जेव्हा अमिता खोलीत पोहोचली तेव्हा सचिन ने तिला पाहिले आणि म्हणाला, “हा राहुल आहे. आमच्याकडे स्टेशनवर नवीन कारकून आहे. त्यांना वरच्या मजल्यावरील खोली दाखवण्यासाठी घेऊन आलो होतो. जर त्यांना खोली आवडली तर ते उद्यापासून वरच्या खोलीत राहतील. जा नाश्त्या आणि थोडा चहा घेऊन ये! “
राहुल अमिता ला थांबवण्यासाठी बोलला. “अरे सचिन भाऊ, त्याची गरज नाही!”
सचिन राहुल ला हसत बोलला. “चल मग मित्रा, चाय नको तर. एक एक पेग होऊन जाऊ दे!”
राहुल सचिन ला अडवुन बोलला. “नाही सचिन भाऊ. मी पीत नाही. मला फक्त खोली दाखवा! “
राहुल ने सचिन ला खोटे सांगितले होते की तो मद्यपान करत नाही, परंतु प्रत्यक्षात तो कधीकधी मद्यपान करत होता.
अमिताने राहुलचे मोठ्या स्मितहास्याने स्वागत केले आणि त्याने एकदा अमिताकडे पाहिले. ती मान झुकवून त्याला ऐकत होती. अमिताने भरतकाम केलेले गडद निळ्या रंगाचे सलवार-कमीज घातले होते आणि तिच्या छातीवर सुंदरपणे दुपट्टा घेतला होता. तिने उघडे लांब केस आणि तिच्या चेहऱ्यावर सौम्य मेकअप केला होता आणि तिच्या पायांवर उंच टाचांची चप्पल घातली होती. अमिता चे मोहक व्यक्तिमत्व पाहून राहुल खूप प्रभावित झाला.
अमिताला राहुल सभ्य आणि सुसंस्कृत मुलगा वाटत होता. राहुल हा देखील एक चांगला व्यक्तिमत्व असलेला मुलगा होता. त्याचे शरीर पिळदार, बळकट होते आणि त्याचा गुळगुळीत चेहरा समतोल आणि निष्पापपणा दर्शवित होता. तो बाराव्या इयत्तेचा किंवा महाविद्यालयीन विद्यार्थ्यासारखा दिसत होता.
सचिन म्हणाला, “मी तुम्हाला खोली दाखवतो!”
मग राहुल सचिनसोबत गच्चीवर गेला. राहुलला घर आणि वरच्या मजल्यावरील खोली आवडली. आत एक बेड, दोन खुर्च्या आणि एक अभ्यासाचे टेबल होते. गच्चीच्या दुसऱ्या बाजूला स्नानगृह आणि शौचालय होते, ते देखील स्वच्छ होते. खोली पाहिल्यानंतर राहुलने सचिनला विचारले, “मला सांगा सचिन भाऊ. तुम्ही किती भाडे घ्याल?”
सचिनने राहुलकडे पाहिले आणि म्हणाला. “अरे मित्रा, तुमचे जे काही बजेट असेल ते द्या! “
साडेतीन हजार महिन्यांसाठी खोलीचे भाडे आणि खानावळी निश्चित केल्यानंतर राहुलने सचिनला अमिता आणि त्याच्या नात्याबद्दल विचारले, सचिन म्हणाला की अमिता त्याची पत्नी आहे. राहुल ला वाटले होते की अमिता ही बहुधा सचिन ची मोठी मुलगी असावी.
सचिन म्हणाला. “तुझ खरे आहे राहुल , अमिता माझी दुसरी पत्नी आहे. माझे पहिले लग्न तेव्हा झाले जेव्हा मी चोवीस वर्षांचा होतो आणि सानिया माझ्या पहिल्या पत्नी ची मुलगी आहे. लग्नाच्या तेरा वर्षांनंतर माझ्या पहिल्या पत्नीचे निधन झाले. त्यानंतर मी माझ्या पत्नीच्या मृत्यूनंतर वयाच्या अडतीसव्या वर्षी अमिताशी लग्न केले. अमिताचे ही यापूर्वी लग्न झाले आहे. पण तिच्या पतीचेही निधन झाले आणि नंतर जेव्हा अमिता तेवीस वर्षांची होती, तेव्हा माझे आणि तिचे लग्न झाले! “
आता संपूर्ण प्रकरण राहुल समोर होते. काही वेळाने राहुल परत गेला. दुसऱ्या दिवशी, संध्याकाळी, राहुल आणि सचिन ऑटोमधून त्याचे सामान घेऊन आले आणि नंतर वरच्या मजल्यावरील खोलीत त्याचा समान बसवायला सुरुवात केली.
