शेवटी मी तिच्या अंगावर झोपलो आणि तिने मला हाताच्या विळख्यात जखडून घेतले. “थैंक्स!. थैंक्स, नीना….!” मी तिला म्हटले. “यू आर वेलकम !…. यू आर ऑलवेज वेलकम, पप्पा” आम्ही दोघेही आमच्या प्रदिर्घ झवण्याने थकलो होतो तेव्हा बराच वेळ तसेच एकमेकांच्या मिठीत पडून होतो. असे वाटत होते उठूच नये व असेच एकमेकांना आवळून पडून रहावे, काही क्षण गेल्यावर अचानक दरवाज्याच्या काचेवर टकटक झाले आणि बॅटरीचा एक प्रकाशझोत कारच्या आत आला…. आम्ही दोघेही ताडकन उडालो!… पण जेव्हा माझ्या लक्षात आले की आम्ही दोघेही नग्न आहोत तेव्हा मी पुन्हा नीनाच्या नग्न शरीरावर पडून मान वर करून काचेच्या बाहेर पाहिले. फूटपाथच्या बाजूने एक हवालदार मला इशारा करत होता व काच खाली करायला सांगत होता…. मी पटकन हात पुढच्या सीटवर नेवून माझा शर्ट उचलला आणि माझ्या अंगाखालील नीनाच्या अंगावर टाकला. मग त्याला नीनाचा चेहरा आणि नग्न अंग दिसणार नाही याची खात्री करत मी काच २/३ सेंटीमीटर खाली करत एक फट पाडली.
त्या फटीला आपले तोंड लावून बाहेरून तो हवालदार म्हणाला, “चला!…. जरा कपडे वगैरे घालून बाहेर या..” “हं?… ह…. हो!…. एक मिनीट हं….” असे म्हणत मी पटकन काच बंद केली आणि नीनाच्या अंगावरून उठलो. नीनाही घाबरली आणि तिने मला विचारले, “पप्पा, ही काय भानगड आहे?… येथे पोलीस पण येतात?… तो आपल्याला पकडून नेणार?….मग अश्या जागी आपण का आलो?….”तिने घाबरत घाबरत मला अनेक प्रश्न विचारले. “ओह नो!…. डोन्ट वरी, नीना…. असे काही होणार नाही… नॉर्मली येथे पोलीस येत नाही… एखाद वेळेस स्पेशल चेकींग असेल…. पण ते काही पकडून नेणार नाहीत… त्यांना रुपयाची लाच दिली की ते निघून जातील…. मी बोलतो त्यांच्याशी… चल, पटकन कपडे घाल!…” असे बोलून मी भराभर माझे कपडे घालू लागलो. नीनाने ही आपला स्कर्ट खाली करून ठिकठाक केला आणि मग पटपट ब्रेसीयर घालून शर्ट अंगावर चढवला. जेव्हा आमच्या दोघांचेही कपडे घालून झाले तेव्हा आम्ही सीटवर बसलो आणि मी माझ्या बाजूची काच वीतभर खाली केली आणि हवालदारला म्हणालो, “नमस्कार, साहेब!… काही विशेष?…” “विशेष आमचे काय?…. विशेष तुमचे… जे आत चालले होते… आम्ही काय… आपली डयुटी करतोय… राऊंड मारत होतो… तर तुमची गाडी खूपच हलत होती… तेव्हा म्हटल बघाव… काही ‘जोर-जबरदस्ती’ तर चालली नाही ना…” असे बोलून त्याने हातातील बॅटरीच्या प्रकाशाचा झोत माझ्या चेहऱ्यावर मारला…. माझे डोळे थोडे दिपले पण मी त्याच्याकडे पहात राहिलो. “नं.. नाही… तसे काही नाही…. आम्ही… जरा…. एकांतात…. प्रेम… करत… होतो….” मी लगबगीने उत्तर दिले.
“हो का!…. फारच जोरात प्रेम करत होता…..चांगलेच वयस्कर दिसता….. आणि ही कोण?….”असे बोलन त्याने माझ्या बाजला बसलेल्या नीनाच्या चेहऱ्यावर बॅटरी मारली…. नीना थोडी बेसावध होती पण जेव्हा तिच्या लक्षात आले की तो हवालदार तिचा चेहरा पहातोय तेव्हा तिने मान फिरवली. पण तेवढ्यातल्या तेवढ्यात त्याने तिचा चेहरा पाहून घेतला.
“ही ना…. ही माझी सेक्रेटरी….” मी पटकन त्याला उत्तर दिले.
“हो का…. अरे व्वा!… चांगलीच तरणी सेक्रेटरी आहे तुमची….. तुमची मुलगी म्हणून शोभेल….” असे बोलून त्याने पुन्हा नीनाच्या अंगावर बॅटरीचा प्रकाश मारला. तिने तोंड फिरवले होते पण त्याने तिच्या गळ्यावर, छातीवर, खाली मांड्यांपर्यंत बॅटरी मारून तिचे निरीक्षण केले….
“काय हो, मॅडम…. हे साहेब सांगतायत ते खरे आहे का?… ते तुमचे बॉस आहे का?” हवालदारने नीनाला विचारले. “हं?.. ह… हो!…. ते आमचे बॉस आहेत…. मी त्यांची सेक्रेटरी आहे….” नीनाने घाबरत, लाजत उत्तर दिले….
