मास्तर भाग 2

“योग्या .. अरे मला तहसिलातून जे पत्र हवं आहे ते मिळालय. पण त्यावर सही शिक्का द्यायला तहसीलदार जागेवर कुठाय…?” मामा योगेशला एका सकाळी सांगत होते.
“मग? काय करायचे आता?” योगेशने विचारले.
“तेच तुला सांगतोय. तहसीलदारांच्या गावाला जायला लागेल. कारण ते आहेत सुट्टीवर. मी माहिती काढली आहे. त्यांच्या गावीच माझा एक मित्र आहे. त्याला सोबत घेऊन गेलो तर लगेच सही मिळेल. पण कसंय ना तिकडे जायचे आणि परत इथे येऊन घराच्या परतीचा प्रवास करायचा. झेपेल कि नाही कळत नाही.” मामा म्हणाले.
“हो ते आहे.. दगदग जाम होईल.” योगेशची आई म्हणाली.

“असं करतोस का? तू जाऊन येशील का तहसीलदारांच्या घरी. माझ्या मित्राचा पत्ता देतो. त्याच्याकडे थांब. तो येईल तुझ्यासोबत पत्रावर सही घे आणि परत ये.” मामा एका दमात त्याला सांगून मोकळा झाला.
योगेशने एकवेळ स्वयंपाक करणाऱ्या आपल्या बायकोच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे पहिले. मामाचे काम महत्वाचे होते. मामा तसा जमीनजुमला असलेला आणि सधन होता. शिवाय त्याला मुलबाळ नव्हते. साहजिकच स्वार्थी योगेशच्या मनात आर्थिक विचार तरळून जात असे. तरीपण शुभदाकडे पाहून त्याला जावे वाटत नव्हते. मामाच्या स्वभावाबद्दल त्याला खात्री वाटत नव्हती.
“अरे तिकडे काय पाहतोस शिंच्या. एका रात्रीची तर गोष्ट आहे. बायको पळून चालली कि काय तुझी? ” मामा योगेशला म्हणाले. तसा तो वरमला.
“आज दुपारची एष्टी आहे. ती पकड आणि जा. उद्या सकाळी काम झाले कि निघ संध्याकाळ पर्यंत घरी पोहोचशील.” मामा त्याला रेटून म्हणाले. योगेशला काही पर्याय उरला नाही. त्याने शाळेमध्ये २ दिवसांच्या रजेचा अर्ज दिला. जेवण वैगरे आटोपून तो एसटी स्टॅण्डवर बस पकडायला निघून गेला.

इकडे संध्याकाळी जेवणे उरकली. बाहेर जरा पावसाचे वातावरण झाले होते. कुठेतरी पाऊस पडला असावा. हवेत जरा गारवाच होता.
झोपायची तयारी करताना मामा योगेशच्या वडिलांना म्हणाले, “भावोजी तुम्ही असे करा आत किचनमध्ये अक्कासोबत झोपा. बाहेर थंडी आहे. आजाराला कारण होईल. मी ओसरीमध्ये झोपतो. मला जर काही लागले तर मी दार वाजवीन. सुनबाई आहेच. उगाच तुमची झोपमोड नको. कसे?”

“अरे गोविंदा त्यापेक्षा असे कर. दाराला बाहेरून कडी घाल. तुला काही लागले तर सरळ आत यायला. तिचीतरी झोप कशाला मोडायची दमते बिचारी दिवसभर कामाने.” शुभदाची सासू गोविंदकडे सूचकपणे पाहात म्हणाली.
निजानीज झाली. बाहेरच्या खोलीमध्ये शुभदा दिवसभराच्या कामाने दमून लगेच झोपून गेली होती. तिचे सासूसासरे किचनमध्ये दार बंद करून झोपले होते. तासभर झाला असेल. साडेअकराच्या सुमारास बाहेर पाऊस सुरु झाला होता. वरती कौलांवर त्याची टपटप ऐकू येत होती. बाहेरचे दार किलकिले उघडले गेले. कोणालाही कसलाही आवाज झाला नाही. परत बंद झाले आणि कडीही हळुवार आवाजात लावण्यात आली. किचनच्या बंद दाराला असलेली कडी लावून घेण्यात आली. अंथरुणात असलेली शुभदा सर्व प्रकारापासून अनभिज्ञ होती. शांतपणे झोप लागलेल्या तिला माहीतच नव्हते कि पुढे घडणारी घटना तिचे आयुष्य ढवळून काढणार आहे.