सचिन म्हणाला.” भावा राहुल. खूप गरम होत आहे. आंघोळ करून घे. रात्रीच्या जेवणा ला भेटू! “
मग, खाली आल्यानंतर, सचिन अमिताला म्हणाला”, लवकर जेवणाची तयारी कर. मला बाहेर जाऊन येतो!”
असे म्हणत सचिन बाहेर गेला. अमिता ला माहीत होते की सचिन आता मद्यपान करून कुठेतरी जाऊन बसेल आणि तो दारूच्या नशेत कधी परत येईल हे तिला देखील माहीत नव्हते. त्यामुळे तिने जेवण तयार करण्यास सुरुवात केली. अर्ध्या तासात अमिता आणि सानिया ने एकत्र जेवण तयार केले होते. जेव्हा ती जेवणाच्या टेबलावर अन्न ठेवत होती. तेव्हा अचानक लाईट गेली. वरून इतकी उष्णता होती की खाली श्वास घेणेही कठीण झाले होते.
अमिता विचार करत होती की राहुलला वरच्या मजल्यावर जेवण देऊ म्हणून तिने ते जेवण ताठावर वाढले आणि वरच्या मजल्यावर गेली. ती वरच्या मजल्या वर पोहोचताच लाईट आली होती. जेव्हा ती राहुलच्या खोलीच्या दिशेने चालली, तेव्हा तिच्या मनात एक विचित्र भीती रेंगाळल्याचे तिला जाणवले. रूमचा दरवाजा उघडा होता. जेव्हा अमिताने डोके वाकवून खोलीत प्रवेश केला, तेव्हा राहुल ला तिच्या चप्पलांचा आवाज ऐकू आला आणि तो तिच्याकडे पाहण्यासाठी मागे वळला.
“ईशश्…आह”. राहुल तिथे फक्त ट्रॅक सूट घालून उभा होता आणि त्यावर बनियान नव्हते, तेव्हा अमिता तिच्या अंतःकरणात दीर्घ श्वास घेत होती. अमिताचे डोळे त्याच्या रुंद छातीवर स्थिर होते. एक अतिशय रुंद छाती, स्नायूयुक्त बाहू. एक बळकट, पिळदार शरीर! अमिता ने त्याच्यापासून डोळे हटवण्याचा खूप प्रयत्न केला. पण तिचे डोळे वारंवार राहुलच्या रुंद छातीकडे का जायचे हे अमिता ला समजत नव्हते.
अमिता राहुल ला थोडी लाजत म्हणाली. ” मी तुमच्यासाठी जेवण आणले आहे!”
राहुल काहीतरी बोलणार होताच पुन्हा एकदा लाईट गेली होती आणि खोलीत अंधार पसरला होता. एका तरणाबांड मुलासोबत एका काळोख्या खोलीत स्वतःला पाहून अमिता घाबरली. ती जरा शी दचकली आणि राहुल ला बोलली, “मला खाली इमर्जन्सी लाईट मिळेल!”
पण राहुलने तिला थांबवले”, अरे नाही, तुम्ही इथेच थांबा. इमर्जन्सी लाईट कुठे ठेवली आहे ते तुम्ही मला सांगा. मी घेऊन येतो! “
अमिता ने त्याला सांगितले की इमर्जन्सी लाईट जेवणाच्या टेबलावर खाली ठेवली आहे, म्हणून राहुल अंधारात खाली गेला आणि नंतर थोड्या वेळाने राहुल इमर्जन्सी लाईट घेऊन आला आणि टेबलावर ठेवला.