“व्वा! सांगायला लाजही वाटत नाही…. अहो, मॅडम…. तुमच्या वडिलांसारखा आहे हा थेरडा…. लाज नाही वाटत त्याच्याबरोबर असे ‘चाळे’ करायला?…. लग्न झालेय ना तुमचे?….” असे बोलून त्याने नीनाच्या गळ्यातील छोट्याश्या फॅन्सी मंगळसुत्रावर बॅटरी मारली व पुढे म्हणाला, “घरी नवरा सुख देत नाही का?…. का ऑफीसमध्ये प्रमोशन पाहिजेय… तेव्हा ह्या म्हाताऱ्याला चाळे करून देताय…. अहो असल्या थेरड्यांपासून सावध रहायचे असते… त्यांनाम्हातारचळ लागलेला असतो…. त्यांच्या जाळ्यात पडायचे नसते…. कधी रंगेहाथ पकडला गेलात तर बदनामी होते…. आयुष्यातून उठून जाल….” “हे बघा, हवालदार साहेब….. तुम्ही जरा सभ्यपणे बोला….,” मी त्या हवालदारला दरडावत म्हणालो. “अहो गप्प बसा!…. सभ्यपणाच्या गोष्टी करताय…. आत्ता थोड्यावेळापुर्वी ह्या तरण्याबांड सेक्रेटरी बरोबर उघडे-नागडे होवून काय भजन करत होता?…. रस्त्यावर, सार्वजनिक ठिकाणी…. सेक्रेटरीला गाडीत नागडी करून म्हातारचाळे करत होता, तो काय सभ्यपणा होता…? पोलीस स्टेशनला नेवून चार पोकळ बांबूचे फटके दिले तर सगळा सभ्यपणा बाहेर येईल…
चला बाहेर या….” हवालदार थोडासा चिडलाय हे माझ्या लक्षात आले आणि मी नीनाच्या कानात पुटपुटलो, “डोन्ट वरी, नीना…. मी त्याला बाजूला नेवून ‘पटवून’ येतो…. तू गाडीतच बस….. आणि रिलॅक्स !….” नीनाने नुसती मान डोलावली. मी कारचा दरवाजा उघडून बाहेर पडलो. मग त्या हवालदारचा हात पकडून त्याला मी बाजूला नेवू लागलो. “साहेव, चिडता कशाला..? जरा इकडे या आपण शांतपणे बोलू….”असे काही – बाही बडबडत मी हवालदारला बाजूच्या कोपऱ्यात नेले त्याची मनधरणी करू लागलो. आधी तो थोडे आढेवेढे घेत होता पण नंतर मामला तेथेच संपवून टाकायला तयार झाला. आधी त्याने हजार रुपयाची मागणी केली मग घासघिस करत करत पाचशे रुपयावर ‘मांडवली’ झाली. मग मी त्याला पाचशे रुपये दिले आणि तो चूप झाला. शेवटचा सलाम – नमस्कार झाल्यावर मी कारकडे आलो आणि ड्रायव्हींग सीटवर बसलो. मी गाडी चालू करणार इतक्यात तो हवालदार पुन्हा कारजवळ आला. त्याने मागच्या सीटवर बसलेल्या नीनाला काच खाली करायचा इशारा केला.
तिने अर्धी काच खाली केल्यावर तो तिला म्हणाला, “मॅडम, तुमच्याकड बघून ह्यांना सोडून देतोय आज…. नाहीतर पोलीस स्टेशन नक्कीच दाखवले असते. पण तुमच्या सारख्या साध्या – भोळ्या बाईचा विचार केला, मला माहीत आहे… तुम्ही हे राजी – खुशीने करत नसणार, ह्या म्हाताऱ्याने तुम्हाला जाळ्यात ओढले असणार नाहीतर तुमची काहितरी आर्थिक अडचण असणार….. पण पुन्हा असे सार्वजनिक ठिकाणी असल्या म्हाताऱ्यांबरोबर चाळे करू नका…. त्यांना म्हातारचळ लागलाय पण तुम्ही आपली ‘इज्जत’ सांभाळायची असते…. मला काही देणे-घेणे नाही तुमच्याबद्दल…. पण एक शहाणपणाचा सल्ला द्यावासा वाटला… जा आता घरी…. नवरा वाट बघत असेल…. त्याला माहीत पण नसेल तुम्ही ह्या थेरड्याबरोबर चाळे करत बसलाय, जावा आता असे बोलत त्याने माझ्या दरवाज्यावर थाप मारत मला जाण्याचा इशारा केला. मी गुपचूप कार स्टार्ट केली आणि तेथून निघालो. तो एरीया मागे पडल्यावर मी कार एका बाजूला थांबवली आणि मग नीना पुढे येवून माझ्या बाजूला बसली. क्षणभर आम्ही दोघे गंभीरपणे एकमेकांकडे पहात राहिलो आणि पढच्याच क्षणी आम्ही दोघेही खळखळून हसू लागलो, हसता हसता मी कार चालू केली आणि नीनाला सांगू लागलो की त्या हवालदारला बाजूला नेवून मी काय काय बोललो आणि त्याने काय काय म्हटले… मग तो कसा पाचशे रुपयात तयार झाला आणि ते प्रकरण मी कसे मिटवले, नीनाची हसून हसून पुरेवाट लागली. हसता हसता ती मला चिडवू लागली “थेरडा म्हातारचळ..!!@@”
समाप्त