योगेशची आई आस लावून होती कि आपल्या मुलाचे लग्न होईल नातू मिळेल. वंश पुढे वाढेल. पण योगेशचे लग्न होत नव्हते तशी तिची काळजी वाढत होती. बाहेरच्या बायकांचे बोलणे, टचके – टोमणे ऐकून तिचा जीव वैतागला होता. त्याचे लग्न झाले तसे तिचा जीव भांड्यात पडला. पण लग्नाला आता २-३ महिने झाले होते. योगेशचे वय पाहता त्याला आता ८-१० वर्षांचे मूल हवे होते. नाहीतर नाही पण मग किमान आता सुरुवात तरी लवकर व्हायला हवी होती. पण तेही नाही. मग एकदा कुतूहलापोटी तिने ते पहिले जे कोणी पाहू नये. आपला मुलगा स्त्री भोगायला अतिशय असमर्थ आहे हे तिला दिसले. तिची काळजी आणखी वाढली. मुलीला दोष देण्यात हशील नव्हते. आपलेच नाणे खोटे निघाले. तिला काहीही करून तिच्या वंशाला दिवा हवा होता. दिवा नाहीतर पणती तरी. पण तिला मुलाचा वंश पुढे गेलेला हवा होता. तिने ह्याबद्दल योगेशशी बोलण्याचा प्रयत्न केला. पण त्याची कृती तितकी ठाम नव्हती. त्याला ते जमतच नव्हते. त्याच्या वयाने त्याला उत्तर दिले होते. त्या विचारांत असतानाच तिला एकच पर्याय समोर दिसला. तिचा बाईल वेडा भाऊ. गोविंद. कारण योगेशचे वडील अतिशय साधेभोळे पापभिरू व्यक्तिमत्व होते. सगळे देवाच्या भरोसे सोडून आपण काहीही करायचे नाही असा त्यांना आयुष्य जगायचं खाक्या होता. त्यामुळे तिने त्यांच्याशी ह्यावरून संवाद साधलाच नाही. सरळ स्वतःच्या धाकट्या भावाला तिने बोलावून घेतले आणि एकदा खाजगीत सगळी हकीकत ऐकवली. आधीच तो शुभदाकडे पाहून पिसाळला होता. त्यात सावज स्वतःच समोर आहारासाठी आणले जाऊ शकते हि शक्यता त्याला दिसली.

“अक्का… योग्याला पहिल्यापासून अशी अडचण असणार आणि आता त्याचे वय पाहता इलाजाचा फारसा उपयोग होत नाही.” तिच्याशी बोलताना त्याने तिची पूर्ण दिशाभूल करायचे ठरवले होते.
“मग रे? अडचण असेल तर ती काहीही करून दूर करायला हवी ना.” ती म्हणाली.

“अक्का, काही अडचणी जन्मजात असतात. असे बघ, योगेशचे वय चाळीशीमध्ये जायला लागले तरी पण तो म्हणावातसा पुरुषार्थ दाखवून स्वतःला लग्न करता येईल इतके सुद्धा सिद्ध करू शकला नाही. किती उशिरा कमावता झाला आणि मग संसार सुरु केला. त्याला जर लग्न करायची घाई असती. म्हणजे संसारसुखाची तीव्र इच्छा असती तर, मास्तरकीच्या नादाला लागणे खूप आधीच बंद करून दुसरे काहीही केले असते जेणेकरून तो कमावता झाला असता. पण नाही त्याला तशी इच्छाच नव्हती. मग आपण उगाच त्याला काहीतरी इलाज वैगरे कर असं म्हणून का विनाकारण न्यूनगंडाच्या अंधारात ढकलायचा?” मामा म्हणाला.
“अरे मग आम्ही काय नातवाच्या इच्छाच सोडून देऊ कि काय?” योगेशची आई म्हणाली.