खोलीत इमर्जन्सी लाईट चा प्रकाश पसरताच अमिता ची नजर पुन्हा एकदा तिच्या स्थूल शरीरावर खिळली. त्याचे घामाने भिजलेले शरीर लाईट च्या प्रकाशात सोन्यासारखे चमकले. अमिता साठी सर्वात चांगली गोष्ट म्हणजे राहुलच्या छातीवर किंवा पोटावर एकही केस नव्हते. त्याला पूर्ण छाती चिकणी होती. अमिता ला स्वतः तिच्या शरीरावरील केसही आवडत नव्हते आणि ती नियमितपणे वॅक्सिंग करत असे. अमिता आपली पुच्ची देखील चिकणी ठेवत होती. तिच्या पुस्सीचा आदर करण्यासाठी कोणीही नसताना आणि कोणी हि तिला झवत नसताना देखील तिने तिची पुच्चीही स्वच्छ ठेवली होती. तेवढ्यात राहुल तिच्याजवळ गेला आणि अमिता च्या डोळ्यात बघत तिच्या हातातून जेवणाची थाळी घेतली. अमिता लाजली आणि डोळे मिटून म्हणाली, “मी बाहेर एक खाट ठेवते. तुम्ही बाहेर बसा आणि आरामात खा…!”
अमिता बाहेर आली आणि तिने खाट बाहेर ठेवली. राहुलने ही जेवणाची थाळी घेतली आणि खाटेवर बसला.
‘सचिन भाऊ कुठे आहेत? “राहुलने त्याच्या समोर जेवणाची थाळी ठेवून विचारले, पण अमिताला राहुलचा आवाज ऐकू आला नाही. ती अजूनही त्याच्या द्विशिरांकडे पाहत होती. जेव्हा अमिताने त्याला प्रतिसाद दिला नाही, तेव्हा त्याने तिच्याकडे पाहिले आणि पुन्हा सचिनबद्दल विचारू लागला. राहुलचा आवाज ऐकून अमिता तिच्या भानावर आली आणि मान डोलावली, “ते कुठे तरी दारु पित बसले असतील. ते रात्री उशिरा घरी येतात!”
राहुल बोलला. “ठिक आहे काही हरकत नाही. किती उकाडा आहे. अशा उष्णतेमध्ये जेवण करणे ही कठीण आहे!”
राहुलचे बोलणे ऐकल्यानंतर अमिता खोलीत गेली आणि हँड फॅन घेऊन बाहेर आली आणि राहुलकडे गेली आणि म्हणाली, “तुम्ही जेवायला जा. मी हवा घालते तुम्हाला..! “
राहुल बोलला “अरे नाही-नाही. मी जेवतो “.
अमिता बोलली “त्यात काय हरकत आहे. तुम्ही निवांत जेवा!”
राहुल खाटेवर बसला आणि जेवायला लागला, तर अमिता भिंती चा टेका घेऊन राहुलच्या खाटेजवळ उभी राहिली आणि स्वतःला आणि राहुलला हवा घालु लागली. “अरे, तुम्ही का उभ्या आहात? बसा! ” राहुल तिच्याकडे बघत म्हणाला.
“नाही, मी ठीक आहे..!” अमिता मान खाली झुकवून म्हणाली.
राहुल हडबडीत बोलला. “नाही अमिता जी! असे चांगले नाही वाटत मला,मी बसुन आरामात जेऊ आणि तुम्ही उभ्या राहुन मला हवा करत आहे. नाही मला ते आवडत नाही. बसा!”
नकळत त्याने अमिताचे नाव उच्चारले होते, परंतु लवकरच त्याच्या लक्षात आले. आणि तो माफी च्या स्वरात बोलला. “माफ करा, मी तुमचे नाव घेतले. गडबडीत बोललो!”
अमिता हसत बोलली. “हरकत नाही.!
राहुल बोलला. ” ठीक आहे. जर तुम्हाला हरकत नसेल, तर मी आजपासून तुम्हाला वहिणी म्हणेन कारण मी सचिन जी ना भाऊ म्हणतो. जर तुम्हाला वाईट वाटत नसेल तर “.
अमिता बोलली. “मला का वाईट वाटेल!”
राहुल बोलला.” ठिक आहे वहिनी. आता तुम्ही बसण्याचा त्रास घ्याल का! “
क्रमश: