अलगद थोडेसे मागे केले.
” बया बबन्या कमून धडकायलाय कायनु बया… आरं मागं हू की…”
बबन च्या मागे थांबलेली एक बाई गाडीत भयाण शांतता असल्याने हळु आवाजातच म्हणाली.
कारण गर्दीच अशी होती की बबनला मागे ढकलले तर तो मागे असलेल्या स्त्री ला धडकत होता. म्हणजेच दोघांचे नितंब एकमेकांना धडक देत होते.
” अगं झोपलाय त्यो… ” असं सुशाला ने तिला हळूच सांगितले. शेवटी नाईलाजाने तिने त्याचे डोके स्वतः च्या खांद्यावर टेकवले. कुणी ह्या अवस्थेत बघु नये म्हणून तिने तिच्या अंगावरची घोंगडी त्याच्या अंगावरून घेतली. दोघे त्या घोंगडीत चिटकुन उभे होते.
‘ असं बी गाव यायला दोन इक घंटा तरी लागंल … तवर म्या बी झोपती..’ असं पुटपुटत सुशालाने मागे सामानावर डोके टेकवले व डोळे मिटुन झोपी गेली.
गाडी भयाण काळोख आणि शांतता चिरत त्या सामसुम ओबड धोबड रस्त्यावरून चालली होती. काही वेळ गेला असेल तोच सुशालाला स्वप्न पडले. स्वप्नात तिला बबन आणि तिच्यात झालेला शेतावरचा प्रसंग दिसत होता. बाजुला सुवर्णा आणि कौशिच्या गप्पा आणि ही बबन च्या बाहुपाशात निर्वस्त्र त्या गंजीत पहुडली होती.
तिचे ओठ बबन च्या ओठांत घट्ट रुतून बसले होते. चुंबनाचा प्रत्येन वर्षाव तिला भर उन्हात गरम करत होता.
बबन चे लिंग तिच्या योनीवर घर्षण करत होते. तिच्या योनीतून ओलावा पाझरला होता. अचानक बबन ने त्याचे लिंग तिच्या योनीवर ठेवले व घर्षण करु लागला. दोघेही त्या स्वप्नात चांगलेच तापले होते. तिने तिचे हातही त्याच्या पाठीवर घट्ट रोवले होते व स्वतः वर त्याला घट्ट ओढून घेत होते.
बबन ने तिच्या योनीत लिंगाचे टोक ठेवले व हलके हलके धक्के मारू लागला. त्या धक्क्यामुळे गरम झालेली सुशाला ” स्स sss” असं सुस्कारू लागली. तिने तिचे पाय बबनच्या भोवती घट्ट आवळले. बबन हळुहळू धक्क्यांची गती वाढवू लागला. भट्टीसारखी तापलेली सुशालाची गरम योनी पाणी सोडु लागली. त्यामुळे बबनचे लिंग आता हळुहळू आत सरकत होते. त्या प्रत्येक धक्क्यात सुशाला सुस्कारे टाकत होती. बाजुला असणाऱ्या सुवर्णा व कौशीच्या भितीने ती स्वतः ला ओरडण्यापासून कशीबशी सावरत होती. अचानक बबन चे धक्के गती पकडू लागले. सुशालाच्या योनीतून आता “प्चक… पच्क…” असा आवाज येऊ लागला. तिचा स्वतः वरचा ताबा आता सुटला होता. ती बबन ला घट्ट आवळुन स्वतः मध्ये ओढण्यास कासावीस झाली. तिचे हात त्याच्या पाठीवरून फिरू लागले. ती ” स्स sss आह ss” असे हळुच विव्हळू लागली. बबन ने लगेच तिच्या ओठांवर ओठ ठेवले व झटके देणे थांबवले.
” आरडू नगंस.. पोरी ऐकत्याल की… ” बबन तिच्या कानाजवळ ओठ टेकऊन हळूच बोलला.
तिने, ” ह्म..” एवढेच म्हंटले…
बबन पुन्हा हळु हळु धक्के देऊ लागला. सुशालासुद्धा खालून कंबर हलवून त्याला आत घेण्याचा प्रयत्न करू लागली.
तेवढ्यात बबन ने जोरदार धक्का लावला नी सुशाला ,” आहss यss गं sss” असे विव्हळली. पण तिच्या आवाजात आणखी काही जणांचा ,” आsss” असा आवाज आला… नी सुशाला झोपेतुन जागी झाली. गाडी खराब रस्त्याने जात असल्याने हेलकावे खात आदळली होती, त्यामुळे एकदमच सगळे ओरडले होते. त्यात सुशालाची किंकाळी कुणी ऐकली नव्हती हे नशीबच.
” अय बबा.. गाडी दमान घी बरं… किती जोरशान आदळा बसायलाय…” एक वयस्कर बाई टेम्पो मध्ये आदळ आपट होत असल्याने ओरडली.
डोळे उघडले असले तरीहि सुशालाला काळोखामुळे काहीच दिसत नव्हते. बबन तिच्या खांद्यावर डोके ठेवून झोपलेलाच होता. दोघांच्या अंगावर असलेली घोंघडी थोडीशी निसटली होती. सुशालाला जाणवले की तिचे हात बबनच्या पाठीवर घट्ट आवळुन आहेत. म्हणजेच ती त्याला घट्ट बिलगून होती. क्षणात तिला जाणवले की तिचे दोनही पाय मांड्यांपर्यंत उघडे असून ते ही बबन ला बिलगून आहेत.
घोंगडीच्या आत असल्याने कुणाला ते दिसले नाहीत… तसेही काळोखात कुठे काय दिसणार…
तेवढ्यात गाडीला खराब रस्त्यामुळे आणखी एक आदळा बसला आणि सुशाला ” अहह ss” असे सुस्कारली. तिच्या लक्षात आले की तिच्या योनीत थोडेसे आत…काहीतरी आत शिरले आहे.
आणखी थोडे गाडी हलू लागल्याने तिच्या योनीत तो भाग आणखी पुढे मागे होऊ लागला.
‘ काय करू म्या गं माय… ते सपान नव्हतं…ह्यो बबन्या खरंच आसं करायलाय की…. म्हंजी ह्यो झोपीत असल्याचं साँग करतुय व्हय…! ‘ सुशाला मनात विचार करू लागली.
तेवढ्यात तिला जाणवले बबन जागेवरच उभा आहे पण कंबर मागे पुढे न घेता जागेवरच पुढे मागे होत आहे. त्यामुळे त्याचे लिंग तिच्या योनीत जागच्या जागीच मागे पुढे होत होते. लिंग पुर्ण तर शिरलेच नव्हते. फक्त लिंगाचा टोप पुढे सरकला होता. सुभानरावांचे लिंग बबनच्या मानाने छोटे होते. त्यामुळे प्रामाणिक, संस्कारी, सभ्य सुशालाची योनी फक्त सुभानरावांचेच लिंग ओळखत होती. त्यामुळे बबनच्या लिंगाचे फक्त टोकच आतमध्ये घट्ट रुतून बसत होते.
गाडी जसजशी हलत होती. आत मध्ये असणारी लोकं सुद्धा तशीच डुलत होती. त्याचाच फायदा बबन ला होत होता. तो जस जसा मागे पुढे डुलायचा त्याचे लिंगाचे टोक सुशालाच्या योनीत मागे पुढे होत होते. त्यामुळे सुशालाची योनी देखिल आता पाणावली होती.
तिला काहीच सुचत नव्हते. तिने बबन ला मागे ढकलले तरी तो पुन्हा तिच्यात शिरत होता.
” आरं काय करायलास…. मागं हु की … ” तिने त्याच्या कानात हळु आवाजात हा प्रकार थांबवण्यास सांगितले. पण तो न थांबता मागे पुढे होत राहिला.
” आगं म्या काय नाय करत… मागून कोण तरी ढकलायलंय मला.” बबन सुद्धा हळु आवाजातच बोलला.
सुशाला अवाक् झाली. तिने लागलीच तिचे हात बबनच्या मागे नेले, ते त्याच्या नितंबावर गेले. तिने लगेचच त्याची खाली सरकलेली पँट वर खेचली. तेव्हा तिच्या हाताला एक धक्का लागला. बबनच्या मागे उभी असलेली बाई बबनच्या नितांबावर तिच्या नितंबाने हळु हळु धक्के देत होती.
मागुन बसणारे धक्के आणि सुशालाच्या मध्यात उभे राहिल्याने बबन खुप तापला होता. त्याने पँट खाली खेचली व सुशालाची साडी मागे करून तिच्या योनीत लिंग टेकवले होते. तिची योनी घट्ट असल्याने त्याने फक्त जागच्या जागीच कामक्रीडा करणे सुरू ठेवले होते.
” आरं पर थांब की आता. ” ती बोलली…पण तरीहि बबन थांबला नाही. त्याने तिला घट्ट मिठी मारली. तिच्या ओठांना स्वतः च्या ओठांत कैद केले. खालून थोडा जोराचा दणका दिला तर त्याचे लिंग आणखी थोडे आत सरकले.
ती, ” अह ss सस् ss ” असे हळु आवाज देत सिस्काऱ्या देत होती.