“अगं! तसे नाही अक्का.. मी म्हणत आहे तुमची अडचण सोडवायच्या इतर पर्यायांकडे लक्ष द्या.” तो म्हणाला.
“कोणता पर्याय असू शकतो अजून. तूच सुचव बाबा. माझे डोके काम करत नाही. ह्यांना काही म्हटले तर म्हणतात. हरीच्या मनात असेल ते होईल. तूच सांग आता काय करायचे ते.” योगेशची आई म्हणाली.
“माझ्याकडे सोपवणार असशील तुझी अडचण तर मग मी तुला सरळ सरळ निकाल देईन. बाकी तू काहीही विचारायचे नाही.” तो सरळपणे म्हणाला.
त्याचे तसे सुचवणे पाहून शुभदाची सासू सुरुवातीला चांगलीच भेदरली. लगेच प्रतिक्रिया देऊन नकार देणे तिने टाळले. तो काय म्हणत होता ते तिला पूर्णपणे कळले होते. योगेशच्या अक्षमतेमुळे आपली इच्छा फलद्रुप व्हायची नाही हे तिने जाणले होते. विचारात पडली होती. स्वतःच्या मुलाचा पुचाटपणा आधी नुसता ऐकून आणि नंतर दृश्यस्वरूपात पाहून तिला खूप वाईट वाटले होते. पण तिच्यातला व्यवहारीपणा जागा झाला. सुनेवर करायच्या अत्याचाराच्या दृष्टीने तिला वाईटही खूप वाटत होते. पण नातवाची इच्छा प्रबळ ठरली. तिच्या व्यवहारी मनाने निर्लज्जपणे गोविंदमामाची सूचना स्वीकारली.

त्यानंतरच्या रात्री योगेशने शुभदासोबत केलेल्या प्रणयाला एक प्रेक्षक लाभला होता. तो होता. योगेशचा मामा गोविंद. खरेतर त्याला त्याच्या दरिद्री सावत्र बहिणीकडे यायची अजिबात इच्छा नव्हती. होय.. तो योगेशच्या आईचा सावत्र भाऊ होता. वडील गेल्यावर त्याला सर्व काही मिळाले. बहिणीला त्याने काहीही मिळू नये अशी व्यवस्था केली होती. स्वतः पण तो तिच्याशी अंतर राखूनच राहत असे. पण वेळेला असू द्यावे म्हणून त्याने नाते ठेवले होते. अधून मधून माझे सर्व योगेशचेच तर आहे असली वाक्येही तो पेरायचा. त्यामुळे भाच्यालाही त्याने गाजर दाखवून ठेवले होते. त्याच्या ऐकण्यात आले कि योगेशचे लग्न अतिशय तरुण आणि सुंदर मुलीशी झाले. तेव्हा त्याला तिला बघण्याची इच्छा झाली. सडाफटिंग असल्यामुळे आणि सरत्या वयातही मेंदूमध्ये कामज्वर भलताच ठाण मांडून असल्यामुळे आजवर त्याने कैक स्त्रियांसोबत संबंध ठेवले होते. राजीखुशीने मिळाले तर ठीक नाहीतर थोडीशी बळजबरी करून का होईना त्याने स्त्रिया वश केल्या होत्या. भाच्याला तरुण सून आली आहे आणि ती पण लावण्यवती. म्हणून त्याच्या मनामध्ये चुळबुळ सुरु झाली होती. तिला पाहायाला तरी हवं म्हणून तो आला होता. कामाचा त्याने तसा बाहाणाच बनवला होता. ते एवढे महत्वाचे नव्हते. पण तिला पाहताक्षणीच त्याची मती गुंग झाली. अशी गौरवर्णी शेलाट्या बांध्याची नाजूक कळी ह्या काळ्या बिन्द्र्या योग्याला मिळाल्याबद्दल तो मनातून खूप जळाला होता. नेमकी हि गोष्ट त्याच्या पथ्यावर पडली कि त्याच्या बहिणीने त्याला अशा प्रकारच्या अडचणींमध्ये मार्गदर्शन करायला बोलवले.

आपण इथे आहोत म्हणजे ह्या दोघांमध्ये काहीही घडण्याची शक्यता धूसर आहे. पण त्यामुळे अंदाज कसा येणार कि योग्या खरेच सक्षम आहे कि नाही हे. पण दैवयोगाने त्याला ती संधी मिळाली आणि ओसरीमधल्या खिडकीला असलेल्या बारीक फटीतून त्याने दोघांचा तो अर्धवट प्रणय पहिला. त्याला कळले कि योगेश काही शुभदाच्या योग्यतेचा नाही. पण शुभदा. बापरे! कमालीची सुंदर आणि यौवनाने ओथंबलेली स्त्री. तिचे हालचालीने हिंदकळणारे उरोज. गोरेगोरे पोट. प्रमाणबद्ध घडीव मांडया. सर्वकाही प्रमाणाच्या बाहेर कामुक होते. फक्त एकच गोष्ट तिथे नव्हती. तिचा प्रतिसाद. ती त्याला अजिबातच प्रतिसाद देत नव्हती. तो जे काही करेल ते निमूटपणे सहन करत त्याचा कार्यभाग उरके पर्यंत ती पडून राहिली. अशा लावण्यवतीने विना शरीरसुखाचे आयुष्य कंठावे हि तिच्या जीवाची विडंबना होती. सगळे काही जुळून येत होते. थोड्या हिमतीने पाऊले टाकायची गरज होती. काही मर्यादा ओलांडल्यानंतर सगळे सुरळीत होणार होते. शुभदाला प्रणयाची गोडीच काय तर त्याची नीटशी कल्पनाही नाही असे मामाच्या लक्षात आले होते.
***

दाराकडून त्याची पावले वळली. नाही म्हटले तरी त्याच्याही मनात तणाव होताच. नुकतेच लग्न झालेली स्त्री सहजासहजी तयार होणार नाही हे त्याला ठाऊक होते. शुभदा एका कुशीवर झोपली होती. तिच्या अंगावर एक पातळ चादर होती. गोविंदमामा तिच्या अंथरुणावर आला. तिच्या पाठमोऱ्या वळणदार शरीराकडे पाहत त्याने अंगातली कोपरी काढली. उघडा होत त्याने पायजम्याला अंगठे लावत तो कमरेतून खाली सरकवला. लयबद्ध श्वसोच्छवासात शुभदा निद्रेत तल्लीन होती. उघडाबंब गोविंद आवाज न करता फक्त चट्ट्यापट्ट्यांच्या अंडरवेअरमध्ये खाली विसावला. हळूच त्याने शुभदाची चादर वर केली. चादर थोडी मोठी असल्या कारणाने मामालाही त्यात शिरता आले. शुभदाच्या उबेने आत गरम झाले होते. अगदी हळुवारपणे पुढे सरकत अर्धनग्न मामा शुभदाला मागून खेटला. तिच्या घाटदार नितंबाना त्याने स्वतःच्या जांघा चिटकवल्या. शुभदा झोपलेलीच होती. योगेशचा काही भरवसा नसायचा मधेच कुठेही स्पर्श करायचा. पण त्या स्पर्शांचा आताशा तिला कंटाळा आणि नंतर नंतर राग येऊ लागला होता. नैसर्गिक तारुण्याची धग जराही विझवण्याची क्षमता त्या स्पर्शात नव्हती. मायेचा लवलेश तर अजिबातच नव्हता. त्यामुळे ती दुर्लक्ष करू लागली होती. जागे होऊन नवर्याच्या स्पर्शाला प्रतिसाद देणे तिच्याने होत नव्हते.
गोविंदमामाने तिच्या कमरेवर हात नेत हलकेच टेकवला. तिच्या मृदू मुलायम कमरेची मांसलता त्याने हलकेच दाबली. त्याची उत्तेजना क्षणाक्षणाला वाढत चालली होती. त्याने कमरेवरून त्याचा हात पुढे आणत तिच्या पोटावर नेला आणि सोबतच तिच्या केसात त्याने नाक खुपसले आणि सुगंध घेतला. ज्या मादीसोबत मिलन होणार असते त्या मादीच्या गंधाने नर कामविभोर होतो तसे गोविंदमामाचे झाले. तो तिला आणखी घट्टपणे खेटत तिच्या तलम पोटावर हात फिरवू लागला. सोबतच त्याने तिच्या मानेवर मागून चुंबायला सुरुवात केली. तिची मऊसूत त्वचा अनुभवताना गोविंदमामा कमालीचा तापत चालला होता. तिचे पोट चोळतचोळत त्याचा हात वरती सरकत गेला. तिच्या पदराच्या आत घुसत त्याने तिचा कडक स्तन हातात भरला आणि दाबला.
“अहं…” शुभदाच्या तोंडून हलकेच शब्द बाहेर पडले. ती झोपेतच होती.