बबन ने त्याचे दोन्ही हात तिच्या साडीतून आत नेले व तिचे नितंब आवळले. त्यामुळे तिची योनी देखील आता तापु लागली. बबन तिच्या ओठांवर, गालावर, मानेवर हवे तसे ओठ फिरवत होता. परिणामी सुशालादेखील चांगलीच गरम झाली. तीचा प्रतिकार देखील बंद झाला. पण या गर्दीत कुणी हे पाहिलं किंवा कुणाला कळलं तर काय होईल ही भीती तिला खात होती.
बबन देखील हलका जोर वाढवून तिच्यात आणखी आत सारण्याचा प्रयत्न करत होता.
उन्माद शिगेला पोहचला नी दोघे आता एकमेकांना घट्ट आवळुन एकमेकांच्याआत शिरण्याचा प्रयत्न करू लागले. बबन तिचे नितंब जोर जोरात दाबू लागला. ओठांनी तिचा ओठ जखडून ठेवला. खुप कामुक प्रवास सुरू होता. परिणामी सुशालाला असह्य झाले नी तिने बबन ला मागे ढकलण्या साठी खटाटोप सुरू केला.
बबन हळुहळू जोर देतच राहिला. सुशालाचा प्रत्येक श्वास आता गती घेऊ लागला. दोघे घामाने ओले होऊ लागले. तो तिच्या नितंबाला धरून तिला स्वतः कडे खेचू लागला. अचानक गाडीने पुन्हा एक जोराचा आदळा घेतला नी सगळे जागेवरून उचलले गेले… त्यामुळे बबन देखील थोडा वर उडाला , सुशाला खेटून बसल्याने ती जास्त उडाली नाही. त्यामुळे बबनचे लिंग त्या आदळ्याच्या मदतीमुळे गच्चदिशी तिच्या योनीत अर्धे सरकले. नी सुशाला व तिची योनी , गाडीतील लोकांच्या किंकाळीमध्येच एका सुरात ओरडले, ” स्श्यsssss हा sss” म्हणजेच तिची योनी तृप्तीची धार बाहेर फेकत होती. बबनला ते जाणवले व तो हलायचा थांबला. तिचे डोळे मिटले गेले होते व श्वास उसासे टाकत हळुहळू स्थिर होऊ लागले.
‘ आता जर का ह्यो असंच करत राहिला तर समद्यास्नी कळल… लय नाचक्की होईल… ‘ असा विचार करत तिने बबन ला मागे ढकलले. यावेळी त्याचे लिंग ” पक् ss” असा आवाज करत बाहेर आले. त्यामुळे सुशालाच्या योनितून आणखी एक धार उडाली. ती हळु आवाजात सिस्कारली, ” हममम ss” आणि त्याला मंद्यामधून मागे ढकलले. बबन ची पँट त्या धारेने ओली झाली होती. तिने ढकलले तरीहि बबन पुन्हा पुढे सरकला नी तिच्या ओठांचे चुंबन घेऊ लागला. तिने त्याच्या छातीवर हात ठेवत त्याला मागे करण्याच्या तयारीत असतानाच त्याने तिला घट्ट आवळून मिठी मारली व चुंबन घेऊ लागला. यावेळी नकळत तिचे ओठ देखील त्याचे चुंबन घेत त्याला साथ देत होते. ती तापू लागली.
अचानक बबन मागे सरकला नी जागेवरच उलटा फिरला. सुशाला उसासे टाकत पडून राहिली. थोड्या वेळात ती शांत झाली नी तिने साडी वगैरे व्यवस्थित केली. त्यावेळी तिच्या गुडघ्यांना बबनचे नितंब येऊन धक्के देऊ लागले. तिने तिचे हात तिथे नेले व त्याला पुढे ढकलले. तिला ,” प्सस ss” असा हलका आवाज कानी आला.
तिने लागलीच तिचा हात त्याच्या नितंबावरून पुढे नेला , नी ती दचकलीच.
कारण तिचा स्पर्श मऊ अश्या स्त्रीच्या नितंबाला झाला होता. म्हणजेच बबनने त्याच्या मागे उभी असलेली स्त्री आता त्याच्या बाहुपाशात आवळली होती. सुशालाला जाणवले की बबन त्या स्त्रीला हेपलत आहे. त्या स्त्रीची साडी बबन ने एका हाताने मागुन वर उचलली होती. ती स्त्री देखील टाच वर करून बबन चे लिंग व्यवस्थित adjust करून घालुन घेत होती.
‘ बया… ही बाई कोन हाय कायनु… अंधारात कायच कळाना.. आंग काठी बी लुकडी हाय… कोन आसंल कायनु..’ सुशालाने तिच्या मांडीवर हात फिरवत अंदाज घेतला. त्या स्त्रीने तो झटकला.
सुशाला हतबल होऊन मागे झाली, नी हे काय घडतंय याचा विचार करत घर येण्याची वाट पाहु लागली.
+
भाग १० पुर्ण
नवनवीन मराठी चावटपणाचा