गोविंदमामाचे लिंग आता उठू लागले होते. तो शुभदाच्या नितम्बांवर साडीवरूनच ते हळूहळू घासू लागला. काही क्षणातच ते चांगलेच ताठुन कडक झाले आणि शुभदाच्या नितंबाना टोचू लागले. त्याच्या मिशा तिच्या मानेवर टोचत होत्या. मामा तिच्या ब्लाउजवरून तिचे कडक स्तन त्याच्या मोठाल्या पंजानी चांगला तिंबू लागला. तिला हलके हलके जाग येऊ लागली. तिला वाटले कि योगेश बहुदा रात्रीतच परतला आहे. त्यामुळे झोपेला महत्व देत ती परत निद्राधीन होऊ लागली. गोविंद मामाने तिच्या ब्लाउजच्या खालच्या हुकला दोन बोटांनीच काढले. नंतर त्याच्यावरचे आणि नंतर त्यावरचे असे एकेक करत हूक्स तो काढत गेला. तिच्या ढिलावलेल्या ब्लाऊजला आणखी सैल करण्यासाठी त्याने तो मागून थोडा ओढला. आत असलेल्या ब्राची पट्टी त्याने मागूनच चाचपली. पटकन त्याने दोन बोटानीच तिचे हूकही काढून टाकले. आता तिचे स्तन नग्न झाले होता. मामाने पुढे हात आणत तिच्या चांगल्या टणक उरोजांना मळायला सुरुवात केली. मधेच तिची स्तनाग्रे बोटांमध्ये धरून तो चुरडत होता. त्याला शुभदेचे मऊ अंग खूपच आवडले. अतिशय गरम आणि स्निग्ध अशा त्वचेची शुभदा भोगण्यासाठी तो आतुर झाला होता. त्याला तिच्या कपड्यांची आता अडचण जाणवू लागली होती.
तिला नग्न करण्यासाठी त्याने पाठीवर वळवली. ती वळली पण तिचे डोळे अजूनही बंदच होते. ती झोपेत होती. खरेतर हे बरेच होते कारण कपडे उतरवल्यावर त्याला सगळे सोपे जाणार होते. तिच्या अंगावरचा पदर बाजूला करताच तिची उघडी छाती त्याच्या त्याच्या नजरेस पडली. “स्स्स्स…आहाहाहाहा… मस्त…” तो पुटपुटला.
तिच्या कमरेतून त्याने खोचलेल्या निऱ्या बाहेर काढल्या. साडी ढिलावल्यामुळे तिचा परकर दिसू लागला. त्याने तो हळूहळू तिच्या गोऱ्या पायांवरून वर घेत गुढग्यांच्या बराच वर आणला. तिच्या शुभ्र मऊ पायावर त्याने हात फिरवला. गुढग्यांच्या वर हात आणत त्याने तिच्या दोन्ही पायांच्या मांड्यावर हात फिरवून घेतला.
“उम्म्म….हं…” शुभदा झोपेत कन्हली.
आणखी वर हात नेता त्याच्या हाताला तिची पॅंटी लागली. आता त्याला राहवेना. तो उठला. तिच्या दोन्ही बाजूला त्याने पाय ठेवत तो गुढग्यांवर बसला. तिचा परकर तिच्या मांड्यावर सरकवत कमरेपर्यंत नेला आणि तिची पॅंटी उघडी पाडली. तिच्या गोऱ्या नितळ त्वचेला पाहून त्याचे डोळे विस्फारले. इतके घोटीव शरीर असलेली शुभदा तो आता मनमुराद भोगणार होता. त्याचा ताठरलेला सोटा आतून ढुश्या मारत त्याला त्रास देत होता. शुभदाची छाती तिच्या श्वासागणिक वरखाली होती होती. उघडे पडल्यामुळे तिच्या अंगावर काटा आला होता. तिचा कमनीय आकार रात्रीच्या झोपायच्या दिव्याच्या अंधुक प्रकाशात भलताच मादक दिसत होता. गोविंदमामाने सरळ स्वतःची अंडरवेअर काढून टाकली. संपूर्ण नग्न होऊन त्याने स्वतःचे आठ इंची लिंग हातात धरले आणि त्याची कातडी शुभदाच्या भयानक सुंदर नग्न शरीराकडे पाहून पुढेमागे करू लागला. त्याच्या लिंगावरच्या नासा टरारुन फुगल्या होत्या. बाहेर अजूनही पाऊस पडत होता. गोविंदमामाने खाली बसत शुभदाच्या मांड्यानवरून हात फिरवला. हातानेच तिचा एक पाय किंचित बाजूला सरकवला आणि तिच्या पॅंटीच्या इलास्टीकमध्ये बोटे घालत तो ती हळूहळू खाली ओढू लागला.


संध्याकाळी योगेश मामानी सांगितलेल्या त्याच्या मित्राच्या पत्त्यावर पोहोचला. त्याने ओळख सांगताच मामाच्या मित्राने त्याला ओळखले. योगेशने त्याला घाईत असल्याचे सांगून लागलीच तहसीलदारांच्या घराकडे न्यायला सांगितले. त्याला असे वाटत होते कि लगेच काम उरकून आपण शेवटची की होईना बस पकडू आणि घराकडे जाऊ. त्याला मुक्काम करणे फारसे प्रशस्त वाटेना. मामाच्या मित्राला विनंती करत त्याने आधी तहसीलदाराचे घर गाठले. पण साहेब थोडे उशिराने घरी येणारेत असे त्याला कळले. मग तो तिथेच त्याची वाट पाहत बसला. मामांच्या मित्राला त्याने पाठवून दिले. त्यांचे नाव सांगून तो काम करून घेणार होता.
त्याला काहीशी काळजी वाटू लागली होती. त्याचा स्वभाव स्वार्थी असल्याने त्याला संशयदेखील स्वभावात जोड म्हणून मिळाला होता. शुभदा सौंदर्यवती असल्यामुळे त्याला सतत भीती वाटत होती कि ती त्याला धोका देईल. ती सुंदर असल्यामुळे आपल्याला धोका देईल याही पेक्षा त्याला स्वतः तिच्या सौंदर्याला आपण पूरक नाही आहोत ह्याची जाणीव प्रखर होती. त्यात तिथे बसलेला असतानाच त्याला मामाबद्दल बऱ्याच गोष्टी आठवू लागल्या. त्याच्या चारित्र्याबद्दल त्याने फारसे चांगले काही ऐकले नव्हते. बऱ्याच गोष्टी त्याच्या कानावरून मोठ्यांच्या बोलण्यातून गेल्या होत्या. घरी म्हातारे आईबाप आहेत. मामाने समजा शुभदाला फूस लावून किंवा जबरदस्तीने काही केले तर… तो पोटातून घाबरला होता. आपल्याला असले काम सांगून मामाने मुद्दाम पिटाळले आहे असे त्याला वाटू लागले. चांगली २ तास वाट पाहिल्यावर तो परत जायला निघाला होता. संध्याकाळचे साडेसात झाले होते. तो निघणार तितक्यात साहेब आले. त्याला आणखी १५-२० मिनटे तिथे बसायला लागले. तो त्यांच्या घरातून निघाला तोवर आठ वाजले होते.

बस स्टँडला आला तर समजले कि शेवटची बसही निघून गेली आहे. त्याचे काळीज थंड पडले. घऱीतर कसेही करून पोहचायचेच असा निर्धार करून तो हायवे वर आला. येणाऱ्या जाणाऱ्या मोटारी किंवा ट्र्क सर्वाना हात करू लागला. पाऊण एक तास वाट पाहिल्यावर त्याला एका ट्रकने लिफ्ट दिली. सुदैवाने ट्र्क त्याच्या गावाकडेच निघाला होता. तो ट्र्कमध्ये बसला आणि निघाला. अडीच तीन तासांनी त्याला ट्र्क ने गावाच्या फाट्याशी त्याला सोडले. पाऊस बदाबदा पडत होता. रात्रीचा जवळजवळ धावत पळत योगेश घराकडे निघाला. हातात असलेली पिशवी डोक्यावर धरून पाळताना त्याला चांगलाच दम लागला होता. घर जवळ आले तसे त्याने गती वाढवली. घराच्या आवारात येताच त्याने पहिले कि घराच्या ओसरीमध्ये असलेली बाज रिकामीच आहे. म्हणजे सगळे आत झोपले होते. मामाही. त्याच्या छातीत कळ गेली. पावलांचा आवाज न करता तो ओसरीवर चढला. बाहेरच्या खोलीच्या खिडकीला असलेल्या फटींमधून त्याने आत डोकावले आणि त्याला जवळजवळ चक्करच आली. त्याचा मामा स्वतःचे लाकडी दांडक्यासारखे जाडजूड लिंग चोळत नग्न शुभदाच्या पायाशी उभा होता.
– क्रमश: